Sumy uzyskane ze sprzedaży majątku upadłego wchodzą w skład funduszy masy upadłości. Fundusze te obejmują przede wszystkim sumy uzyskane z likwidacji masy upadłości, dochód z prowadzenia lub wydzierżawienia przedsiębiorstwa upadłego oraz odsetki od tych sum zdeponowanych w banku.

Feliks Zedler profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza Do ogólnych funduszy masy wchodzą wszystkie pieniądze uzyskane ze sprzedaży majątku upadłego, z wyjątkiem sum uzyskanych ze zbycia rzeczy lub praw obciążonych rzeczowo, np. nieruchomości obciążonych hipotekami i ruchomości obciążonych zastawami, zastawami rejestrowymi i zastawami skarbowymi. Z pieniędzy uzyskanych z tytułu zbycia rzeczy lub praw obciążonych rzeczowo tworzy się osobny fundusz, który też podlega podziałowi, ale na podstawie innej regulacji. Ta regulacja określana bywa również jako prawo odrębności i jest uregulowana w art. 335 i następnych prawa upadłościowego i naprawczego. Sumy uzyskane ze zbycia tych rzeczy i praw przeznaczone są na zaspokojenie wierzycieli, których wierzytelności były zabezpieczone na zbytych rzeczach lub prawach według kolejności przysługującego im pierwszeństwa. Jest to więc podział ściśle zgodny z prawem materialnym. Na przykład, gdyby nieruchomość obciążały trzy hipoteki, to wówczas pieniądze uzyskane ze sprzedaży nieruchomości w postępowaniu upadłościowym dzielone są według kolejności: najpierw zostaje zaspokojona hipoteka ustanowiona jako pierwsza, a potem, gdy jeszcze zostaną pieniądze do podziału – zostanie zaspokojona druga w kolejności ustanowiona hipoteka. Natomiast trzecia hipoteka będzie zaspokojona dopiero w ostatniej kolejności. Jeżeli po zaspokojeniu zabezpieczonych rzeczowo wierzytelności jeszcze pozostaną jakieś kwoty, to wejdą do ogólnych funduszów masy upadłości. Może się jednak zdarzyć, że któryś z wierzycieli mających zabezpieczenie rzeczowe na majątku upadłego nie będzie zaspokojony z sumy uzyskanej ze sprzedaży tego składnika, to wówczas zostanie umieszczony w ogólnym planie podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży pozostałej masy upadłości. Zasada ta dotyczy wierzycieli osobistych, którzy mają zabezpieczenie rzeczowe na majątku upadłego. Chodzi tu o takie przypadki, w których upadły miał osobiście spełnić to świadczenie. Zdarza się jednak, że upadły jest tylko dłużnikiem rzeczowym. Takim dłużnikiem jest na przykład ojciec, który ustanowił hipotekę na swojej nieruchomości, aby zabezpieczyć kredyt, który zaciągnął syn. W tym przypadku ojciec nie jest dłużnikiem osobistym, ponieważ nie ma obowiązku osobiście spłacić kredytu, ale odpowiada rzeczowo tą nieruchomością. Jest więc tylko dłużnikiem rzeczowym. Jeżeli w takim przypadku wierzyciel nie uzyska zaspokojenia z nieruchomości obciążonej hipoteką, to wówczas nie można umieścić go w ogólnym planie podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży pozostałej masy upadłości. Upadły pozostałymi składnikami masy upadłości za ten dług już nie odpowiada. W związku z przyjętym tzw. prawem odrębności uregulowano w prawie upadłościowym i naprawczym kwestię sprzedaży całego przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzą nieruchomości obciążone hipotekami lub ruchomości obciążone zastawem lub zastawem rejestrowym. Artykuł 319 ustawy przewiduje, że w umowie sprzedaży takiego przedsiębiorstwa należy podać oddzielnie, jaką wartość mają te składniki majątkowe, które są obciążone rzeczowo. Po to się umieszcza te dane w umowie sprzedaży, aby było np. wiadome, że w skład przedsiębiorstwa wchodzą dwie nieruchomości obciążone hipotekami, a także jaką sumę uzyskuje się z tych nieruchomości. Informacje te są istotne po to, aby móc potem te pieniądze podzielić odpowiednio między wierzycieli hipotecznych. Taką samą praktykę stosuje się odnośnie do wierzytelności zabezpieczonych zastawem. Natomiast w ramach podziału ogólnych funduszów masy kolejność zaspokojenia wierzycieli jest następująca: Wierzyciele nie są wówczas zaspokajani w równym stopniu. Są oni bowiem podzieleni na cztery kategorie. Zasadą jest, że są zaspokajani w kolejności według kategorii. Jako pierwsi są zaspokajani wierzyciel zaliczeni do kategorii pierwszej. Gdyby pieniędzy nie starczyło na zaspokojenie wszystkich wierzycieli danych kategorii, to wówczas dzieli się pieniądze w ramach danej kategorii proporcjonalnie do wysokości wierzytelności umieszczonej w danej kategorii.