TEZA: Uznaniowość decyzji o zezwoleniu na zajęcie pasa drogowego nie może prowadzić do zaakceptowania zasady odpowiedzialności zbiorowej podmiotów prowadzących działalność w określonym miejscu za uchybienia niektórych z nich.
Sygn. akt III SA/Gd 428/15
WYROK WOJEWÓDZKIEGO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO W GDAŃSKU
z 24 września 2015 r.
STAN FAKTYCZNY
Prezydent miasta na podstawie ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. nr 19, poz. 115 ze zm.) odmówił spółce wydania zezwolenia na umieszczenie ogródka gastronomicznego w pasie drogowym drogi gminnej. Powierzchnia zajętego pasa miała wynosić 43,56 mkw. i znajdować się w sąsiedztwie prywatnej posesji. Powodem odmowy było ustawiczne zakłócanie spokoju w tym rejonie.
W odwołaniu do samorządowego kolegium odwoławczego spółka zarzuciła prezydentowi, że przepisy o drogach nie przewidują takiej przesłanki. Według firmy naruszono też procedurę administracyjną z uwagi na brak wskazania, że zakłócanie porządku publicznego jest związane z działalnością spółki. Strona podniosła, że nie prowadzi działalności w czasie ciszy nocnej i nie polega ona na sprzedaży alkoholu czy prowadzeniu działalności rozrywkowej, ale na zarządzaniu kawiarnią. Spółka zarzuciła, że została pozbawiona możliwości czynnego udziału w postępowaniu oraz nie mogła się wypowiedzieć co do zebranego materiału dowodowego. Wskazała, że przez kilka ubiegłych lat uzyskiwała zgodę na zajęcie pasa drogowego i nie było zastrzeżeń do jej działalności.
SKO utrzymało w mocy decyzję prezydenta. Wyjaśniło, że organ I instancji negatywnie odniósł się do zajęcia pasa z uwagi na powtarzające się przypadki zakłócania porządku publicznego w sąsiedztwie oraz przekraczanie norm hałasu przez urządzenia nagłaśniające w lokalach gastronomicznych i dyskotekach w budynku, gdzie m.in. funkcjonuje spółka. Dodał, że mieszkańcy sąsiadującej z budynkiem wspólnoty mieszkaniowej domagają się usunięcia źródeł hałasu, który uniemożliwia im w nocy sen, a także zapewnienia porządku publicznego. Dochodziło bowiem do pobicia mieszkańców przez ochroniarza jednego z lokali oraz naruszenia mienia. Przepisy zabraniają zaś dokonywania w pasie drogowym czynności, które mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego. Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.
UZASADNIENIE
Sąd uchylił obie decyzje organów administracji. Stwierdził, że nie uprawdopodobniono jakiegokolwiek związku przyczynowego pomiędzy działalnością skarżącej spółki i zagrożeniem bezpieczeństwa ruchu pieszych na ulicy.
Zdaniem WSA uznaniowość decyzji o zezwoleniu na zajęcie pasa drogowego nie może prowadzić do zaakceptowania zasady odpowiedzialności zbiorowej podmiotów prowadzących działalność w określonym miejscu za uchybienia niektórych z nich. O tym, że z taką zbiorową odpowiedzialnością mamy do czynienia w sprawie, zdaniem sądu świadczy również to, że SKO poinformowało, iż także innym podmiotom z budynku zezwolenia na zajęcie pasa drogowego nie są wydawane.