Konsorcjum odpowiedzialne za budowę gazoportu może się rozpaść. W problemach toną PBG i Saipem, dwie główne z czterech firm realizujących kluczową z punktu widzenia bezpieczeństwa energetycznego kraju inwestycję.
Nie ma pewności, czy znajdujące się w upadłości PBG przetrwa na placu budowy kolejny miesiąc. W piątek zarząd spółki przyznał, że możliwość kontynuowania przez nią działalności jest zagrożona. Wyniki roczne firmy są druzgocące: 3,7 mld zł straty, spadek przychodów o 50 proc.
Czy budowa wartego 2,1 mld zł terminalu do odbioru gazu skroplonego (LNG) stanie? Polskie LNG, państwowa spółka odpowiedzialna za uruchomienie świnoujskiego terminalu, nie ukrywa obaw. – Sytuacja PBG poważnie nas martwi. Jesteśmy z nimi w stałym kontakcie – zapewnia Maciej Mazur, rzecznik Polskiego LNG.
Zejście PBG z placu budowy nie byłoby problemem, gdyby lider konsorcjum, włoski Saipem, zaproponował nowy scenariusz, który pozwoliłby mu się wywiązać z kontraktu. Tyle że Włosi sami są w tarapatach. Firmą należącą do koncernu ENI targają afery korupcyjne. Do dymisji podał się jej szef Pietro Tali, do tego dochodzą słabe wyniki finansowe. W styczniu fundusze inwestycyjne zaczęły wyprzedawać jej akcje. Notowania spółki na mediolańskiej giełdzie spadły o 39 proc. ENI już głośno mówi o sprzedaży Saipemu.
Polskie LNG przekonuje, że ma plan awaryjny, choć każda ewentualność spowoduje gigantyczne opóźnienia w realizacji projektu. A pierwszy statek z gazem do nowego terminalu ma przypłynąć w II połowie 2014 r.

Statek z LNG nie będzie czekał na koniec budowy gazoportu

Polskie LNG, operator budowanego w Świnoujściu gazoportu, boi się, że znajdująca się w upadłości spółka PBG zejdzie z placu. Jej kondycja jest dramatyczna. Zobowiązania PBG na koniec 2012 r. wyniosły 4,18 mld zł, ale faktyczna wartość zadłużenia może być jeszcze większa. Audytor, spółka Grant Thornton, nie wydał w minionym tygodniu opinii o sprawozdaniu finansowym, bo PBG w raporcie ujęła zobowiązania, które nie zostały potwierdzone przez wierzycieli.

Jeśli PBG wypadnie z konsorcjum budującego terminal LNG, włoski Saipem, lider konsorcjum, przejmie jego zobowiązania. Sytuację zaogniają jednak afera korupcyjna wokół Saipemu i pogłoski o planach sprzedaży spółki przez jej właściciela – ENI. To mogłoby oznaczać całkowity rozkład konsorcjum (wcześniej w wyniku upadłości likwidacyjnej z placu budowy wycofała się już Hydrobudowa, spółka z grupy PBG, na której spoczywał główny ciężar robót). – To byłby scenariusz najgorszy z możliwych. Musielibyśmy rozpisać nowe postępowanie przetargowe, zinwentaryzować to, co już jest na budowie, a nowy podmiot musiałby wypracować technologię dokończenia budowy – wylicza nam jeden z menedżerów PLNG.

Opóźnienia w inwestycji byłyby gigantyczne. Już teraz wykonawcy są spóźnieni z robotą o kilka miesięcy, a obiekt ma być gotowy do 30 czerwca 2014 r. Eksperci nie mają wątpliwości – w sytuacji gdy konsorcjum miałoby zejść z placu, terminów nie da się obronić.

Lawinowo rośnie liczba firm, które chcą zarabiać na handlu skroplonym gazem
Lawinowo rośnie liczba firm, które chcą zarabiać na handlu skroplonym gazem

Zobacz również

Całą sytuację obserwuje Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo. Koncern już w połowie 2009 r. zakontraktował w Katarze dostawy 1,5 mld m sześc. skroplonego gazu rocznie. Pierwszy statek z LNG z firmy Qatargas przypłynie do Świnoujścia już w II połowie przyszłego roku. Możliwe, że gazoport nie będzie wtedy jeszcze gotowy. Z naszych informacji wynika, że PGNiG już bada możliwość awaryjnego odbioru LNG za granicą. W grę wchodzą terminale w Rotterdamie, belgijskim Zeebrugge oraz w Norwegii. Problem w tym, że z żadnego z nich nie ma możliwości dostarczenia surowca gazociągiem do Polski.

Te zagraniczne poszukiwania sugerują, że PGNiG bierze pod uwagę możliwość odsprzedania gazu, który przypłynie z Kataru. Odsprzedaż byłaby zaś możliwa tylko, jeśli w kontrakcie z Qatargasem nie byłoby popularnej w tej branży klauzuli zakazującej reeksportu lub też PGNiG przymierzałby się do renegocjacji tego zapisu w umowie. Koncern i resort skarbu zapowiedziały bowiem chęć renegocjowania katarskiego kontraktu, choć z innego powodu. Według Mikołaja Budzanowskiego, ministra skarbu, jest szansa, by powtórzyć sukces negocjacyjny z Gazpromem i przekonać Katarczyków do obniżki ceny. Zdaniem Andrzeja Szczęśniaka, niezależnego analityka rynku, za LNG Katarczykom polski koncern będzie musiał płacić nawet o 20–30 proc. więcej, niż płacił Gazpromowi przed renegocjacją formuły cenowej.

Nawet jeśli PGNiG będzie mógł odsprzedać gaz z Kataru, może mieć problem z zarobkiem na tej transakcji. Istnieje więc ryzyko, że polski koncern będzie jedną z ofiar problemów z gazoportem. Ewentualne opóźnienia w budowie świnoujskiego terminalu to zła wiadomość także dla Orlenu, firm chemicznych i energetycznych. Żadna z nich jednak dotąd nie zawarła kontraktu na dostawy LNG, jednak liczyły one, że w miarę szybko uzyskają dostęp do alternatywnego w stosunku do PGNiG źródła zaopatrzenia w gaz.