Potencjał Polski pozostaje niewykorzystany

Nowy prezydent powinien jasno powiedzieć, że kwestie gospodarcze są dla niego priorytetem. Jego poziom zainteresowania gospodarką powinien być znacznie większy niż obecnie obserwujemy – mówi prezes Pracodawców RP Rafał Dutkiewicz i podkreśla. – Rozwój gospodarczy jest niezbędny również dla bezpieczeństwa Polski

Wyczuwam jako zapalony czytelnik Tomasza Manna nawiązanie do „Czarodziejskiej góry”, której akcja rozgrywa się właśnie w Davos.

Z jednej stronny skala osiągnięć Polski po przełomie lat 80. i 90. jest niebywała. Odnieśliśmy absolutny sukces zarówno ustrojowy, jak i gospodarczy. Na to wszystko patrzymy z ogromną radością. Pamiętam, jak bardzo podczas Arabskiej Wiosny w krajach, gdzie się ona działa, zazdroszczono nam i z podziwem mówiono o polskich dokonaniach. Nasz wzrost gospodarczy rzeczywiście wygląda imponująco.

Z drugiej strony jesteśmy, jak się wydaje, w momencie przełomowym, bo wyczerpuje się paliwo do silników wzrostu, które dawały nam taki dynamiczny rozwój. Do tego ze względu położenie geograficzne znajdujemy się w bardzo, powiedziałbym, niepokojącej sytuacji, ponieważ geopolityka skręca w niebezpiecznym kierunku. Czyli z jednej strony jesteśmy uosobieniem sukcesu, z drugiej zaś towarzyszą nam pewne troski dotyczące przyszłości, związane także z tym, że polityka polska nie zawsze wystarczająco docenia kwestie gospodarcze.

Dostatek rąk do pracy stanowił jeden z najsilniejszych elementów wspierających rozwój gospodarczy w Polsce. W tej chwili ten atut znika, ponieważ każdego roboczego dnia z rynku pracy schodzi tysiąc osób. Ponadto zmienia się struktura tego rynku, czyli procentowo jest coraz więcej ludzi z wyższym wykształceniem, a coraz mniej „niebieskich kołnierzyków”.

Temu rosnącemu niedoborowi pracowników fizycznych trzeba będzie jakoś przeciwdziałać.

Tego się nie da zrobić tylko za pomocą aktywizacji zawodowej, choć bez wątpienia jest istotna. My uważamy, że jeśli mowa o bezpieczeństwie i kontroli, to rząd polski opracował słuszne zręby polityki migracyjnej. Chcielibyśmy jednak, żeby wziął pod uwagę jeszcze trzeci element, czyli właśnie rynek pracy.

Drugim wielkim wyzwaniem jest to, że wciąż mamy bardzo niski poziom inwestycji – 17 proc. PKB.

Odpowiem tak: chcielibyśmy osiągnąć poziom 25–26 proc. PKB. Czyli trzeba wypełnić lukę sięgającą 250 mld złotych każdego roku. KPO na pewno wpłynie na inwestycje pozytywnie, ale to nie wystarczy. Krajowego Planu Odbudowy nie da się uznać za remedium ostateczne. Należy również coś zrobić z niskim poziomem innowacyjności. I wreszcie mamy problem z bardzo wysokimi cenami energii. Podobnie zresztą jak cała Europa, ale Polska jest tu, w złym tego słowa znaczeniu, prymusem.

Dodam, że w jeszcze jednym – niestety – pozostajemy liderem. Chodzi o regulacje unijne. Zamiast je przyzwoicie przyjmować i niczego nie dokładać, to my zwykle jeszcze coś doszlifowujemy, dorzucamy parę innych regulacji… Trzeba z tym skończyć. To absolutnie niewłaściwe podejście. Wśród naszych postulatów znalazła się jego zmiana, a także rozpoczęcie procesu deregulacji na poziomie Unii Europejskiej.

Trzeba po prostu zwiększyć konkurencyjność gospodarki europejskiej, która przespała ostatnią dekadę. Polska stanowi pozytywny wyjątek, ale tak jak wspomniałem, nasza konkurencyjność, poziom innowacyjności są niskie. Stoją przed nami naprawdę ogromne wyzwania. Trochę nas to niepokoi, ale też staramy się podpowiadać, że świat polityki i gospodarki powinny się nimi zająć wspólnie.

Zacznijmy od tego, że sama obecność w Davos ma charakter absolutnie symboliczny. To jest najważniejsze forum gospodarcze na świecie, wszyscy najważniejsi chcą tam być i bywają. Jeśli zaś chodzi o drugą kwestię ‒ mamy wrażenie, że poziom dialogu społecznego w Polsce wzrósł po ostatnich wyborach, jednak jego skuteczność nie jest wystarczająca. Być może wiąże się to z cyklem wyborczym, bo podczas niego politycy stają się szczególnie ostrożni, jeśli chodzi o wprowadzanie zmian albo deregulacje. W Polsce w zasadzie przez cały czas znajdujemy się w trakcie jakiejś kampanii.

Z tym że przedsiębiorcy również ponoszą część winy, dlatego że reprezentacja gospodarcza jest w Polsce bardzo rozdrobniona. Powinniśmy się bardzo silnie jednoczyć w przypadku głównych postulatów, żeby nasz głos mógł wybrzmiewać mocniej.

Tak. Powstało kilka inicjatyw, które idą w tym kierunku. Ale oczywiście mamy tu do czynienia z materię ludzką, towarzyszy im zatem bardzo wiele emocji, ambicji, co utrudnia cały proces. Jednak jest to absolutnie konieczne. Podobnie jak to, żeby świat polityki zechciał wytworzyć pewną wizję rozwoju gospodarczego. Podam prosty przykład.

Jeden z naszych apeli dotyczy tego, aby tak jak bywało wcześniej, gospodarką, strategią rozwoju gospodarczego, zajmował się polityk w randze wicepremiera. Wydaje się też, że po wyborach prezydenckich należy zmienić ustawę o działach i wprowadzić jedno ministerstwo, które będzie odpowiadało za kwestie energii. To absolutnie kluczowa sprawa dla dalszego rozwoju Polski.

Wszyscy i słusznie mówimy o bezpieczeństwie Polaków. Powinniśmy również mówić o wzroście dobrobytu. Nie ma bezpieczeństwa bez rozwoju gospodarczego. Trzeba zadbać o to drugie, aby osiągnąć to pierwsze.

Wydaje mi się, że sympatie przedsiębiorców rozkładają się tak jak innych grup społecznych w Polsce. Najważniejsze jest to, żeby zwycięski kandydat wykazywał zainteresowanie sprawami gospodarczymi oraz aby klarownie powiedział, że kwestie gospodarcze są jego priorytetem.

W tworzeniu klimatu dla gospodarki jest naprawdę tak jak mówi Pismo Święte, słowo staje się ciałem. Oczywiście prerogatyw prezydenta Polski w tej kwestii nie da się uznać za najsilniejsze, ale jednocześnie pozycja polityczna głowy państwa wyłanianej w wyborach bezpośrednich jest tak mocna, że słowa jej mogą i powinny mieć siłę sprawczą. Tym bardziej więc poziom zainteresowania gospodarką prezydenta powinien być znacznie większy niż obserwujemy obecnie.

Mamy do czynienia z narastającym niepokojem dotyczącym rozwoju gospodarczego Polski i z pewnym wspólnym dla przedsiębiorczości zniecierpliwieniem dotyczącym tempa wdrażania niektórych reform gospodarczych.

Tak, ale jak dotąd te obietnice pozostają niezrealizowane. My oczywiście rozumiemy cykl wyborczy i wciąż wykazujemy cierpliwość. Niemniej jednak apelujemy, aby kiedy w maju zapadnie rozstrzygnięcie wyborcze, pewne rzeczy naprawdę się stały. Najbardziej oczekujemy tego, że nastąpią deregulacja i stabilizacja. Czyli jeśli coś zostanie postanowione, to będzie dotrzymywane przez bardzo długi okres. Ponadto oczekujemy zwiększenia konkurencyjności polskiej gospodarki. Jest ona przecież wystarczająco silna, żeby jeszcze mocniej zamieszać na świecie, w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

To jest absolutnie oczywiste w warunkach niemieckich czy francuskich.

Wyrażam ogromną nadzieję, że doczekamy się takiego podejścia również w Polsce.

Partner relacji