KE pozwała w czwartek Polskę i Włochy do Trybunału UE za niepełne wdrożenie dyrektywy ws. wymogów kapitałowych i polityki wynagrodzeń w bankach. KE zwróciła się o nałożenie kar na oba państwa, w przypadku Polski - 71,5 tys. euro za każdy dzień zwłoki od wyroku.

Ostateczny termin wdrożenia dyrektywy upłynął 1 stycznia 2011 r. Chodzi o trzecią dyrektywę w sprawie wymogów kapitałowych. Dotyczy ona przepisów w zakresie polityki wynagrodzeń w bankach i przedsiębiorstwach inwestycyjnych oraz przedłużenia niektórych minimalnych wymogów kapitałowych instytucji kredytowych. Chodzi m.in. o to, by polityka wynagrodzeń nie zachęcała do podejmowania nadmiernego ryzyka.

Polska, informuje KE w komunikacie prasowym, zgłosiła już co prawda KE "pewne środki przyjęte w celu wdrożenia dyrektywy". "Musi jednak jeszcze dokonać transpozycji wszystkich przepisów dotyczących przedłużenia minimalnych wymogów kapitałowych i powiadomić KE o środkach wykonawczych przyjętych przez organ nadzoru w zakresie polityki wynagrodzeń" - informuje. Włochy do tej pory nie zgłosiły żadnej informacji o wdrażaniu dyrektywy.

Komisja Europejska skorzystała z nowej możliwości jaką dał jej Traktat z Lizbony. Polega ona na tym, że może już przy pierwszym wniesieniu sprawy do Trybunału, zwrócić się o nałożenie "dziennej okresowej kary pieniężnej" na państwa, które nie dokonały pełnego wdrożenia dyrektywy w dniu wydania przez Trybunał wyroku stwierdzającego uchybienie.

KE wystąpiła do Trybunału o karę w wysokości 96 tys. 446,7 euro za dzień dla Włoch i 37 tys. 396,8 euro za dzień dla Polski. Te kwoty, informuje KE, "zostały ustalone przy uwzględnieniu sytuacji w odnośnych państwach członkowskich i - co się z tym wiąże - wagi naruszenia". Wnioskowane kary finansowe są okresowymi karami dziennymi płatnymi od dnia wydania przez Trybunał wyroku (a zatem o ile sytuacja nie została do tego czasu naprawiona) do chwili zakończenia transpozycji.

Dyrektywa o wymogach kapitałowych została przyjęta w listopadzie 2010 r. Od marca 2011 roku KE wszczęła procedury przeciw państwom, które nie dotrzymały terminu jej transpozycji. Polska i Włochy są jedynymi państwami, które jeszcze tego nie zrobiły.

Przepisy dyrektywy mają na celu zagwarantowanie dobrej kondycji finansowej banków i przedsiębiorstw inwestycyjnych. Ustalają zasady dotyczące kwot funduszy własnych, jakie muszą utrzymywać przedsiębiorstwa inwestycyjne, aby zabezpieczyć się przed ryzykiem i chronić deponentów.

Wymagając od banków i przedsiębiorstw inwestycyjnych prowadzenia właściwej polityki wynagrodzeń, która nie zachęca do podejmowania nadmiernego ryzyka ani nie nagradza takiej postawy, dyrektywa ma na celu zwalczanie praktyk przyznających zachęty w postaci wynagrodzenia, które mają niekorzystne skutki uboczne. Organy nadzoru bankowego są upoważnione do nakładania kar na banki prowadzące politykę wynagrodzeń niezgodną z nowymi wymogami.

KE chce kar dla manipulantów oraz silnego nadzoru finansowego

Zobacz również

Dyrektywa ustanawia również wskaźnik funduszy własnych przeznaczony specjalnie dla resekurytyzacji, aby zagwarantować, że banki odpowiednio biorą pod uwagę ryzyko, jakie stanowi inwestowanie w złożone produkty finansowe, jak również nowe bardziej rygorystyczne przepisy dotyczące reklamy, w celu zapewnienia zaufania do rynków, którego banki potrzebują do wznowienia pożyczek międzybankowych.

Wreszcie dyrektywa zmienia sposób, w jaki oceniane jest ryzyko związane z portfelami handlowymi, tak aby zagwarantować, że banki w pełni uwzględniają potencjalne straty wynikające z niekorzystnych ruchów rynkowych w warunkach kryzysu.