Tak. Bycie właścicielem nieruchomości, której przeznaczenie zmienia plan, nie jest wymogiem koniecznym dla jego zaskarżenia. Takie stanowisko zostało potwierdzone i rozwinięte w wydanym kilka miesięcy temu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (z 14 grudnia 2016 r., sygn. akt II OSK 743/15, Legalis). Sąd wskazał w nim, że sam fakt, iż rozwiązania przyjęte w planie nie zmieniają przeznaczenia gruntu należącego do danego podmiotu, nie uzasadnia twierdzenia o braku legitymacji tego podmiotu do zaskarżania planu. Plan miejscowy może zaskarżyć każdy, kto z racji przysługującego mu prawa własności może się domagać, aby korzystanie z nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem nie doznało ograniczeń w przepisach niemających ograniczenia w przepisach prawa.
Dzierżawca nie zaskarży planu zagospodarowania przestrzennego

Zobacz również
Przedmiotowy plan miejscowy dotyczył terenów przeznaczonych na cele usług i urządzeń komunikacyjnych, w tym pod wielkopowierzchniowe obiekty handlowe. Właściciele nieruchomości sąsiedniej zarzucali, że rozbudowa istniejącego marketu handlowego, budowa parkingu i przeniesienie pętli autobusowej doprowadzą do pogorszenia sposobu korzystania z zabudowy sąsiedniej oraz jej obsługi komunikacyjnej. Odbędzie się to więc kosztem innych funkcji w bezpośrednim otoczeniu. Sąd, rozpatrując sprawę, uznał, że miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego w bardzo szerokim stopniu determinują warunki zagospodarowania poszczególnych terenów. Ochrona należy się w tym kontekście każdemu, kto z racji przysługującego mu prawa własności może się domagać, aby ustalanie przez organ planistyczny ograniczeń i wytycznych odbywało się zgodnie z wymogiem ładu przestrzennego, zrównoważonego rozwoju, walorów architektonicznych, krajobrazowych i ekonomicznych przestrzeni lub też wymagań z zakresu ochrony środowiska. Nie można więc wykluczyć, że określone w planie miejscowym obiekty budowlane mogą również znacząco oddziaływać na zabudowę sąsiednią. I tutaj można zawsze sprawdzić, czy organy gminy nie nadużyły władztwa planistycznego.
Jednoczesna zmiana planu miejscowego i studium jest niemożliwa
Jednoczesna zmiana planu miejscowego i studium jest niemożliwa

Zobacz również
Podsumowując: stanowisko, zgodnie z którym brak bezpośredniego objęcia nieruchomości zapisami planistycznymi skutkuje jednocześnie brakiem możliwości podważenia tego planu przez właściciela niniejszej nieruchomości, jest błędne.
Podstawa prawna
Art. 15 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 778)