W przypadku poważnych zmian poziomu indeksu liczba serii opcji na WIG20 wzrasta do ponad 100.
Istotną cechą opcji jest ich różnorodność. Na rynku notowane są jednocześnie opcje kupna oraz opcje sprzedaży o różnych terminach wygaśnięcia i wielu cenach wykonania. Na przykład na GPW w Warszawie dostępne są co najmniej 72 różne opcje na indeks WIG20, określane jako serie opcji. W praktyce, w przypadku poważnych zmian poziomu indeksu, liczba serii opcji na WIG20 wzrasta do ponad 100. Daje to inwestorom szansę wykorzystania wielu złożonych strategii opcyjnych. Najczęściej opisywane i wykorzystywane są strategie rozpiętościowe (spready) i strategie kombinowane (kombinacje). Coraz większą popularność zdobywają także strategie zerokosztowe.
Strategie rozpiętościowe są konstruowane z opcji tego samego typu (albo opcji kupna albo opcji sprzedaży). Najpopularniejsze z nich to pionowy spread byka, pionowy spread niedźwiedzia oraz długi spread motyla. Spready pionowe należą do strategii o ograniczonych poziomach zarówno strat, jak i zysków. Przynoszą zyski albo po wzroście (spread byka) albo po spadku (spread niedźwiedzia) ceny instrumentu bazowego. Natomiast długi spread motyla przynosi zyski wtedy, gdy cena instrumentu bazowego jest stabilna. Co kluczowe, zyski te mogą być wyższe od maksymalnych strat ponoszonych wtedy, gdy cena instrumentu bazowego znacznie się zmieni. Jest to więc bardzo interesująca strategia, skuteczna na stabilnym rynku.
Strategie kombinowane polegają na połączeniu opcji kupna i opcji sprzedaży. Jeżeli nastawiony spekulacyjnie inwestor spodziewa się dynamicznej zmiany ceny instrumentu bazowego, ale nie jest w stanie określić, czy będzie to wzrost czy spadek, może nabyć stelaż (straddle) lub rozszerzony stelaż (strangle). Obie strategie polegają na zakupie jednakowej liczby opcji kupna i opcji sprzedaży, o identycznej cenie wykonania opcji (stelaż) albo różnych cenach wykonania opcji (rozszerzony stelaż). Zaletą jest strata ograniczona do kwoty zapłaconej za nabywane opcje, przy potencjalnie nieograniczonym zysku.
Strategie zerokosztowe są bardziej złożone. Jedną z nich jest strategia określana jako rozpiętość pionowa zrównoważona (ratio vertical spread). Polega na zakupie opcji droższych przy jednoczesnej sprzedaży większej liczby tańszych opcji tego samego typu. Kwota zapłacona za nabyte opcje jest równa (w praktyce - w przybliżeniu) kwocie uzyskanej za opcje sprzedane. Strategia ta przyniesie zyski, gdy ceny rynkowe nie zmienią się istotnie do terminu wygaśnięcia opcji. Pozwala więc na zarabianie na stabilności cen. Inwestorowi grożą bardzo wysokie straty po dynamicznej zmianie ceny rynkowej instrumentu bazowego. Pomimo to strategia ta jest często wykorzystywana na rynku opcji walutowych. Złożone strategie opcyjne obejmują więc nie tylko strategie kierunkowe (spekulacji na wzrost albo na spadek instrumentu bazowego), ale i strategie pozwalające zarobić na stabilnym rynku.