Jestem właścicielem małej stacji paliw. Po kontroli inspekcji handlowej wydano decyzję nakazującą wycofanie kilku tysięcy litrów paliwa z powodu niespełnienia norm i zagrożenia dla konsumentów. Mam jednak podejrzenie, że zbiornik został skażony przez konkurencję, co zgłosiłem do prokuratury. Czy w tej sytuacji była podstawa do wydania takiej decyzji?



Decyzja inspekcji handlowej wydaje się słuszna. Dla jej wydania nie ma bowiem znaczenia przyczyna stwierdzonej w trakcie kontroli nieprawidłowości. Istotne jest jedynie ustalenie, że doszło do naruszenia określonych norm prawnych.
Skazani na rosyjski węgiel
Skazani na rosyjski węgiel

Zobacz również
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, paliwa transportowane, magazynowane, wprowadzane do obrotu oraz gromadzone w stacjach zakładowych powinny spełniać określone wymagania jakościowe ze względu na ochronę środowiska, wpływ na zdrowie ludzi i prawidłową pracę silników zamontowanych w pojazdach, w tym ciągnikach rolniczych, maszynach nieporuszających się po drogach, a także jednostkach pływających. Jak z kolei wynika z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o Inspekcji Handlowej, wojewódzki inspektor inspekcji handlowej może zarządzić w toku kontroli w drodze decyzji ograniczenie lub wstrzymanie wprowadzania do obrotu lub wycofanie z obrotu produktów albo wstrzymanie świadczenia usług albo niezwłoczne usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, jeżeli jest to konieczne ze względu na bezpieczeństwo lub interes konsumentów albo interes gospodarczy państwa.
Z powiązania powyższych norm prawnych można więc wnioskować, że dla zapewnienia m.in. bezpieczeństwa konsumentów, uzasadnione wydaje się wydanie decyzji nakazującej wycofanie opisywanego paliwa z obrotu z powodu niespełniania wymaganych parametrów. Kwestia ewentualnej ingerencji osób trzecich w zawartość zbiorników z paliwem jest dla wydania rozstrzygnięcia w tej sprawie prawnie obojętna (nawet zgłoszenie sprawy do organów ścigania nie zmienia sytuacji). Ustawa o systemie monitorowania i kontrolowania paliw zabrania wprowadzania do obrotu takich, które nie spełniają wymagań jakościowych. W razie stwierdzenia przez organ nieprawidłowości w tym zakresie (z podanego stanu faktycznego wynika, że stwierdzono nieprawidłowość parametrów paliwa), jeżeli jest to konieczne ze względu na bezpieczeństwo lub interes konsumentów, zarządza on m.in. wycofanie z obrotu wadliwej partii produktu. Takie stanowisko zajął również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 5 lutego 2013 r. (sygn. akt VI SA/Wa 1967/12). W konsekwencji wniesienie ewentualnego środka odwoławczego od wspomnianej decyzji, z dużym prawdopodobieństwem nie przyniesie również pożądanego rezultatu w postaci jej uchylenia.
Dodajmy, że inspekcja handlowa praktycznie nie miała innej możliwości, niż wydać taką decyzję. Można wręcz powiedzieć, że jej działanie było zgodne z naczelnymi zasadami, które powinny stosować organy administracji publicznej. Mowa tu m.in. o art. 7 Konstytucji RP i art. 6 kodeksu postępowania administracyjnego. Przepisy te przewidują właśnie, że organy administracji publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.
Podstawa prawna
Art. 3 ust. 1 ustawy z 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1928 ze zm.).
Art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1063 ze zm.).
Art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. nr 78, poz. 483 ze zm.).
Art. 6 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1257).