Litwa została wezwana do usunięcia uchybienia w kwietniu 2006 r. Uchybienia te polegały na tym, że w przypadku dokonywania połączeń alarmowych z europejskim numerem, 112 z telefonu komórkowego, służbom ratowniczym nie są przekazywane informacje dotyczące lokalizacji dzwoniącego.

W odpowiedzi władze litewskie informowały, że nie wszyscy operatorzy sieci publicznych dysponowali odpowiednimi urządzeniami technicznymi i że władze nie doszły z nimi do porozumienia w sprawie pokrycia kosztów lokalizacji dzwoniacego. Obiecały jednak Komisji załatwić sprawę wdrożenia dyrektywy o usłudze powszechnej.
Po trzech miesiącach Komisja wydała uzasadnioną opinię, w której wezwała Litwę do zastosowania się do niej w ciągu dwóch miesięcy. W odpowiedzi strona litewska złożyła do swego parlamentu projekt ustawy, w której określiła pokrycie z budżetu kosztów związanych z przekazywaniem informacji o lokalizacji dzwoniącego. Do pisma dołączyła też porozumienie w tej sprawie między centrum służb ratunkowych a operatorem telefonii komórkowej. Należy przypomnieć, że na mocy art. 26 ust. 3 dyrektywy o usłudze powszechnej państwa członkowskie zobowiązane są do zapewnienia, aby przedsiębiorstwa, które eksploatują publiczne sieci telefoniczne, udostępniały władzom zajmującym się ratownictwem informacje o miejscu przebywania osoby wywołującej w stopniu, w jakim jest to technicznie możliwe, w odniesieniu do wywołań jednego europejskiego numeru alarmowego 112.
Jak wynika z motywu 36 Dyrektywy o usłudze powszechnej, przywołany art. 26 ust. 3 ma na celu podniesienie poziomu ochrony i bezpieczeństwa użytkowników numeru 112 oraz pomoc służbom ratowniczym w wykonywaniu ich zadań.
Z brzmienia i z celu tego przepisu wynika, że nakłada on na państwa członkowskie - z zastrzeżeniem warunku technicznej możliwości - zobowiązanie rezultatu, które nie ogranicza się do wprowadzenia odpowiednich ram regulacyjnych, lecz wymaga, by informacje o lokalizacji osób wywołujących numer 112 były rzeczywiście przekazywane służbom ratowniczym.
W niniejszej sprawie Republika Litewska nie kwestionuje, że po upływie terminu wyznaczonego w uzasadnionej opinii informacje te nie były przekazywane w przypadku połączeń z telefonów komórkowych.
Trybunał orzekł zatem, że Republika Litewska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 26 ust. 3 Dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywy o usłudze powszechnej).
Nie zapewniła bowiem w praktyce, by władze zajmujące się ratownictwem uzyskiwały informacje o miejscu przebywania osoby wywołującej jeden europejski numer alarmowy 112 w przypadku wykorzystywania publicznych sieci telefonicznych.