Do jakiej wysokości pomoc publiczna nie podlega obowiązkowi akceptacji przez Komisję Europejską i jakie są obowiązki informacyjne przedsiębiorcy ubiegającego się o taką pomoc?
JAROSŁAW CHAŁAS
partner Zarządzający Kancelarii Prawnej Chałas i Wspólnicy
Pomoc bagatelna, tzw. pomoc de minimis, regulowana jest rozporządzeniem Komisji Wspólnot Europejskich nr 1998/2006 z 15 grudnia 2006 r. Według tego rozporządzenia pomoc uzyskana przez przedsiębiorcę (jeśli wraz z inną pomocą de minimis uzyskaną w ciągu bieżącego roku rozrachunkowego i za dwa poprzednie lata rozrachunkowe nie przekracza wartości 200 tys. euro bądź 100 tys. euro – w przypadku przedsiębiorców z sektora transportu) zostaje zwolniona z obowiązku poddawania jej akceptacji ze strony Komisji (o czym mowa w art. 88 ust. 3 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską) i jednocześnie traktowana jest jako wsparcie niebędące wyrazem pomocy zabronionej z art. 87 ust. 1 TWE. Nie bada się jej przeznaczenia, a zarazem nie dotyczą jej ograniczenia wynikające z przepisów Traktatu zakreślających poszczególne, dozwolone rodzaje pomocy (w tym np. pomoc regionalna, pomoc udzielana na przedsięwzięcia z zakresu promocji kultury i dziedzictwa narodowego itd.). Wyłączenie to opiera się na założeniu, że każda pomoc de minimis już ze względu na samą jej wartość nie powinna wywierać niekorzystnego wpływu na konkurencję ani na wymianę handlową między państwami członkowskimi.
Wyrazem implementowania tych regulacji w prawodawstwie polskim są przepisy ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (nazywana w dalszym ciągu ustawą). Określa ona m.in. zasady szacowania wartości pomocy na potrzeby ustalania dopuszczalnej pomocy de minimis. Oszacowanie to wymaga każdorazowo ustalenia łącznej pomocy w ciągu ostatnich trzech lat (w tym roku, w którym przedsiębiorca ubiega się o pomoc). Przy czym datą jej przyznania jest moment, kiedy beneficjent otrzymał prawo jej nabycia. Zgodnie z art. 3 wyżej wymienionego rozporządzenia przedsiębiorca jest każdorazowo informowany, że przyznana mu pomoc ma taki charakter. Pozwala mu to na wywiązanie się z bezwzględnego obowiązku przekazania organowi udzielającemu pomocy informacji o pomocy otrzymanej w okresie ostatnich trzech lat, o czym mowa zarówno w rozporządzeniu, jak i pochodnym art. 37 ust. 1 ustawy.
Należy podkreślić, że zgodnie z art. 37 ust. 7 ustawy, do czasu przekazania przez przedsiębiorcę ubiegającego się o pomoc zaświadczeń, oświadczeń lub informacji (w tym o pomocy de minimis), pomoc nie może być udzielona takiemu przedsiębiorcy.