Subskrybuj nas na Youtube
Jeśli gorsze traktowanie kontrahenta niższego szczebla przez rynkowego monopolistę nie przekłada się na opłacalność biznesu „szykanowanego”, to nie dochodzi do działania zabronionego przez prawo unijne. Wynika tak z wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE wydanego w piątek.
Sprawa dotyczyła sporu między przedsiębiorcą prowadzącym telewizję a jedyną dużą organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi w Portugalii (OZZ). OZZ udzielała licencji skarżącej spółce oraz jej największemu konkurentowi rynkowemu. Rzecz w tym, że za to samo przedsiębiorcy płacili różne stawki. Zdaniem skarżącej doszło w ten sposób do naruszenia art. 102 akapit drugi lit. c Traktatu o funkcjonowaniu UE. Stanowi on, że nadużyciem pozycji dominującej może być stosowanie wobec partnerów handlowych nierównych warunków do świadczeń równoważnych i stwarzaniu im przez to niekorzystnych warunków konkurencji.
Portugalski sąd ds. konkurencji, regulacji i nadzoru nabrał jednak wątpliwości: czy o złamaniu prawa należy mówić w sytuacji, w której niewątpliwie jeden z przedsiębiorców musi zapłacić za licencję znacznie więcej niż jego konkurent, ale jednocześnie wcale nie utrudnia mu to prowadzenia biznesu? Bo w zawisłej sprawie gorzej traktowana spółka doskonale sobie radziła na rynku, a wysokość opłat licencyjnych stanowiła ułamek ponoszonych przez nią różnego rodzaju kosztów.
– Pojęcie „niekorzystnych warunków konkurencji” w rozumieniu art. 102 akapit drugi lit. c TFUE należy interpretować w ten sposób, że w wypadku przedsiębiorstwa dominującego, stosującego ceny dyskryminujące wobec partnerów handlowych niższego szczebla pojęcie to dotyczy sytuacji, w której wskazane zachowanie przedsiębiorstwa może skutkować zakłóceniem konkurencji między jego partnerami handlowymi – stwierdził w uzasadnieniu TS UE. Innymi słowy, aby doszło do naruszenia, nie tylko musi wystąpić gorsze traktowanie jednego z klientów, lecz także powinno ono prowadzić do rzeczywistego zaburzenia konkurencji między licencjobiorcami. Czy tak się dzieje, każdorazowo powinien ustalić sąd krajowy.
ORZECZNICTWO
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 19 kwietnia 2018 r., sygn. akt C-525/16, MEO przeciwko Autoridade da Concorrencia. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
