Kodeks spółek handlowych dopuszcza możliwość zaskarżania uchwał zgromadzeń wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Następuje to zasadniczo w trybie powództwa o uchylenie albo stwierdzenie nieważności uchwały.

Przepisy wprowadzają pewne ograniczenia w zakresie podmiotów uprawnionych do kwestionowania uchwał zgromadzeń. Jakkolwiek ustalenie kręgu podmiotów uprawnionych do zaskarżenia zwykle nie nastręcza trudności, należy zwrócić uwagę na pewne aspekty, mogące wpływać na kwestię legitymacji do wytoczenia powództwa. Zgodnie z k.s.h. prawo zaskarżenia uchwały zgromadzenia przysługuje m.in. organom spółki (zarządowi, radzie nadzorczej), jak też poszczególnym jej członkom. Uprawnionym do zaskarżenia uchwały w świetle k.s.h. jest członek zarządu lub rady nadzorczej, a zatem osoba, która w chwili wytoczenia powództwa pełni funkcję w organach spółki. Przepisy nie rozstrzygają kwestii legitymacji do zaskarżenia przez byłych członków zarządu lub rady nadzorczej, którzy pełnili te funkcje w chwili podjęcia uchwały. Dotyczy to np. członka zarządu odwołanego uchwałą zgromadzenia, który chce kwestionować taką uchwałę. Ponieważ uchwała w przedmiocie odwołania członka organu spółki jest skuteczna z chwilą podjęcia, wobec tego z tą chwilą osoba odwołana traci status członka zarządu. Na gruncie orzecznictwa prezentowany jest pogląd, że o prawie do wniesienia powództwa decyduje pełnienie funkcji w organach spółki w chwili złożenia pozwu. Były członek zarządu nie będzie mógł zaskarżyć uchwały, na mocy której pozbawiono go członkostwa w zarządzie, gdyż w chwili wniesienia powództwa nie jest już członkiem zarządu. Uprawnienie do zaskarżania uchwał przysługuje także wspólnikowi obecnemu na zgromadzeniu, pod warunkiem że głosował przeciwko uchwale, a po podjęciu uchwały zażądał zaprotokołowania sprzeciwu. Istotne jest dopełnienie wymogu formalnego w postaci zgłoszenia żądania zaprotokołowania sprzeciwu. Jeżeli takie żądanie nie zostanie zgłoszone, wspólnik traci prawo do kwestionowania uchwały. Wystarczające jest przy tym zgłoszenie żądania, bez względu na okoliczność, czy faktycznie zostało ono zaprotokołowane. Jeżeli jednak sprzeciw nie jest uwidoczniony w protokole, mogą pojawić się trudności w wykazaniu faktu zgłoszenia żądania. Konieczne może okazać się wykazanie ww. faktu np. poprzez zeznania świadków. Powyższe żądanie może być zgłoszone do czasu zakończenia obrad zgromadzenia, a nie tylko natychmiast po powzięciu konkretnej uchwały, której wspólnik nie akceptuje. W przypadku głosowania tajnego, z racji braku możliwości ustalenia sposobu głosowania przez poszczególnych wspólników, należy przyjąć za wystarczające zgłoszenie żądania zaprotokołowania sprzeciwu, wskazujące na brak akceptacji dla podjętej uchwały. Uchwała może zostać zaskarżona także przez wspólnika nieobecnego na zgromadzeniu, z tym że może to nastąpić w razie wadliwego zwołania zgromadzenia lub podjęcia uchwały w sprawie nieobjętej porządkiem obrad. Uprawnienie nie powstanie, gdy wspólnik przed udziałem w głosowaniu opuścił obrady. Dobrowolna rezygnacja z uczestnictwa w zgromadzeniu nie jest traktowana jak nieobecność akcjonariusza uprawniająca do zaskarżania uchwał. Podstawą uprawniającą do zaskarżenia uchwały jest także bezzasadne niedopuszczenie do udziału w zgromadzeniu. Chodzi tu o przypadki uniemożliwienia udziału w obradach wspólnikowi, który wykazał swoje uprawnienia do udziału w zgromadzeniu i głosowaniu, np. poprzez powołanie się na aktualny wpis w księdze udziałów.