Mimo że w Niemczech istnieje bardzo rozbudowany sektor prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych, osoby osiągające dochód do 47 tys. euro rocznie muszą być ubezpieczone w systemie publicznym.
W Niemczech istnieją dwa równoległe systemy ubezpieczeń zdrowotnych - państwowy i prywatny. Ten pierwszy zapewnia prawo do leczenia m.in. w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej, wybranych usług dentystycznych oraz świadczeń szpitalnych. Daje również prawo do korzystania z zasiłku chorobowego po sześciu tygodniach choroby w wysokości 70 proc. pensji wypłacanego do 78 tygodni.
System prywatny, w zależności od wybranej oferty, pozwala na korzystanie również z usług prywatnych szpitali oraz alternatywnych metod leczenia, które nie są finansowane przez system publiczny.

Najwięcej kas branżowych

W Niemczech funkcjonuje aż 453 kas chorych (terytorialne, zakładowe oraz branżowe). Najwięcej jest tych ostatnich. Skupiają one takie grupy zawodowe, jak np. rzemieślnicy, handlowcy, rolnicy, marynarze albo górnicy. Wszystkie kasy chorych zrzeszone są w jednej z ośmiu federacji działających w poszczególnych landach, które wchodzą w skład Federalnego Stowarzyszenia Kas Chorych. Osoby podlegające ubezpieczeniu zdrowotnemu mają możliwość wyboru kasy chorych, a także możliwość swobodnego wyboru lekarza lub szpitala spośród wszystkich świadczeniodawców, którzy mają zawartą umowę z daną kasą chorych. Nadzór państwa nad funkcjonowaniem kas jest ograniczony, a uprawnienia kontrolne posiadają głównie poszczególne landy.
Głównym źródłem finansowania opieki zdrowotnej w Niemczech są fundusze zgromadzone w ramach obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego. W ostatnich latach średnia składka na ubezpieczenie zdrowotne wynosiła 13 proc. W systemie niemieckim obowiązuje także tzw. zasada współpłacenia, czyli ponoszenie pewnych kosztów związanych z leczeniem przez pacjentów, którzy posiadają ubezpieczenie.

Ubezpieczenie obowiązkowe

Obowiązek posiadania ubezpieczenia zdrowotnego jest uzależniony od wysokości osiąganych dochodów przez konkretną osobę. W każdym roku ustalana jest granica dochodów, poniżej której ubezpieczenie zdrowotne jest obowiązkowe.

Próg dochodowy

Osoby, które osiągają dochód do 47 tys. euro rocznie, muszą być objęte ubezpieczeniem publicznym. Pozostałe, których roczny dochód jest wyższy, mogą ubezpieczać się tylko prywatnie. Oprócz pracowników w systemie publicznym są ubezpieczeni również studenci, osoby odbywające staże, emeryci, którzy przez ostatnią połowę życia zawodowego korzystali z państwowego systemu ubezpieczeń oraz bezrobotni pobierający zasiłki.
Z dobrowolnych ubezpieczeń prywatnych najczęściej korzystają osoby wykonujące wolne zawody.
PAŃSTWOWE UBEZPIECZENIE ZDROWOTNE W NIEMCZECH
Osoby objęte obowiązkowo tym systemem:
• pracownicy, których zarobki nie przekraczają 47 tys. euro rocznie
• pracownicy przyjeżdżający do pracy do Niemiec
• studenci uczelni państwowych do ukończenia 14 semestru lub 30 roku życia
• zagraniczni studenci
• osoby odbywające staż absolwencki
• emeryci i renciści, którzy przez ostatnią połowę życia zawodowego byli ubezpieczeni w ramach publicznego systemu
• bezrobotni z prawem do zasiłku