Rząd zapowiadał uwolnienie gospodarki od blokad dla biznesu. Na zapowiedziach się skończyło. Według badań OECD nasz kraj ma najbardziej przeregulowaną gospodarkę wśród państw zrzeszonych w tej organizacji. Dla małych i średnich przedsiębiorstw największą barierą jest niestabilność przepisów. Eksperci Lewiatana podliczyli: w ubiegłym roku powstały 243 ustawy i ponad 1,4 tys. rozporządzeń. Część z nich powiększyła pakiet ok. tysiąca aktów prawnych, które powinien znać przedsiębiorca, żeby prowadzić biznes w zgodzie z prawem. W 2003 r. założenie firmy trwało 31 dni. W 2009 r., mimo obietnic uruchomienia tzw. jednego okienka, proces ten się wydłużył do 32 dni. Na Węgrzech w tym samym okresie skrócono czas założenia biznesu z 65 do 4 dni.
W praktyce jedno okienko nie sprawdziło się, bo przedsiębiorcy, którzy z niego korzystają, jeszcze dłużej czekają na wpis do ewidencji działalności gospodarczej niż wówczas, gdy załatwiali sprawę w sposób tradycyjny.
– Zdarza się, że rejestracja prostej działalności gospodarczej trwa aż trzy miesiące – mówi Katarzyna Urbańska, ekspert z PKPP Lewiatan.
W związku ze źle funkcjonującym jednym okienkiem przedsiębiorcy wskazują na następujące bariery, które utrudniają rozpoczynanie prowadzenia działalności gospodarczej:
● urzędy nie przestrzegają terminów rejestracji oraz nie przesyłają dokumentacji dalej w wymaganym terminie,
● proces rejestracji przedsiębiorców przez urzędy statystyczne w związku z nadaniem numeru REGON trwa nawet do trzech miesięcy.
● gminy wymagają, aby przedsiębiorcy samodzielnie załatwiali formalności w związku z aktualizacją numeru NIP, z nadaniem numeru REGON.
Agnieszka Durlik-Khouri z Krajowej Izby Gospodarczej uważa, że sytuację uzdrowiłoby jak najszybsze uruchomienie tzw. zerowego okienka, w którym wszystko załatwiano by za pośrednictwem internetu.
Aby usunąć przyczyny tworzące bariery związane z jednym okienkiem, należy uruchomić system informatyczny ePUAP, który umożliwi rejestrację przedsiębiorców przez internet.
Uzdrowić sądy gospodarcze
Ministerstwo Sprawiedliwości planuje zlikwidować odrębną procedurę cywilną przewidzianą do rozpoznawania spraw przez sądy gospodarcze i nawet przygotowało projekt nowelizacji k.p.c. w tej sprawie. Zanim to jednak nastąpi, trzeba w oparciu o aktualne przepisy przyspieszyć załatwianie spraw gospodarczych przez sądy.
Opierając się na źródłach Doing Business 2008, Lewiatan ustalił, że czas potrzebny na dochodzenie należności z umów handlowych na drodze sądowej wynosi w Polsce średnio 830 dni. Ponad jedną trzecią z tego zajmuje czekanie na wszczęcie postępowania komorniczego.
Aby usprawnić sądownictwo gospodarcze, należy zwiększyć liczbę orzekających sędziów, ich asystentów, referendarzy sądowych i obsługi administracyjnej. Trzeba sędziów odciążyć od typowej pracy administracyjnej, a w sądach wprowadzić pełną informatyzację . Strony powinny mieć możliwość komunikowania się z sądami przez internet.
Rada Monitorująca DGP: rząd nie uniknie wzrostu podatków
builder(2010-05-12 07:10) Zgłoś naruszenie 00
Od wielu lat zajmuje się wąską dziedziną prawa, jako urzędnik. Chciałbym otworzyć firmę, świadczącą kompleksowe usługi prawne z tej dziedziny. Niestety moja działalność była by nie w smak korporacjom.
OdpowiedzKorporacje tą dziedziną prawa zajmują się niezwykle rzadko, ale drugiemu nie dadzą. To jest wolność gospodarcza w Polsce.
W Polsce możesz robić wszystko, oprócz tego co narusza interes kumoterii.
Wolny rynek w Polsce to fikcja. W tym kraju nie spełnia się nawet standardów wyznaczonych kilka wieków temu przez Adama Smitha. O współczesnych standardach już nie wspominając
Wolność gospodarcza???(2010-05-12 12:31) Zgłoś naruszenie 00
W Polsce niczego takiego nie ma. Spójrzcie na zawody prawnicze. Nie dość, że sztucznie reguluje się podaż nie dopuszając konkurencji, to jeszcze zabrania się dokonywania wyboru przez klientów.
OdpowiedzMało tego potencjalnego klienta poddaje się szantażowi. Ustawodawca mówi - albo zapłacisz za pełnomocnika z korporacji, według cen nierynkowych ustalanych przez ten monopol (vel oligopol) zawodowy, albo będziesz musiał sobie radzić sam. Żeby nie było krzyku to możesz posłać babcię - kucharkę albo małżonka - pracownika budowlanego. Natomiast nie wolno ci pod żadnym pozorem poprosić o pomoc znajomego albo kogoś z dalszej rodziny, nawet jeżeli są prawnikami. Macie wolność gospodarczą :)))
MS(2010-05-12 13:33) Zgłoś naruszenie 00
By żyło się lepiej!;))
Odpowiedzobserwator(2010-05-13 09:21) Zgłoś naruszenie 00
Nie doczytałem w tekście o minimalnym wynagrodzeniu, mam na myśli pracowników.
OdpowiedzCzy nie jest urągające, że obecnie netto wynosi ok. tys. zł za miesiąc.
Czy to nie jest akceptowanie biedy i wyzysku?
Kiedy się ktoś ukorzy, że przyjęto zły model ekonomiczny ukierunkowany na zyski klasy kapitalistycznej, a nie narodu?
obserwator(2010-05-13 12:21) Zgłoś naruszenie 00
Dziś na stronie dziennik gazeta prawna
OdpowiedzPOLSKA W OGONIE EUROPY
Polacy zarabiają najmniej w Unii
Polski nie dotknął kryzys - przekonuje nas rząd. Wolne żarty - odpowiadają eksperci. Według nich polskie firmy nie splajtowały tylko dlatego, że obcięły pracownikom pensje. Nic więc dziwnego, że z raportu Solidarności wynika, iż Polacy - na tle innych krajów UE - zarabiają grosze.
Polskie firmy większość ryzyka związanego z kryzysem przerzuciły na pracowników – wynika z raportu „Praca Polska 2010”, przygotowanego przez Komisję Krajową NSZZ „Solidarność”. Autorzy wskazują, że pod koniec 2009 roku zatrudnienie na umowę na czas określony było w Polsce najwyższe w Europie – wynosiło 27 proc. Średnia unijna wynosiła niecałe 14 proc.
Podkreślono też, że między styczniem 2009 r. a styczniem 2010 r. wynagrodzenia w przedsiębiorstwach spadły o blisko 3 proc. i były jednymi z najniższych w Europie. Zaznaczono, że według danych Eurostatu w 2008 r. 11 proc. pracowników zatrudnionych w Polsce na pełny etat żyło poniżej granicy ubóstwa. Większy odsetek ubogich pracowników w UE odnotowano w Grecji i Rumunii.
Autorzy proponują nowelizację niektórych przepisów. Dotyczą one m.in. warunków dopuszczalności zawierania umów na czas określony oraz stosowanego w administracji publicznej tzw. wygaszania etatów związanego z przekształceniami po stronie pracodawcy.