Bank i jego pracownicy nie mogą ujawniać informacji, które uzyskali podczas negocjacji i w trakcie zawierania czy realizacji umowy. Mogą ich udzielić tylko w wyjątkowych przypadkach.
Tajemnica bankowa należy do tajemnic zawodowych. Najczęściej dotyczy ona liczby posiadanych rachunków przez daną osobę, wysokości wkładów i dat dokonywanych transakcji.
Z obowiązku zachowania tajemnicy bankowej może bank zwolnić beneficjent, np. ograniczając czas trwania obowiązku zachowania tajemnicy, rozszerzając katalog osób uprawnionych do uzyskania informacji.
Jeżeli beneficjent ma pełnomocnika, nie musi dodatkowo upoważniać banku na piśmie do udzielania mu informacji. Do informacji objętych tajemnicą bankową ma również dostęp przedstawiciel ustawowy beneficjenta.
Obowiązek udzielenia informacji
Obowiązek zachowania tajemnicy bankowej nie dotyczy jednak przypadków określonych w art. 104 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 2002 r. nr 72, poz. 665 z późn. zm.). Chodzi tutaj między innymi o takie przypadki, gdy ujawnienie informacji objętej tajemnicą jest potrzebne do należytego wykonania umowy lub czynności mających związek z zawarciem i wykonaniem tej umowy bądź do zawarcia i wykonania umowy sprzedaży wierzytelności zakwalifikowanych zgodnie z odrębnymi przepisami do kategorii straconych albo ujawnienie jej adwokatom lub radcom prawnym w związku ze świadczeniem przez nich pomocy prawnej na rzecz banku.
W pewnych przypadkach bank ma wręcz obowiązek udzielenia informacji, które stanowią tajemnicę. Na przykład na żądanie sądu lub prokuratora w związku z toczącym się postępowaniem o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe przeciwko osobie fizycznej, która jest stroną umowy zawartej z bankiem. Udziela jej też na żądanie sądu w związku z prowadzonym postępowaniem spadkowym lub o podział majątku między małżonkami, sprawą o alimenty albo o rentę o charakterze alimentacyjnym.
Bank ma również obowiązek udzielić sądowi informacji w sprawie o zachowek.
Kto może poznać tajemnicę
W związku z toczącym się postępowaniem informacji objętych tajemnicą mają prawo zażądać: szef Służby Celnej, inspektor kontroli skarbowej, prezes Najwyższej Izby Kontroli, a także prezes zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, Komisja Nadzoru Finansowego, służby ochrony państwa, ABW, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Policja, Żandarmeria Wojskowa, Straż Graniczna, Służba Więzienna i Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych. Bank musi te informacje przekazać wówczas w tzw. trybie poufnym i ponosi ryzyko jego naruszenia.
Natomiast bank nie może udzielić Policji informacji w związku z toczącą się sprawą o wykroczenia, na przykład drogowe. Dane te są chronione nawet wówczas, gdy Policja posiada dowód, że ta osoba popełniła wykroczenie.
Jeżeli z ujawnienia tajemnicy bankowej i z wykorzystania jej niezgodnie z przeznaczeniem wynikną jakieś szkody, wówczas bank ponosi za nie odpowiedzialność na zasadzie winy. Nie odpowiada wtedy, gdy szkoda powstała z powodu ujawnienia tajemnicy bankowej przez osoby i instytucje upoważnione przez ustawę, prawo bankowe do żądania od banku informacji, która jest objęta tajemnicą bankową.