Fiskus przeważnie przegrywa z instytucjami finansowymi w sądach
Wpływy z podatku bankowego mogłyby być zapewne większe, gdyby nie wygrane banków i innych instytucji finansowych w sądach administracyjnych. Te, które zapadły w Naczelnym Sądzie Administracyjnym, są prawomocne:
- W wyrokach z 29 stycznia 2019 r. (sygn. akt II FSK 3243/18 oraz II FSK 3087/18) i z 24 kwietnia 2019 r. (II FSK 285/19 oraz II FSK 286/19) NSA orzekł korzystnie dla podmiotów powiązanych. Uznał, że kwota wolna (dla ubezpieczycieli – 2 mld zł sumy wartości aktywów, dla banków – 4 mld zł) dotyczy każdego z podmiotów powiązanych z osobna, jeżeli kontrolę nad nimi sprawuje zagraniczna spółka. Sąd stwierdził, że przepis o kwocie wolnej jest adresowany do podmiotów zależnych lub współzależnych, a zależności nie ma, gdy kontrolę sprawuje zagraniczna spółka (można wówczas mówić o szerzej rozumianym powiązaniu). Fiskus był zdania, że podmioty ubezpieczeniowe są powiązane ze sobą poprzez spółkę zagraniczną i z tego wywodził konieczność sumowania ich aktywów.
- W wyroku z 19 grudnia 2018 r. (sygn. akt II FSK 948/18) NSA stwierdził, że jeśli bank w trakcie miesiąca zawiadomi Komisję Nadzoru Finansowego o spodziewanej stracie bilansowej (co jest przesłanką do wszczęcia postępowania naprawczego zgodnie z art. 142 prawa bankowego), to jest zwolniony z podatku bankowego już za ten miesiąc (aż do zakończenia realizacji programu postępowania naprawczego). Fiskus uważał, że skoro obowiązek podatkowy powstaje w pierwszym dniu miesiąca, to bank musi zapłacić daninę za ten miesiąc, nawet jeśli w trakcie spełni przesłankę do zwolnienia.
- W wyroku z 16 lipca 2019 r. (sygn. akt II FSK 2233/17) NSA uznał, że nie jest podatnikiem podatku bankowego firma, która zaprzestała udzielania pożyczek i tylko egzekwuje należności odszkodowawcze wynikające z wypowiedzianych umów kredytu konsumenckiego.
- Fiskus wygrał natomiast 15 stycznia 2019 r. (sygn. akt II FSK 2400/18), ale tylko z powodów proceduralnych. NSA nie zgodził się z sądem I instancji co do rzekomych błędów popełnionych przy wydaniu interpretacji indywidualnej. Sąd kasacyjny nie orzekł natomiast co do meritum, bo uznał, że było to przedwczesne (również chodziło o kwotę wolną dla podmiotów powiązanych, nad którymi kontrolę sprawuje zagraniczna spółka). NSA uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.