Oprocentowanie kart często przekracza 20 proc. Po obniżce stóp przez RPP stopa lombardowa wynosi 5,75 proc., a więc oprocentowanie kart nie może przekraczać 23 proc.
W przeciwieństwie do kart brązowych (Electron) karty Classic, zwane również srebrnymi, umożliwiają dokonywanie płatności za pośrednictwem internetu czy telefonu. Ponadto limity kredytowe na kartach Classic są wyższe. Karty srebrne często posiadają bezpłatne pakiety ubezpieczeniowe, za które posiadacze kart brązowych muszą dodatkowo zapłacić. Różnica może polegać również na tym, że posiadacze kart Electron nie mogą korzystać z pewnych dodatkowych funkcjonalności. Dla przykładu posiadacze kart brązowych w Deutsche Banku i Lukas Banku nie mogą rozłożyć operacji na raty. Ze względu na większą funkcjonalność posiadacze kart Classic muszą jednak więcej zapłacić za możność korzystania z niej. Choć zdarza się, że karta Classic może okazać się tańsza w użytkowaniu, gdyż niekiedy oprocentowanie karty wyższego rzędu jest niższe.

Oprocentowanie

Jednym z elementów, który miał wpływ na pozycję karty w rankingu, jest wysokość oprocentowania zadłużenia. Oprocentowanie to ma jednak znaczenie tylko w przypadku, gdy za pomocą karty wypłacana jest gotówka lub jeśli jej posiadacz nie spłaci całego zadłużenia w terminie. Co ciekawe, w takim przypadku odsetki naliczane są od wysokości całego zadłużenia w danym okresie, a nie od kwoty pozostałej do spłaty. Odsetki dla każdej operacji wykonanej z pomocą karty liczone są oddzielnie, zgodnie z okresem trwania zadłużenia, jakie powstało w wyniku tej operacji. Poziom oprocentowania jest więc bardzo istotny, nawet jeżeli klient planuje spłacać zadłużenie w terminie. Zawsze może bowiem zdarzyć się sytuacja, w której spóźni się ze spłatą. Poza tym może pojawić się potrzeba skorzystania z kredytu na okres dłuższy niż wynosi okres bezodsetkowy.
W kategorii oprocentowania najlepiej wypadła karta banku Nordea, dla której oprocentowanie wynosi 12,5 proc. Niestety, niskie przychody z odsetek banki rekompensują sobie w inny sposób. We wspomnianym banku Nordea klient musi płacić obowiązkowe ubezpieczenie w kwocie 0,65 proc. wartości zadłużenia, bez względu na termin jego spłaty. Stosunkowo niskie oprocentowanie karty oferują również BOŚ i mBank. W BOŚ oprocentowanie karty może wynieść 12 proc. lub 16,5 proc. w zależności od decyzji klienta. Za kartę z niższym oprocentowaniem trzeba jednak więcej zapłacić. Opłata za wydanie karty, w zależności od oprocentowania, wynosi 70 lub 90 zł. Podobny system stosuje mBank, w którym klient ma do wyboru aż trzy warianty oprocentowania: 16, 18 i 20 proc. Dla tych przypadków opłata za wydanie wynosi odpowiednio 58, 48 i 38 zł.
Zwykle oprocentowanie kart jest jednak wyższe i często przekracza 20 proc. Według stanu na 26 stycznia w najdroższych bankach sięgało 24 proc. (Raiffeisien Bank oraz GE Money Bank). Ponieważ 27 stycznia Rada Polityki Pieniężnej obniżyła stopy procentowe aż o 75 pkt baz., spadło również oprocentowanie kart. W Polsce obowiązują bowiem przepisy, które stanowią, że oprocentowanie kredytu nie może być wyższe niż czterokrotność stopy lombardowej. Po obniżce stóp stopa lombardowa wynosi 5,75 proc., a więc oprocentowanie kart obecnie nie może przekraczać 23 proc.



Rozłożenie zadłużenia

Część banków umożliwia posiadaczom kart kredytowych rozłożenie spłaty zadłużenia na raty. Podstawową korzyścią jest to, że zwykle oprocentowanie długu jest wtedy niższe, niż gdyby posiadacz karty co miesiąc spłacał część zadłużenia. Liderem w tej kategorii jest zwycięzca naszego rankingu, karta Polbanku. Jej posiadacz, składając dyspozycję rozłożenia operacji na raty, płaci jedynie prowizję w kwocie 5 proc. kwoty, nie płaci natomiast żadnych odsetek.
W wielu bankach kartę można otrzymać bezpłatnie. Bezpłatny jest zwykle tylko pierwszy rok. Nawet jeśli w materiałach reklamowych jest informacja, że karta jest bezpłatna, warto sprawdzić, czy brak opłat nie wiąże się z koniecznością spełnienia dodatkowych warunków. W Alior Banku, GE Money czy Polbanku klient nie musi spełniać żadnych warunków, aby w pierwszym roku korzystać z karty bez opłat. Jednak na przykład w Kredyt Banku opłata nie jest pobierana, jeśli klient otworzy w tym banku konto lub jeśli karta jest przenoszona z innego banku. W BZ WBK nie ma opłaty, jeśli klient w ciągu trzech miesięcy dokona przynajmniej trzech transakcji. W mBanku opłata jest pobierana, ale może zostać zwrócona, jeśli w ciągu trzech miesięcy klient wykona transakcje na kwotę 300 zł. Opłaty nie da się uniknąć np. w Nordei (60 zł) czy Raiffeisen Bank (79 zł).
Dzięki aktywnemu korzystaniu z karty w kolejnych latach można nadal płacić za nią niedużo. Większość banków znosi opłatę, jeśli w poprzednim roku klient wykonał operacje o sumie przekraczającej wyznaczony próg. Przyjazny dla klientów system stosuje Polbank: wystarczy w ciągu roku wykonać 36 transakcji, aby karta była w kolejnym roku bezpłatna.
Na koszt posiadania karty wpływają również płatne ubezpieczenia. W rankingu ocenialiśmy nie tylko wysokość składek, ale również to, czy klient może z danego płatnego ubezpieczenia zrezygnować. Jeśli chodzi o ubezpieczenie na wypadek utraty karty, to w połowie zbadanych przypadków jest ono bezpłatne, w ośmiu bankach opłata wynosi kilka złotych miesięcznie (1,99-4 zł). Trzy banki - Santander Consumer Bank, Lukas Bank i Bank Nordea - stosują stawki procentowe, co powoduje, że miesięczna składka (stanowiąca odsetek kwoty zadłużenia) może wynieść nawet kilkadziesiąt złotych. Dodatkowe ubezpieczenia zwykle są dobrowolne. Warto jednak wskazać dwa negatywne przykłady banków, które wymagają od posiadaczy kart korzystania z tego rodzaju ubezpieczeń. Są to PKO BP, w którym składka wynosi 0,06 proc. kwoty zadłużenia w dniu rozliczenia, oraz Nordea - składka wynosi aż 0,65 proc. od zadłużenia.

Minimalne zarobki

Istotne są nie tylko koszty związane z korzystaniem z karty, ale także jej dostępność. Porównaliśmy więc również minimalną kwotę dochodów netto wymaganą przez bank, aby przyznał kartę. Najlepiej w tej kategorii wypadły: Alior Bank (500 zł), Euro Bank (600 zł) oraz GE Money (600 zł). Natomiast aż 3 tys. zł musi zarabiać osoba, która chciałaby otrzymać kartę Raiffeisen Banku.
ZAŁOŻENIA RANKINGU
Oferty kart 22 banków zostały porównane pod kątem wysokości oprocentowania, możliwości rozłożenia operacji na raty, opłaty za wydanie karty oraz kosztów ubezpieczeń. Dostępność została natomiast oceniona według wysokości minimalnego dochodu, jaki wnioskodawca musi osiągać, aby otrzymać daną kartę. W każdej z tych kategorii przyznano od 0 do 22 pkt. 1 pkt otrzymał najgorszy bank w danej kategorii, a 22 pkt najlepszy. Wyjątkiem jest porównanie ofert pod kątem możliwości rozłożenia spłaty zadłużenia na raty, gdzie można było zdobyć maksymalnie 8 pkt. Jeżeli w danej kategorii dany bank nie mógł być klasyfikowany, otrzymywał 0 pkt.
Najlepsze srebrne karty kredytowe / DGP