Zamierzam złożyć wniosek o zawezwanie do próby ugodowej. Ze względów finansowych jednak, nawet gdy nie dojdzie do ugody, nie wniosę powództwa o zapłatę. Chodzi mi wyłącznie o to, aby doprowadzić do przerwania biegu przedawnienia do czasu, aż moja sytuacja w przyszłości się poprawi i wtedy będę mógł na drodze sądowej dochodzić zapłaty. Czy w opisanym przypadku dojdzie do przerwania biegu przedawnienia?
Sprawy cywilne, których charakter na to zezwala, mogą być uregulowane na drodze ugody zawartej przed wniesieniem pozwu. Sąd uzna jednak ugodę za niedopuszczalną, jeżeli jej treść jest niezgodna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. O zawezwanie zaś do próby ugodowej ‒ bez względu na właściwość rzeczową ‒ można zwrócić się do sądu rejonowego ogólnie właściwego dla przeciwnika. Należy w nim zwięźle oznaczyć sprawę i załączyć dowód uiszczenia opłaty sądowej w kwocie albo 40 zł (gdy wartość przedmiotu sporu nie przekracza 10 tys. zł), albo 300 zł (gdy przekracza 10 tys. zł).
Inicjujący ugodę musi się stawić w sądzie. Inaczej odpowie finansowo
Inicjujący ugodę musi się stawić w sądzie. Inaczej odpowie finansowo

Zobacz również

Przebieg postępowania pojednawczego

Takie postępowanie pojednawcze przeprowadza sąd w składzie jednego sędziego.
Z posiedzenia sporządza się protokół, którego obligatoryjne elementy są następujące:
  • stwierdzenie, czy doszło do ugody, a jeżeli tak, wówczas zamieszcza się jej osnowę, ewentualnie czyni się to w odrębnym dokumencie stanowiącym część protokołu, i opatruje się tę osnowę podpisami stron,
  • wzmianka o ewentualnej niemożności podpisania ugody.
Jeżeli wzywający nie stawi się na posiedzenie, to sąd na żądanie przeciwnika (czyli sąd nie zadziała w tym zakresie z urzędu, zainteresowany musi się wykazać stosowną inicjatywą) nałoży na niego obowiązek zwrotu kosztów wywołanych próbą ugodową. Z kolei, gdy to przeciwnik, bez usprawiedliwienia, nie stawi się na posiedzenie, sąd, na wniosek wzywającego (patrz powyższa uwaga), który wniósł następnie w tej sprawie pozew, uwzględni koszty wywołane próbą ugodową w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie. W sytuacji zatem, w której przeciwnik wyjaśni powody swojego niestawiennictwa, wymienione koszty nie zostaną zasądzone w końcowym orzeczeniu.

Bez efektu

Jeśli jednak omawiany wniosek jest wykorzystywany wyłącznie po to, aby przerwać bieg przedawnienia, a nie zmierza do rzeczywistej realizacji roszczenia, to bieg przedawnienia nie ulegnie przerwaniu. Tak uznał Sąd Najwyższy w wyrokach z 28 stycznia 2016 r., sygn. akt III CSK 50/15, oraz z 10 kwietnia 2018 r., sygn. akt II CSK 694/17. Wierzyciel nie powinien bowiem mieć możliwości swobodnego przedłużania terminu przedawnienia roszczenia swoją jednostronną czynnością. Tak więc sąd w późniejszym procesie o roszczenie objęte komentowanym wnioskiem każdorazowo będzie badał, czy wniosek ten faktycznie zmierzał do dochodzenia roszczenia, czy też został użyty tylko do przerwania biegu przedawnienia.
Ugoda alimentacyjna. Na czym polega?
Ugoda alimentacyjna. Na czym polega?

Zobacz również
Odpowiadając zatem na pytanie, muszę zmartwić czytelnika. Złożenie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej w zaistniałej sytuacji nie odniesie spodziewanego przez niego rezultatu. Czytelnik sam bowiem przyznał, że jego celem jest wyłącznie przerwanie biegu przedawnienia, a nie zmierzanie do faktycznego dochodzenia zapłaty.

wzór

Płock, 26 lipca 2019 r.
Sąd Rejonowy
V Wydział Gospodarczy
w Płocku
Wzywający: N sp. z o.o. z/s w Płocku
(Nr KRS: 0000011111)
adres: ul. Mleczna 302, 09-400 Płock
reprezentowany przez Olgę Malinowską, prezesa Zarządu
Przeciwnik: T sp. z o.o. z/s w Płocku
adres: ul. Czerwona 34, 09-400 Płock.
Opłata sądowa 300 zł
Wniosek o zawezwanie do próby ugodowej
Działając w imieniu wzywającej spółki N sp. z o.o. z/s w Płocku, załączając informację odpowiadającą aktualnemu odpisowi z KRS w/w spółki z 26 lipca 2019 r., na podstawie art. 185 par. 1 kodeksu postępowania cywilnego, wzywam przeciwnika spółkę T sp. z o.o. z/s w Płocku do zawarcia ugody przed wytoczeniem powództwa o zapłatę kwoty 16 795,65 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz kosztami procesu.
Uzasadnienie
W dniach 10 oraz 31 grudnia 2018 r. wzywająca spółka sprzedała przeciwnikowi beton B-25. Cenę towaru oraz jego transportu (w przypadku umowy z 10 grudnia 2018 r.) i rozładunku (pompa do betonu) ustalono na łączną kwotę brutto 16 795,65 zł. Termin płatności określono odpowiednio na 24 grudnia 2018 r. i 14 stycznia 2019 r. Treść faktur nie była kwestionowana przez przeciwnika, a przedmiot umów został mu dostarczony. Kwota 16 795,65 zł brutto nie została jednak uregulowana we wskazanym czasie przez przeciwnika.
Data wymagalności roszczenia w kwocie 9200,40 zł to 25 grudnia 2018 r., natomiast roszczenia w kwocie 7595,25 zł ‒ 15 stycznia 2019 r., bo 24 grudnia ubr. i 14 stycznia 2019 r. upłynął termin płatności w/w kwot wskazany w fakturze VAT nr 58/2018 z 10 grudnia 2018 r. i nr 63/2018 z 31 grudnia 2018 r.
W załączeniu:
informacja odpowiadająca aktualnemu odpisowi z KRS wzywającej spółki z 26 lipca 2019 r.,
dowód uiszczenia opłaty sądowej,
odpis wniosku.
……........……………………….
(Olga Malinowska, prezes Zarządu
N sp. z o.o.)
Podstawa prawna
Art. 184‒186 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1360 ze zm.).
Art. 23 pkt 3 oraz art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 785).