Rynek pieniężny jest częścią rynku finansowego, na którym notowane są walory o zapadalności nieprzekraczającej jednego roku. Nazwa rynek pieniężny sugeruje, że jest to tylko rynek lokat/depozytów, czyli gotówki na różne terminy. W rzeczywistości, poza lokatami, do rynku pieniądza należą także inne formy inwestowania o zapadalności do roku, jak np. bony skarbowe, krótkoterminowe papiery dłużne firm (tzw. commercial papers), weksle, certyfikaty depozytowe. Istotą instrumentów rynku pieniężnego jest ich wysoka płynność. Konsekwencją krótkiego (do roku) okresu do wykupu i znacznej płynności jest duże bezpieczeństwo tych walorów.
Każdy rodzaj inwestycji cechuje określona płynność, a w przypadku niektórych aktywów wręcz jej brak. Płynność, czyli łatwość zamiany danej formy inwestycji na gotówkę bez zaniżania ceny, jest powiązana z rentownością. Im bardziej płynny jest instrument inwestycyjny, tym niższa jest jego rentowność. Podwyższona rentowność mało płynnych instrumentów to rodzaj rekompensaty (premia), jaką daje rynek za potencjalne problemy przy próbie upłynnienia danego aktywu. Ze względu na wysoką płynność zyski, jakie zapewniają walory z rynku pieniądza, nie należą do wysokich. Inwestor lokujący w aktywa z rynku pieniężnego automatycznie preferuje możliwość szybkiej zamiany posiadanych aktywów na gotówkę od potencjalnie wyższego zysku.
Sięganie po instrumenty rynku pieniężnego pozwala zarządzać płynnością i budować rezerwy płynnościowe pod inne, często większe, inwestycje. Zarządzanie płynnością finansową to zwłaszcza odpowiednie inwestowanie wygenerowanych środków, czyli nadwyżki finansowej. Inwestycje na rynku pieniężnym stosuje się jako czasowe substytuty gotówki. Stanowią one swego rodzaju przechowalnię nadwyżek finansowych, która generuje dodatkowy zysk. Rezerwy płynnościowe utrzymywane są także wtedy, gdy sytuacja rynkowa zniechęca lub nie pozwala na zarabianie na innych formach inwestowania.
Należy jednak pamiętać, że rynek pieniężny jest wrażliwy na zmiany stóp procentowych dokonywane przez bank centralny. Notowane na nim walory dostosowują się do zmian stóp zainicjowanych przez władze pieniężne. Innymi słowy, mimo krótkiego okresu (maksymalnie rok) inwestorzy narażeni są na ryzyko stopy procentowej. Rozwój krajowego rynku pieniężnego spowodował, że inwestorzy nie są bezradni - mogą zabezpieczać swoje aktywa. Rozwiązaniem dla nich są instrumenty pochodne pozwalające zabezpieczać inwestycje przed zmianami stóp procentowych (np. transakcje terminowe, kontrakty futures, opcje typu cap, floor lub Colmar). Różnorodne transakcje pochodne, oferowane przez banki, powodują, że inwestor ma całe spektrum możliwości, nawet jeśli operuje tylko na rynku pieniężnym.