Prokura jest swoistym pełnomocnictwem, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Charakter prawny prokury wyznaczają przepisy kodeksu cywilnego zawarte w art.1091 – 1099, a w zakresie nieuregulowanym zastosowanie znajdą także przepisy kodeksu cywilnego o pełnomocnictwie, w zakresie w jakim nie są sprzeczne z charakterem prawnym prokury. Najistotniejszym w owej specyfice gospodarczego pełnomocnictwa wydaje się fakt, iż zakres umocowania prokurenta jest ściśle określony przez przepisy, które mają charakter bezwzględnie obowiązujący (ius cogens), co oznacza, iż wyłącznie przepis szczególny może zmienić ich postanowienia. Prokura jest udzielana zawsze w takim samym zakresie (w ramach danego rodzaju prokury) i nie może być przez czynność prawną ograniczona ze skutkiem wobec osób trzecich. Jeśli ograniczenie takie zostałoby zastrzeżone, nie wywołuje ono skutków prawnych wobec osób trzecich, co wzmacnia pewność obrotu, ale w stosunku wewnętrznym łączącym przedsiębiorcę i prokurenta ograniczenia prokury są w pełni dopuszczalne i wiążące. Za złamanie ograniczenia ustanowionego np. uchwałą władz spółki, prokurent odpowiada na zasadach ogólnych (odpowiedzialność odszkodowawcza). Ponadto, prokura może być udzielona kilku osobom: każdej z kilku osób oddzielnie (prokura oddzielna, samodzielna) lub kilku z nich łącznie (prokura łączna). Udzielenie prokury kilku osobom łącznie oznacza, że osoby te mogą skutecznie dokonać w imieniu spółki czynności objętej zakresem przysługującego im umocowania tylko wspólnie, co powoduje konieczność współdziałania prokurentów w zakresie wykonywania prokury. Jednocześnie dopuszczalne jest np. określenie, którzy prokurenci, spośród osób powołanych do tej roli, mają działać razem, lecz jeśli osoba trzecia dokona czynności prawnej z prokurentami działającymi w innej konfiguracji osobowej niż określona przez spółkę, to czynność ta jest skuteczna, jeśli była dokonana przez taką liczbę prokurentów, jakiej wymagał sposób reprezentacji. Nieistotne jest, którzy to byli prokurenci, ponieważ każdy z nich posiada taki sam zakres umocowania. Niemniej jednak, spory w doktrynie budzi fakt dokonania czynności prawnej przez jednego prokurenta działającego w ramach prokury łącznej. Także w razie wygaśnięcia prokury jednego z prokurentów łącznych nie jest możliwe samodzielne wykonywanie prokury przez pozostałego (lub pozostałych) prokurentów łącznych, jeśli do dokonania czynności była wymagana większa liczba prokurentów. Warto zwrócić uwagę również na praktykę udzielania tzw. prokury niewłaściwej. Oznacza ona bowiem działanie prokurenta, ale tylko łącznie z członkiem zarządu. Zgodnie ze stanowiskiem orzecznictwa (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2001 r., SN III CZP 6/01, OSNC 2001/10/148) dopuszczalne jest udzielenie prokury, przy zastrzeżeniu, że dla skutecznego reprezentowania mocodawcy przez prokurenta konieczne jest współdziałanie prokurenta i jednego z członków zarządu bądź innego podmiotu, np. wspólnika spółki jawnej. Należy wyraźnie odróżnić tak ograniczoną prokurę od często spotykanej tzw. reprezentacji mieszanej spółki, czyli reprezentowania spółki kapitałowej przez członka zarządu łącznie z prokurentem. Zgodnie bowiem z kodeksem spółek handlowych, jego przepisy lub postanowienia umowy spółki przewidując tzw. reprezentację mieszaną spółki, ograniczają jedynie członków zarządu, nie zaś prokurentów, których kompetencje wynikają z konkretnego oświadczenia o udzieleniu prokury w danej spółce oraz przepisów kodeksu cywilnego o prokurze. W sytuacji gdy ustanowiono prokurę jednoosobową, osoba ta może skutecznie działać samodzielnie w imieniu spółki kapitałowej.