Sankcja za urządzanie gier na automatach poza kasynem może zostać nałożona na więcej niż jeden podmiot, nawet gdy obaj ukarani urządzali grę na tej samej maszynie. Stwierdził tak Naczelny Sąd Administracyjny.
Sprawa dotyczyła mężczyzny prowadzącego lokal gastronomiczny. Znajdowały się w nim dwa urządzenia do gier, które w toku kontroli funkcjonariusze urzędu celnego uznali za wypełniające przesłanki z ustawy o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 847 ze zm.). Mężczyzna przedłożył umowę, z której wynikało, że jest on dzierżawcą urządzeń. Naczelnik urzędu celnego, a następnie dyrektor izby celnej, uznali jednak, że fakt ten nie ma większego znaczenia. Nałożono, na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2, art. 89 ust. 2 pkt 2, art. 90 ust. 1 i 2 oraz art. 91 ustawy o grach hazardowych, karę pieniężną w wysokości 24 tys. zł. Mężczyzna odwołał się do sądu.
Sąd I instancji przyznał jednak rację organom skarbowym. W uzasadnieniu wyroku podkreślił, że urządzającym gry na automatach poza kasynem, w rozumieniu ustawy o grach hazardowych, jest osoba stwarzająca komuś odpowiednie warunki do udziału w grach na automatach poza kasynem gry. W rozpatrywanej sprawie skarżący spełnił to kryterium.
Nie pomogła również skarga kasacyjna. Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wydanego wyroku skupił się na tym, że fakt bycia dzierżawcą automatów w żadnym razie nie zdejmuje odpowiedzialności ze skarżącego. Nie jest bowiem bynajmniej tak, że ukaranie właściciela automatów przełożyłoby się na brak możliwości nałożenia kary na skarżącego.
„Sankcja z art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 89 ust. 2 pkt 2 ustawy o grach hazardowych może zostać nałożona na więcej niż jeden podmiot, w sytuacji gdy każdemu z nich można przypisać cechę «urządzającego gry» na tym samym automacie w tym samym miejscu i czasie. Wynika to z potrzeby szerokiego rozumienia podmiotu «urządzającego gry na automatach», jaką należy przyjąć dla tego rodzaju postępowań” – uznał NSA. I dodał, że wykładnia tego pojęcia, umożliwiająca nakładanie kar administracyjnych na więcej niż jeden podmiot, jest niezbędna, jeżeli system kontroli i skuteczność przewidzianych przez ustawodawcę sankcji ma mieć realny charakter, zwłaszcza zaś jeżeli spojrzy się na to zagadnienie z perspektywy eliminowania sytuacji obejścia bądź nadużycia prawa przez podmioty uczestniczące w działalności hazardowej. Nie do pogodzenia bowiem z zasadą skuteczności stanowionego prawa byłaby taka wykładnia przepisów ustawy hazardowej, która w istocie pozostawiałaby bez kontroli i sankcji np. sytuacje tworzenia pozorów urządzania gier na automatach przez jeden podmiot, a więc też jego nominalnej odpowiedzialności, podczas gdy w rzeczywistości gry na automacie urządzane byłyby również na rachunek innego podmiotu, jako element wspólnego przedsięwzięcia.
orzecznictwo
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 lipca 2020 r., sygn. akt II GSK 3728/17.
