Członek spółdzielni, który wnosi wkład mieszkaniowy i zawiera ze spółdzielnią umowę nie może swobodnie dysponować swoim mieszkaniem.
Posiadanie lokatorskiego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego daje znacznie mniej praw niż własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego. Jest ono tak naprawdę tylko prawem do używania mieszkania. Mimo że członek spółdzielni wniósł wkład mieszkaniowy, to prawo to jest niezbywalne, nie przechodzi na spadkobierców oraz nie podlega egzekucji. Członek spółdzielni nie może więc decydować o tym, komu będzie to prawo w przyszłości przysługiwało. Nie może go też obciążyć w taki sposób, aby za długi zostało przejęte przez inne osoby. Natomiast może podnająć go lub oddać do bezpłatnego używania tylko wówczas, gdy powiadomi o tym spółdzielnię. Musi zawiadamiać ją za każdym razem, gdy zawiera umowę najmu lub bezpłatnego używania. Gdyby stale nie dopełniał tych formalności, to wówczas musi liczyć się nawet z tym, że straci członkostwo. Natomiast wkład mieszkaniowy ma znacznie mniejszą wartość niż wnoszony za takie samo mieszkanie wkład budowlany, więc dlatego uprawnienia członków, którzy je wnoszą, muszą być zróżnicowane. Lokatorskie spółdzielcze praw do lokalu mieszkalnego może należeć tylko do jednej osoby albo do małżonków. Powstaje w chwili zawarcia umowy między członkiem a spółdzielnią. Umowa musi być sporządzona na piśmie pod rygorem nieważności.