Subskrybuj nas na Youtube
Od 1 stycznia 2020 r. wejdą w życie zmiany w ustawie o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej, które ułatwią przejście decyzji administracyjnych, gdy do zbycia firmy (np. sprzedaży lub darowizny) doszło jeszcze za życia jej właściciela. Inną nowością jest instytucja tymczasowego przedstawiciela do zarządzania udziałem w przedsiębiorstwie. Co jeszcze zmieni się od 1 stycznia 2020 r.?
Całkowitą nowością będzie instytucja tymczasowego przedstawiciela do zarządzania udziałem w przedsiębiorstwie wchodzącym w skład spadku. Ma ona ułatwić rozwiązanie problemów z sukcesją w przypadku śmierci małżonka przedsiębiorcy.
Znowelizowane przepisy ułatwią zbycie całego przedsiębiorstwa jeszcze za życia jego właściciela, np. jego sprzedaż lub przekazanie w darowiźnie następcy. Uregulowano bowiem zasady przeniesienia w takich sytuacjach koncesji, zezwoleń, licencji i innych decyzji związanych z przedsiębiorstwem.
Charakter doprecyzowania obowiązujących regulacji mają zmiany dotyczące uprawnień dzieci i osób ubezwłasnowolnionych częściowo lub całkowicie.
Ustawa z 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (t.j. Dz.U. poz. 1629 ze zm.; dalej: ustawa sukcesyjna) weszła w życie niespełna rok temu, a już doczekała się istotnej nowelizacji. Jej celem ma być wprowadzenie jeszcze dalej idących ułatwień w zakresie przekazywania przedsiębiorstw osób fizycznych ich następcom, a w rezultacie popularyzacja mechanizmów i narzędzi zaprojektowanych na potrzeby zarządu sukcesyjnego oraz ogólnie planowania sukcesji wśród przedsiębiorców jednoosobowych. Nowelizacja została dokonaną ustawą z 31 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (Dz.U. poz. 1495). Nowe przepisy wejdą w życie 1 stycznia 2020 r.
Do najważniejszych zmian należą:
- wprowadzenie instytucji tymczasowego przedstawiciela do zarządzania udziałem w przedsiębiorstwie wchodzącym w skład spadku;
- uregulowanie zagadnienia przejścia decyzji związanych z przedsiębiorstwem na jego nabywcę;
- doprecyzowanie uprawnień dzieci i osób ubezwłasnowolnionych w zakresie powoływania zarządcy sukcesyjnego lub wyrażania zgody na jego powołanie.
tymczasowe wykonywanie praw z udziału małżonka przedsiębiorcy
Obecnie ustawa sukcesyjna odnosi się wyłącznie do przypadku, gdy śmierć dotyka przedsiębiorcę wpisanego do CEiDG i w tym zakresie reguluje w szczególności uprawnienia pozostającego przy życiu małżonka przedsiębiorcy. Ustawodawca zauważył jednak, że nie mniej problematyczna w praktyce jest sytuacja, gdy umiera małżonek osoby prowadzącej firmę. Polscy przedsiębiorcy bowiem często wykorzystują w swojej działalności gospodarczej przedsiębiorstwo, do którego prawo przysługuje także ich małżonkom, choć ci ostatni sami nie są przedsiębiorcami, w szczególności nie są wpisani do CEIDG, ani nie są wspólnikami spółki cywilnej. Tymczasem, jeżeli taka osoba umiera, to w skład spadku po niej mogą wejść również składniki majątkowe składające się na przedsiębiorstwo, w tym choćby prawa do nieruchomości, w której prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Może to skutkować problemami w zarządzaniu majątkiem, zwłaszcza jeżeli małżonek przedsiębiorcy pozostawi po sobie wielu spadkobierców. Rozwiązaniem tego problemu ma być instytucja tymczasowego przedstawiciela do zarządzania udziałem w przedsiębiorstwie wchodzącym w skład spadku (uregulowana w nowo dodanym rozdziale 11a „Tymczasowe wykonywanie praw z udziału małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie, art. 60a–60j. ustawy sukcesyjnej).
Ograniczenia
Należy wyraźnie podkreślić, że omawiana regulacja dotyczy wyłącznie przypadku, gdy przedsiębiorstwo stanowi w całości mienie przedsiębiorcy wpisanego do CEIDG i jego małżonka niebędącego przedsiębiorcą. Z zakresu ustawy wyłączone są więc sytuacje, gdy małżonek miał prawo jedynie do części majątku przedsiębiorstwa, np. tylko do nieruchomości, w której dane przedsiębiorstwo jest prowadzone. Takie ograniczenie przez ustawodawcę zakresu obowiązywania przepisów należy ocenić negatywnie, ponieważ również w tego rodzaju sytuacji zachowanie spadkobierców może poważnie utrudnić dalsze prowadzenie firmy przez przedsiębiorcę. Rozwiązaniem na taką ewentualność pozostaje jedynie ustanowienie wykonawcy testamentu, co jednak – jak sama nazwa wskazuje – wymaga sporządzenia przez małżonka przedsiębiorcy ostatniej woli i rozdysponowania w jej ramach majątkiem, w tym udziałem w przedsiębiorstwie. A przecież w sile wieku – niestety – mało kto myśli o sporządzaniu takich aktów woli. [Przykład 1]
Rola
Rolą tymczasowego przedstawiciela będzie wykonywanie prawa z udziału małżonka w przedsiębiorstwie. Powinien on zatem:
– zarządzać majątkiem spadkowym w zakresie praw z udziału małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie,
– spłacić długi spadkowe, a następnie
– wydać spadkobiercom majątek spadkowy zgodnie z wolą spadkodawcy albo z ustawą.
Przy czym wydanie majątku powinno w każdym razie nastąpić najpóźniej niezwłocznie po dokonaniu działu spadku. Tymczasowy przedstawiciel może pozywać i być pozywany w sprawach wynikających z zarządu spadkiem w zakresie praw z udziału małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie. Może również pozywać w sprawach o prawa należące do spadku i być pozwany w sprawach o długi spadkowe w zakresie praw z udziału małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie. Tymczasowy przedstawiciel powinien również wydać osobie, na której rzecz został uczyniony zapis windykacyjny, przedmiot tego zapisu.
Co ważne, tymczasowy przedstawiciel nie uzyskuje uprawnień do wykonywania działalności gospodarczej ani związanych z tym uprawnień i obowiązków, w szczególności nie staje się np. pracodawcą uprawnionym do wystawiania faktur czy korzystania z koncesji. Nie jest to więc nowy szef w firmie. Jego rola ogranicza się w istocie do sprawowania czynnego nadzoru nad działalnością przedsiębiorstwa, a jednocześnie wykonania woli spadkodawcy. Przypomina to instytucję wykonawcy testamentu, przy czym, co należy podkreślić, przedstawiciel będzie mógł zostać powołany także wtedy, gdy spadkodawcy testamentu po sobie nie pozostawił.
Zasady ustanowienia
Do powołania tymczasowego przedstawiciela będą stosowane odpowiednio przepisy dotyczące powołania zarządcy sukcesyjnego po śmierci przedsiębiorcy, z tym zastrzeżeniem, że zarządca tymczasowy nie będzie wpisywany do CEIDG. Znajduje to swoje uzasadnienie w tym, że skoro małżonek nie był przedsiębiorcą, to sam także nie podlegał wpisowi do CEIDG.
Do ustanowienia tymczasowego przedstawiciela wymagane będzie więc jego powołanie i wyrażenie przez niego zgody na pełnienie funkcji. Obie te czynności mają wymagać formy aktu notarialnego.
Kto może zostać
Przedstawicielem będzie mogła zostać jedynie osoba fizyczna, która ma pełną zdolność do czynności prawnych. Oznacza to, analogicznie jak w przypadku zarządcy sukcesyjnego, wyłączenie możliwości sprawowania omawianej funkcji w szczególności przez spółki. Ustawa nie przewiduje przy tym dalszych wymogów co do osoby przedstawiciela, stąd przyjąć należy, że może być to każdy, niezależnie od posiadanych kwalifikacji czy doświadczenia w zakresie zarządzania przedsiębiorstwami. Trzeba dodać, że w jednym czasie funkcję przedstawiciela będzie mogła pełnić tylko jedna osoba.
Kto może powołać
Do powołania przedstawiciela są uprawnieni:
- małżonek spadkodawcy, a więc sam przedsiębiorca;
- spadkobierca testamentowy albo ustawowy, który przyjął spadek;
- zapisobierca windykacyjny, który przyjął zapis windykacyjny obejmujący udział małżonka w przedsiębiorstwie;
- osoba, która ma udział w przedsiębiorstwie, jeżeli jej prawa do spadku zostaną potwierdzone w postanowieniu o stwierdzeniu nabycia spadku, akcie poświadczenia dziedziczenia albo w europejskim poświadczeniu spadkowym.
Wymogi
Do powołania tymczasowego przedstawiciela wymagana będzie zgoda osób, którym łącznie przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku większy niż 85/100. Wielkość udziałów w przedsiębiorstwie w spadku ustala się na podstawie prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowanego aktu poświadczenia dziedziczenia albo europejskiego poświadczenia spadkowego. Jeżeli żaden tego rodzaju dokument nie zostanie wystawiony, to wielkość udziałów będzie ustalana przy uwzględnieniu wszystkich znanych osobie powołującej przedstawiciela osób, którym w chwili jego powołania przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku. Uwaga! Wyrażenie zgody musi nastąpić w formie aktu notarialnego.
Jak przeniesiemy decyzję po 1 stycznia 2020 r.?
Procedura przeniesienia decyzji związanych z nabywanym przedsiębiorstwem, gdy do zbycia doszło za życia przedsiębiorcy:
KROK 1. Zbywca i nabywca przedsiębiorstwa zawierają umowę na nabycie przedsiębiorstwa w całości.
KROK 2. Nabywca przedsiębiorstwa składa do organu administracji publicznej, który wydał decyzję związaną z przedsiębiorstwem (koncesję, pozwolenie, zezwolenie, licencję), wniosek o przeniesienie jej na niego. Ma na to maksymalnie trzy miesiące od dnia nabycia przedsiębiorstwa.
KROK 3. Organ administracji publicznej bada, czy:
• spełnione są określone w odrębnych przepisach warunki do uzyskania danej decyzji;
• nabywca przedsiębiorstwa przedłożył dokumenty potwierdzające spełnienie tych warunków;
• nabywca przedsiębiorstwa oświadczył, że przyjmuje wszystkie warunki zawarte w danej decyzji i zobowiązał się do wykonania związanych z nią obowiązków;
• nabywca przedsiębiorstwa przedłożył pisemną zgodę pozostałych nabywców przedsiębiorstwa na przeniesienie na niego decyzji związanej z przedsiębiorstwem, chyba że przedsiębiorstwo nabyła tylko jedna osoba.
UWAGA! Jeżeli nabywcą jest spółka, decyzja może zostać wydana nie tylko osobie fizycznej.
KROK 4. Decyzja organu
• Pozytywny wynik badania -> Organ administracji publicznej przenosi decyzję przez dokonanie zmiany adresata.
• Negatywny wynik badania -> Organ administracji publicznej odmawia przeniesienia na nabywcę decyzji związanej z przedsiębiorstwem. Decyzja związana z przedsiębiorstwem wygasa z dniem, w którym decyzja o odmowie jej przeniesienia na nabywcę przedsiębiorstwa stała się ostateczna. ©℗
Powołanie tymczasowego przedstawiciela nie wymaga natomiast zgody sądu opiekuńczego, nawet jeżeli samo powołanie albo wyrażenie na nie zgody miałoby nastąpić w imieniu osoby niepełnoletniej lub ubezwłasnowolnionej. [Przykład 2]
Terminy
Tymczasowy przedstawiciel przestaje pełnić swoją funkcję nie później niż z dniem wygaśnięcia jego umocowania do pełnienia tej funkcji. Umocowanie to zaś wygaśnie z dniem:
– uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia albo wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, jeżeli jeden spadkobierca albo zapisobierca windykacyjny nabędzie udział małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie w całości,
– nabycia udziału małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie w całości przez jedną osobę albo z dniem dokonania działu spadku obejmującego udział małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie.
Wcześniejsza utrata prawa do pełnienia funkcji tymczasowego przedstawiciela będzie mogła nastąpić wyłącznie na skutek jego śmierci, ograniczenia lub utraty zdolności do czynności prawnych, odwołania albo rezygnacji bądź też wobec ogłoszenia testamentu, w którym spadkodawca powołał wykonawcę testamentu, jeżeli jego umocowanie obejmuje zarząd udziałem małżonka w przedsiębiorstwie.
Warto podkreślić, że w razie złożenia przez przedstawiciela rezygnacji jest on obowiązany działać za zmarłego małżonka jeszcze przez dwa tygodnie, chyba że wcześniej zostanie powołany kolejny tymczasowy przedstawiciel. Rezygnacja wymaga złożenia przez przedstawiciela oświadczenia przed notariuszem.
Koszty
Odnośnie do kosztów wykonywania przez przedstawiciela funkcji nowelizacja wyraźnie stanowi, że będą one należały do długów spadkowych. Chodzi tu zarówno o wynagrodzenie tymczasowego przedstawiciela, jak i inne koszty zarządu majątkiem spadkowym w zakresie praw do udziału małżonka w przedsiębiorstwie. Ustawa wprowadza także zasadę, że pożytki i inne przychody z praw z udziału małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie pomniejszać się będzie o wydatki i ciężary związane z tymi prawami. Chodzi o to, by w sytuacji dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa przez przedsiębiorcę nie tylko on ponosił wydatki i inne ciężary z tym związane, lecz by te wydatki i ciężary obciążały równo także spadkobierców zmarłego małżonka. W innym przypadku mogliby oni domagać się podziału przychodów przedsiębiorstwa bez poniesienia jakichkolwiek kosztów z tym związanych.
przejście decyzji w przypadku zbycia przedsiębiorstwa
Obecnie ustawa sukcesyjna reguluje jedynie skutki prawne śmierci przedsiębiorcy, który prowadzi działalność w oparciu o wpis do CEIDG, dla wydanych w stosunku do niego decyzje, w tym koncesje, pozwolenia, zezwolenia, licencje. Przepisy odnoszą się do przypadków wygaśnięcia decyzji, możliwości kontynuowania przez zarządcę sukcesyjnego prowadzenia działalności gospodarczej wymagającej posiadania koncesji, licencji itp. oraz przeniesienia decyzji związanej z przedsiębiorstwem na właściciela przedsiębiorstwa w spadku lub wspólnika spółki cywilnej.
Całkiem nowa regulacja wprowadzana nowelizacją ma natomiast dotyczyć szczególnego przypadku zbycia przedsiębiorstwa – gdy jest ono np. sprzedawane lub przekazywane w darowiźnie przez samego przedsiębiorcę jeszcze za życia. A więc np. przeprowadzenie sukcesji związanej z przejściem przedsiębiorcy na emeryturę. Omawiana regulacja jest bardzo istotna, ponieważ rozwiewa szereg wątpliwości, jakie występują w praktyce, a dotyczą tego, jakie warunki muszą zostać spełnione, żeby nabywca przedsiębiorstwa mógł przejąć nie tylko kupowany majątek, ale i związane z nim decyzje administracyjne niezbędne do tego, by w oparciu o tenże majątek móc kontynuować działalność firmy. Co jednak ważne, ustawa znajdzie zastosowanie tylko wtedy, gdy odrębne przepisy, a więc przepisy konkretnie regulujące dane pozwolenie, koncesję i licencję, nie stanowią inaczej. Tak więc po wejściu w życie nowelizacji zawsze trzeba będzie badać, czy w danym przypadku nie obowiązują przepisy szczególne, znajdujące się co do zasady w ustawach regulujących bezpośrednio przyznawanie danej koncesji, licencji, zezwolenia, pozwolenia czy wydawania innej decyzji administracyjnej.
Warunki
W myśl nowelizacji przeniesienie na nabywcę decyzji związanej z przedsiębiorstwem będzie możliwe jedynie w razie spełnienia kilku istotnych przesłanek. Po pierwsze, nabywcą musi być zawsze inny przedsiębiorca (art. 45b ustawy o zarządzie sukcesyjnym). Nie chodzi tu więc o nabycie majątku niejako prywatnie, do celów osobistych, ale wyłącznie celem kontynuowania działalności prowadzonej przez sprzedającego. Oczywiście działalność nie będzie musiała być kontynuowana w pełnym zakresie ani nie będzie musiała się też ograniczać do tego, co w ramach swojej działalności robił zbywca. Ustawodawca nie będzie też wymagać od nabywcy wykazania jakiegokolwiek doświadczenia w prowadzeniu biznesu. Można więc wyobrazić sobie sytuację, w której nabywca, np. dziecko zbywcy, dopiero przed samym zawarciem transakcji sprzedaży zarejestruje się w CEIDG i w ten sposób nabędzie status przedsiębiorcy. Co ważne, za przedsiębiorcę w rozumieniu omawianych przepisów uważa się spółki handlowe, zarówno kapitałowe (a więc zwłaszcza spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością), jak i osobowe, np. spółkę jawną, do której przedsiębiorstwo zbywcy zostanie wniesione aportem. Przedsiębiorcą nie będzie natomiast spółka cywilna.
Zbywcą przedsiębiorstwa może być z kolei albo przedsiębiorca wykonujący we własnym imieniu działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG, w tym działający wspólnie z małżonkiem, albo przedsiębiorca będący wspólnikiem spółki cywilnej.
Konieczne nabycie w całości
Nabycie musi dotyczyć przedsiębiorstwa w całości. Przedsiębiorstwo należy tu rozumieć jak opisano w art. 555 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny, a więc jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo obejmuje w szczególności nazwę przedsiębiorstwa, własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, patenty i inne prawa własności przemysłowej oraz księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie stanowią części składowej przedsiębiorstwa jego zobowiązania i od ich przejścia na nabywcę nie jest uzależniona ocena, że doszło do nabycia przedsiębiorstwa jako całości. Nowelizacja nie odnosi się w ogóle do przypadku nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, stąd przyjąć należy, że tego przypadku nowe przepisy nie regulują. Nabycie musi nastąpić na podstawie umowy albo poprzez wprowadzenie przedsiębiorstwa jako wkład na pokrycie wartości udziałów w spółce. Chodzić tu może o różne rodzaje umów, w szczególności o umowę sprzedaży lub dzierżawy. Ustawa nie wymaga, żeby nabycie było odpłatne. [Przykład 3]
W celu przeniesienia decyzji nabywca przedsiębiorstwa składa do organu administracji publicznej, który wydał decyzję związaną z przedsiębiorstwem, wniosek o przeniesienie jej na niego. Musi zrobić to w ciągu trzech miesięcy od dnia nabycia. Organ po przeprowadzeniu oceny wyda odpowiednią decyzję [przebieg procedury zamieszczamy w ramce].
Jeżeli nabywca nie złoży wniosku o przeniesienie decyzji, ta wygaśnie z upływem trzech miesięcy od dnia nabycia przedsiębiorstwa.
Konsekwencje
Co istotne, nabywca może wykonywać uprawnienia wynikające z danej decyzji związanej z przedsiębiorstwem już od dnia złożenia wniosku o jej przeniesienie. Od tego też dnia jest on obowiązany wykonywać związane z tą decyzją obowiązki. Chodzi tu przy tym jedynie o obowiązki powstałe po dniu złożenia wniosku. [Przykład 4]
A co z obowiązkami, których termin wykonania upłynął w okresie od dnia nabycia przedsiębiorstwa do dnia złożenia wniosku o przeniesienie na nabywcę decyzji? Nabywca musi je wykonać dopiero po tym, jak decyzja o przeniesieniu na niego danej decyzji stanie się ostateczna, przy czym ich wykonanie musi już wtedy nastąpić niezwłocznie.
Organ administracji publicznej, który wydał decyzję, może jednak w ogóle zakazać nabywcy przedsiębiorstwa wykonywania tejże decyzji, jeżeli groziłoby naruszeniem przepisów prawa albo interesu publicznego. Na postanowienie w tej kwestii nabywcy przysługuje zażalenie, ponieważ zakaz realizowania decyzji może istotnie wpłynąć na prowadzenie przedsiębiorstwa, a nawet w ogóle uniemożliwić jego pracę. [Przykład 5]
powołanie zarządcy sukcesyjnego przez dziecko i ubezwłasnowolnionego
Obecnie ustawa sukcesyjna przewiduje, że powołanie zarządcy sukcesyjnego albo wyrażenie zgody na powołanie go przez przedstawiciela ustawowego osoby, która nie ma zdolności do czynności prawnych (albo której zdolność ta jest ograniczona), nie wymaga zezwolenia sądu opiekuńczego. Wprowadzana w tym zakresie zmiana polega na wyraźnym wskazaniu, że przy wyżej wymienionych czynnościach dziecko pozostające pod władzą rodzicielską może być reprezentowane przez rodzica, a osoba pozostająca pod opieką przez opiekuna.
Ponadto wprost postanowiono o wyłączeniu pewnych ograniczeń dotyczących reprezentacji dzieci i osób pozostających pod opieką. W przypadku powołania zarządcy sukcesyjnego albo wyrażenia zgody na powołanie zarządcy sukcesyjnego nie będzie obowiązywać zakaz reprezentowania dziecka przez któregokolwiek z rodziców przy czynnościach prawnych między dziećmi pozostającymi pod wspólną władzą rodzicielską oraz przy czynnościach prawnych między dzieckiem a jednym z rodziców lub jego małżonkiem. Analogicznie nie będzie obowiązywał zakaz reprezentowania przez opiekuna osób pozostających pod jego opieką przy czynnościach prawnych między tymi osobami i przy czynnościach prawnych między jedną z tych osób a opiekunem albo jego małżonkiem, zstępnymi, wstępnymi lub rodzeństwem. [Przykład 6]©℗
przykład 1
Zarządca tymczasowy po śmierci małżonka przedsiębiorcy
Anna i Zbigniew W. w trakcie trwania małżeństwa nabyli nieruchomość zabudowaną budynkiem gospodarczym. W tym obiekcie Anna otworzyła zakład kamieniarski. Jedynie Anna była zarejestrowana w CEIDG i sama prowadziła swoją działalność gospodarczą, niemniej Anna i Zbigniew nie mieli rozdzielności majątkowej i wszystkie składniki przedsiębiorstwa nabywali zawsze do majątku wspólnego. Zbigniew zginął nagle w wypadku samochodowym, pozostawiając po sobie jako spadkobierców Annę oraz trójkę pełnoletnich dzieci z pierwszego małżeństwa, z którymi Anna pozostaje jednak w konflikcie. W skład majątku po Zbigniewie wszedł również udział w przedsiębiorstwie. Dzięki tymczasowemu przedstawicielowi Anna będzie mogła zarządzać przedsiębiorstwem do czasu zakończenia spraw spadkowych dotyczących Zbigniewa.
przykład 2
Do powołania niezbędna większość 85 proc. udziałów
Sandra K. prowadziła przedsiębiorstwo usługowe. Sandra i jej mąż mieli sześcioro dzieci. Mąż Sandry przed śmiercią nie sporządził testamentu. Spadek po nim, w skład którego wchodził także udział w przedsiębiorstwie prowadzonym przez Sandrę, odziedziczyli na podstawie ustawy Sandra w 1/4 i każde z dzieci w 125/1000. Do powołania tymczasowego przedstawiciela niezbędna będzie zgoda Sandry oraz co najmniej piątki dzieci, ponieważ dopiero razem będą dysponować udziałem większym niż 85/100.
przykład 3
Córka wystąpi o przeniesienie koncesji
Anna W. prowadzi przedsiębiorstwo w oparciu o koncesję. Kiedy ukończyła 60 lat postanowiła przejść na emeryturę, a przedsiębiorstwo darować córce Julii. Umowa darowizny dotyczy wszystkich elementów majątku przedsiębiorstwa Anny, stąd Julia przejmie całe przedsiębiorstwo matki. Przed zawarciem umowy Julia zarejestrowała się do CEIDG, dzięki czemu zyskała status przedsiębiorcy. W tej sytuacji będzie uprawniona kontynuować działalność w oparciu o koncesję przyznaną jeszcze Annie, o ile tylko przejdzie przed organem koncesyjnym przewidzianą prawem procedurę.
przykład 4
Zezwolenie można realizować już od dnia złożenia wniosku
Wojciech F. prowadził działalność gospodarczą związaną z obowiązkiem posiadania zezwolenia. Zbył przedsiębiorstwo na rzecz Edwarda K. Już tydzień po zawarciu umowy sprzedaży nabywca złożył do właściwego organu wniosek o przeniesienie na niego zezwolenia. Od tego dnia Edward sumiennie wykonywał obowiązki wynikające z zezwolenia i realizował uprawnienia. Organ pozytywnie rozpatrzył wniosek Edwarda i wydał decyzję o przeniesieniu decyzji na Edwarda. Niezwłocznie po tym Edward zrealizował obowiązki wynikające z decyzji, których termin wykonania upłynął w okresie od dnia nabycia przedsiębiorstwa do dnia złożenia wniosku o przeniesienie na niego decyzji.
przykład 5
Nie zawsze da się przenieść decyzję
Joanna M. prowadziła przedsiębiorstwo na podstawie licencję, która mogła być przyznana tylko osobie fizycznej. Przedsiębiorstwo Joanny zostało wniesione do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na pokrycie udziałów. Nabywca zwrócił się do właściwego organu o przeniesienie licencji na spółkę. Ten odmówił, wskazując na ograniczenie. Mimo że Joanna odwołała się, to decyzja organu została utrzymana przez organ wyższej instancji w mocy, ponieważ spółka nie mogła być podmiotem licencji.
przykład 6
Opiekun dziecka wyrazi zgodę na powołanie zarządcy sukcesyjnego
Jan K. prowadził działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu robót budowlanych, w tym remontowych. Zmarł nagle, a przed śmiercią nie powołał zarządcy sukcesyjnego, nie pozostawił też testamentu. Spadkobiercami Jana stali się jego żona i córka z pierwszego małżeństwa. W chwili śmierci córka Jana była niepełnoletnia. Wniosek o ustanowienie zarządu sukcesyjnego po śmierci Jana złożyła jego druga żona, której przysługiwał udział w przedsiębiorstwie w spadku. Zgodę na powołanie zarządcy w imieniu córki Jana może wyrazić jej matka. Nie będzie ona potrzebowała zezwolenia sądu opiekuńczego ani też nie będą jej obowiązywały jakiekolwiek ograniczenia w reprezentacji dziecka.