Zgodnie z systemem, jaki istnieje w eurolandzie, drukarnie prywatne i państwowe każdego roku drukują na zlecenie Europejskiego Banku Centralnego określoną liczbę nominałów euro. W 2010 r. na tej zasadzie powstało np. 127,5 miliona banknotów 10 euro. Jednak wyspecjalizowanym drukarniom w Irlandii nie starczyło już mocy produkcyjnych na inne zlecenia.

Także Bank Anglii upewnił się, czy w razie rozpadu unii walutowej nadal będzie mógł liczyć na odpowiednią ilość dostaw nominałów funtów. Główny zakład produkcji banknotów, De La Rue Plc w Gateshead, pracuje bowiem na pełnych obrotach, także produkując euro, a w razie rozpadu Eurolandu zapewne będzie jednym z głównych wytwórców odrodzonych walut narodowych.

Bolączką banków centralnych nie jest tylko zapewnienie nominałów nowych banków. Bank Szwajcarii zastanawia się, z jaką walutą powiązać w przyszłości franka szwajcarskiego (obecnie obowiązuje jego górny pułap wobec euro). Najprawdopodobniej rolę wspólnej waluty przejęłaby w takim przypadku niemiecka marka, bo Republika Federalna jest głównym partnerem handlowym Szwajcarii.

zobacz także:

J.P. Morgan Chase ocenia, że ryzyko rozpadu strefy euro nie jest większe niż 20 proc. Mimo wszystko radzi klientom, aby ubezpieczyli swoje lokaty utrzymywane w euro na wypadek utraty ich wartości. W II kwartale tego roku banki centralne przetrzymywały 26,7 proc. swoich rezerw we wspólnej walucie.