Prawo z rejestracji wzoru przemysłowego tworzy na rzecz uprawnionego wyłączne prawo do korzystania z niego w sposób zarobkowy lub zawodowy – art. 105 ust. 2 prawo własności przemysłowej.
Ewa Nowińska profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, adwokat Zakresem tak powstałej wyłączności objęty jest każdy wzór, który na zorientowanym użytkowniku nie wywołuje odmiennego ogólnego wrażenia – ust. 4 wskazanego artykułu. Jeśli zatem na rynku pojawi się produkt, który na wskazanej powyżej osobie nie wywoła odmiennego ogólnego wrażenia, wówczas otwiera się przed uprawnionym droga postępowania cywilnego. Zgodnie bowiem z art. 283 ustawy, sprawy dotyczące roszczeń cywilnoprawnych z zakresu ochrony własności przemysłowej, nienależące do kompetencji innych organów, rozstrzygane są, z zastrzeżeniem art. 257 ustawy, w trybie postępowania cywilnego na zasadach ogólnych. Niezależnie od wskazanych dalej roszczeń, przysługujących na gruncie prawa własności przemysłowej, uprawniony może sięgnąć także po środki ochronne przewidziane w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Uprawniony z rejestracji wzoru może żądać zaprzestania działań grożących naruszeniem prawa. Roszczenie to zalicza się grupy prewencyjnych, a więc zapobiegających rzeczywistemu naruszeniu. Jego istotą jest żądanie zaniechania prowadzenia określonych działań, co wskazuje, iż roszczenie to ma charakter niemajątkowy, a więc nie podlega przedawnieniu. Skutki tego są widoczne także w zakresie odpowiednich obowiązków dotyczących opłat sądowych. Przesłanką skutecznego sięgnięcia do wskazanego przepisu jest groźba naruszenia prawa wyłącznego, która jest na tyle poważna, iż gdyby działania te zostały zrealizowane, wówczas doszłoby do naruszenia prawa. Nie jest w tym przypadku konieczne wykazanie, że zagrożenie, o którym mowa, może wywołać szkodę w majątku uprawnionego lub wykazanie winy działającego. Jeśli doszło już do naruszenia prawa z rejestracji, a więc gdy wprowadzony do obrotu przez osobę trzecią wzór nie wywołuje na zorientowanym użytkowniku odmiennego wrażenia ogólnego, do dyspozycji uprawnionego stoi roszczenie o zaprzestanie prowadzenia takich działań. Także i w tym przypadku nie musi się wykazywać szkody ani winy sprawcy. Z roszczeniem tym można wystąpić przy równoczesnym spełnieniu następujących przesłanek ustawowych: naruszenia prawa wyłącznego oraz trwania tego stanu rzeczy bądź realnej groźby jego powtórzenia. Zgodnie zatem z art. 287 ust.1 p.w.p. uprawniony m.in. z prawa z rejestracji może żądać zaniechania naruszenia i usunięcia jego skutków oraz wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, a także naprawienia szkody na zasadach ogólnych. Nadto, zgodnie z ust. 2 wskazanego artykułu, osoba, która naruszyła prawo wyłączne, jest obowiązana na żądanie uprawnionego do złożenia w prasie stosownego oświadczenia, a także gdy jej działanie jest zawinione, do zapłaty odpowiedniej kwoty pieniężnej na rzecz jednej z organizacji, wskazanej w art. 9 ustawy. Roszczenia te mają charakter przeważnie majątkowy, a więc ulegają przedawnieniu. Tak więc na podstawie przywołanego powyżej przepisu, uprawniony może żądać od naruszyciela: zaprzestania prowadzenia określonych działań, co niewątpliwie ma podstawowe znaczenie dla realizacji prawa wyłącznego; usunięcia ich skutków, co przypomina roszczenie zawarte w art. 363 k.c. w postaci przywrócenia stanu poprzedniego.