Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Sprawa dotyczyła mężczyzny prowadzącego lokal gastronomiczny. Znajdowały się w nim dwa urządzenia do gier, które w toku kontroli funkcjonariusze urzędu celnego uznali za wypełniające przesłanki z ustawy o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 847 ze zm.). Mężczyzna przedłożył umowę, z której wynikało, że jest on dzierżawcą urządzeń. Naczelnik urzędu celnego, a następnie dyrektor izby celnej, uznali jednak, że fakt ten nie ma większego znaczenia. Nałożono, na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2, art. 89 ust. 2 pkt 2, art. 90 ust. 1 i 2 oraz art. 91 ustawy o grach hazardowych, karę pieniężną w wysokości 24 tys. zł. Mężczyzna odwołał się do sądu.
Sąd I instancji przyznał jednak rację organom skarbowym. W uzasadnieniu wyroku podkreślił, że urządzającym gry na automatach poza kasynem, w rozumieniu ustawy o grach hazardowych, jest osoba stwarzająca komuś odpowiednie warunki do udziału w grach na automatach poza kasynem gry. W rozpatrywanej sprawie skarżący spełnił to kryterium.
Nie pomogła również skarga kasacyjna. Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wydanego wyroku skupił się na tym, że fakt bycia dzierżawcą automatów w żadnym razie nie zdejmuje odpowiedzialności ze skarżącego. Nie jest bowiem bynajmniej tak, że ukaranie właściciela automatów przełożyłoby się na brak możliwości nałożenia kary na skarżącego.
„Sankcja z art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 89 ust. 2 pkt 2 ustawy o grach hazardowych może zostać nałożona na więcej niż jeden podmiot, w sytuacji gdy każdemu z nich można przypisać cechę «urządzającego gry» na tym samym automacie w tym samym miejscu i czasie. Wynika to z potrzeby szerokiego rozumienia podmiotu «urządzającego gry na automatach», jaką należy przyjąć dla tego rodzaju postępowań” – uznał NSA. I dodał, że wykładnia tego pojęcia, umożliwiająca nakładanie kar administracyjnych na więcej niż jeden podmiot, jest niezbędna, jeżeli system kontroli i skuteczność przewidzianych przez ustawodawcę sankcji ma mieć realny charakter, zwłaszcza zaś jeżeli spojrzy się na to zagadnienie z perspektywy eliminowania sytuacji obejścia bądź nadużycia prawa przez podmioty uczestniczące w działalności hazardowej. Nie do pogodzenia bowiem z zasadą skuteczności stanowionego prawa byłaby taka wykładnia przepisów ustawy hazardowej, która w istocie pozostawiałaby bez kontroli i sankcji np. sytuacje tworzenia pozorów urządzania gier na automatach przez jeden podmiot, a więc też jego nominalnej odpowiedzialności, podczas gdy w rzeczywistości gry na automacie urządzane byłyby również na rachunek innego podmiotu, jako element wspólnego przedsięwzięcia.
orzecznictwo
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 lipca 2020 r., sygn. akt II GSK 3728/17.
