UE, co do zasady, zabrania organom publicznym wspierania przedsiębiorstw, ponieważ taka pomoc zakłócałaby konkurencję na unijnym rynku stawiając w lepszej sytuacji firmy, które zostałyby wsparte przez rządy. Uznaje się jednak, że pomoc o niewielkiej wartości nie narusza zasad konkurencji, ani nie wpływa na handel między państwami członkowskimi UE (nazwa „pomoc de minimis” pochodzi od łacińskiej zasady de minimis non curat lex - prawo nie troszczy się o drobiazgi).
Zasady przyznawania pomocy de minimis zostały zapisane w Rozporządzeniu Komisji Europejskiej 1407/2013 z 18 grudnia 2013 roku. Rozporządzenie określa maksymalną wartość pomocy jakiej organy publiczne mogą udzielić przedsiębiorcy na 200 tys. euro w ciągu trzech lat (pod uwagę bierze się rok, w którym firma występuje o taką pomoc i dwa wcześniejsze lata). Wyjątek stanowią pod tym względem firmy z sektora drogowego transportu towarów, które w ciągu trzech lat mogą liczyć maksymalnie na 100 tys. euro z tytułu pomocy de minimis. Przedsiębiorca może sprawdzić wielkość otrzymanej dotychczas pomocy de minimis w Urzędzie Ochrony Konkurencji i Konsumentów.