Gdy wspólnik albo akcjonariusz wniósł wkład niepieniężny mający wady, to ma obowiązek wyrównania spółce kapitałowej różnicy między wartością przyjętą w umowie albo statucie spółki a wartością wkładu. Zgodnie bowiem z art. 175 par. 1 kodeksu spółek handlowych, jeżeli wartość wkładów niepieniężnych została znacznie zawyżona w stosunku do ich wartości w dniu zawarcia umowy spółki, wspólnik, który wniósł taki wkład, oraz członkowie zarządu, którzy, wiedząc o tym, zgłosili spółkę do rejestru, obowiązani są solidarnie wyrównać spółce brakującą wartość. Od obowiązku określonego w powołanym przepisie wspólnik oraz członkowie zarządu nie mogą być zwolnieni. Jak podkreśla Sąd Najwyższy, przepis art. 175 k.s.h. ma charakter bezwzględnie obowiązujący i dotyczy zarówno wnoszenia aportu do spółki przy jej tworzeniu, jak i podwyższania kapitału zakładowego. Rozstrzyga o odpowiedzialności za brakującą wartość aportu, stanowiącą różnicę pomiędzy wartością, według której aport został przyjęty do spółki a wartością, jaką ten aport realnie mógł mieć we wskazanej dacie.
Zaniżenie wartości aportu nie powoduje nieważności umowy zawiązującej taką spółkę i pozostaje bez wpływu na odpowiedzialność spółki w razie jej niewypłacalności (uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 7 kwietnia 1993 r.; III CZP 23/93; OSP 1994/1, poz. 2).
Nie jest natomiast aportem świadczenie pracy bądź usług na rzecz spółki. Jak wskazuje art. 14 par. 1 k.s.h., przedmiotem wkładu do spółki kapitałowej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług. W konsekwencji nie mogą być przedmiotem aportu powtarzające się świadczenia ze strony wspólnika na rzecz spółki.
Świadczenia te pełnią odmienną od aportu funkcję, a ponadto z ekonomicznego punktu widzenia, z racji ich powtarzającego się charakteru nie jest możliwa całościowa - dokonana a priori - ich wycena, co w konsekwencji uniemożliwia objęcie określonej ilości działów w spółce. Jak wskazuje Sąd Najwyższy, rodzaj i rozciągłość świadczeń stanowiących dodatkowe obowiązki wobec spółki, powinny być zawarte w umowie i skonkretyzowane w odniesieniu do każdego ze wspólników. Stanowią one minimalną treść umowy spółki. Zgodnie bowiem z art. 176 par. 1 k.s.h., jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń. Należy podkreślić, iż jedyna osobą, która może zostać zobowiązana do powtarzających się świadczeń, jest wspólnik.