Beneficjenci projektów dofinansowanych ze środków Funduszu Spójności narażeni są na ryzyko walutowe. Można zabezpieczyć się przed tego rodzaju ryzykiem, wykorzystując dostępne w bankach instrumenty finansowe.
W okresie programowania 2000-2006 przyjęto, iż rozliczenia środków z Funduszu Spójności będą realizowane w euro, zaś w okresie programowania 2007-2013 rozliczenia będą odbywały się w złotych polskich. Zamknięcie procesu przyjmowania wniosków w ramach perspektywy 2000-2006 wraz z końcem 2006 roku nie jest równoznaczne z zakończeniem wypłacania środków, gdyż zgodnie z zasadą m +24, beneficjent ma 24 miesiące od daty wskazanej przez Komisję Europejską jako początek realizacji projektu na rozpoczęcie prac związanych z projektem. Stopień zaawansowania wypłat na dzień 31 grudnia 2006 r. wynosił 40 proc.
Ze sposobu pozyskiwania środków wynika pewna niedogodność dla beneficjentów Funduszu Spójności. Ze względu na duży odstęp w czasie między momentem składania wniosków, szacowania wartości inwestycji i zawierania umów z wykonawcami a realizacją projektów i w konsekwencji otrzymywania faktur, będących podstawą do ubiegania się o zwrot poniesionych nakładów z Funduszu, beneficjent jest narażony na ryzyko kursu walutowego. Od tego ryzyka można się ubezpieczyć, wykorzystując dostępne w Banku Gospodarstwa Krajowego instrumenty finansowe. Jednym z nich jest forward walutowy. Transakcja ta polega na umowie z bankiem zakupu/sprzedaży określonej kwoty określonej waluty w ściśle umówionej dacie po z góry określonym kursie. Zastosowanie tego typu narzędzia umożliwia beneficjentowi zabezpieczenie się przed ryzykiem kursowym po stosunkowo niewygórowanym koszcie, który wynika z różnicy między krajową stopą procentową a stopą procentową w strefie euro. Instrument ten jest dostępny w dwóch modyfikacjach: forwardu z rozliczeniem rzeczywistym i forwardu bez rozliczenia rzeczywistego (Non-delivery Forward). Pierwszy z wyżej wymienionych kontraktów polega na dokonaniu rzeczywistej wymiany walutowej, czyli fizycznego zakupu/sprzedaży waluty. Drugi z kontraktów polega na rozliczeniu w walucie krajowej różnicy między kursem zapisanym w kontrakcie forward, a bieżącym kursem w momencie zamknięcia transakcji.
Innym sposobem zabezpieczenia płatności walutowych jest opcja walutowa. Instrument ten daje klientowi prawo (nie zobowiązuje go jednak) do sprzedaży/zakupu waluty po określonym kursie w ściśle określonym w umowie czasie. Klient może wykonać opcję ściśle określonego dnia - opcja typu europejskiego - lub wykonać opcję w dowolnym terminie obowiązywania transakcji opcyjnej - opcja typu amerykańskiego. Druga z wymienionych opcji daje beneficjentowi większą elastyczność, gdyż pozwala mu dostosować moment wykonania opcji do rzeczywistych, często trudnych do zaplanowania przepływów.
MARIUSZ GRAB
dyrektor departamentu skarbu Banku Gospodarstwa Krajowego
Dalszy ciąg materiału pod wideo
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama