Certyfikat energetyczny określa m.in. wielkość zapotrzebowania na energię niezbędną do zaspokojenia potrzeb związanych z użytkowaniem budynku lub lokalu.
Od 1 stycznia 2009 r. certyfikaty są obowiązkowe dla każdego budynku oddawanego do użytkowania oraz budynku podlegającemu zbyciu lub najmowi, a także w przypadku gdy w wyniku przebudowy lub remontu budynku uległa zmianie jego charakterystyka energetyczna.

Niezbędne przepisy

Obowiązek sporządzania certyfikatów wynika z przepisów Dyrektywy 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (EPDE). Polska została obowiązana do wprowadzenia przepisów niezbędnych do wykonania dyrektywy do 1 stycznia 2009 r. Transpozycji przepisów unijnych dokonano poprzez ustawę z 19 września 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo budowlane (Dz.U. z 2007 r. nr 191, poz. 1373) oraz stosowne akty wykonawcze.
Celem dyrektywy jest promowanie poprawiania charakterystyki energetycznej budynków w krajach UE, z uwzględnieniem lokalnych warunków klimatycznych, wewnętrznych wymagań klimatycznych oraz opłacalności (art. 1 EPDE).

Zużycie energii

Dyrektywa odnosi się do zapisów traktatu Unii Europejskiej w zakresie ochrony środowiska naturalnego (art. 6), a także do ostrożnego i racjonalnego zużycia zasobów naturalnych, do których należą paliwa kopalne: gaz naturalny, produkty naftowe i paliwa stałe będące zasadniczymi źródłami energii, a także głównymi źródłami emisji dwutlenku węgla (art. 174). Chodzi między innymi o racjonalne, oparte na zasadach zrównoważonego rozwoju, zmniejszenie zużycia energii w sektorze mieszkaniowym oraz komunalnym. Zużycie to bowiem nadal rośnie, co w konsekwencji prowadzi do większego uzależnienia gospodarki Unii Europejskiej od zewnętrznych dostawców paliw i energii. Wdrożenie dyrektywy ma mieć znaczący wpływ na redukcję emisji dwutlenku węgla. W kontekście zachodzących zmian klimatycznych na całej ziemi jest to jeden z najważniejszych nowoczesnych nurtów w budownictwie i jest odpowiedzią na przyjęty przez prawie cały świat oraz Unię Europejską postanowień zawartych w Protokole z Kioto. Dotyczy to redukcji emisji między innymi przez zwiększenie efektywności energetycznej obiektów traktowanych całościowo: zapotrzebowanie na ciepło dla budynku wraz z wentylacją, instalacją c.o., c.w.u.

Dane ze świadectwa

Certyfikat, paszport albo świadectwo energetyczne to wydany przez upoważnionego specjalistę dokument, który określa wielkość zapotrzebowania energii niezbędnej do zaspokojenia potrzeb związanych z użytkowaniem budynku lub lokalu czy energii na potrzeby ogrzewania, ciepłej wody, wentylacji i klimatyzacji. W świadectwie ocenia się wielkość zapotrzebowania na energię wynikającego z przeznaczenia i standardu budynku oraz jego systemów instalacyjnych, czyli na podstawie jego stałych, obiektywnych cech, a nie na podstawie pomiaru zużycia energii, które może się zmieniać w zależności od sposobu użytkowania i zwyczajów użytkowników.
Certyfikat energetyczny budynku jest dokumentem w formie pisemnej i elektronicznej, określającym jego klasę energetyczną. Ta, im wyższa, oznacza niższe zapotrzebowanie na energię i niższe jej straty, co z kolei podnosi wartość rynkową nieruchomości.
Certyfikat, określając zapotrzebowanie budynku na energię, stanowić ma informację o spodziewanych opłatach eksploatacyjnych. Będzie też dokumentem wymaganym przez notariusza przy sprzedaży i wynajmie nieruchomości lub wydawany na podstawie stosownych badań po zakończeniu budowy dla obiektów nowych.
CO ZAWIERA CERTYFIKAT
● podstawowe dane dotyczące budynku i wielkość energii niezbędnej na potrzeby ogrzewania, ciepłej wody, wentylacji, klimatyzacji, a w przypadku budynków niemieszkalnych także energii na potrzeby oświetlenia oraz wskaźniki porównawcze,
● wytyczne i wskazania możliwych usprawnień dla obniżenia zapotrzebowania energii.