Senatorowie poparli odpowiednie ustawy w tej sprawie. Za wypowiedzeniem zawartej 14 lutego 1989 roku umowy w sprawie popierania i wzajemnej ochronie inwestycji z Francją opowiedziało się 78 senatorów, trzech wstrzymało się od głosu.
Za wypowiedzeniem zawartej 19 maja 1987 roku analogicznej umowy z Belgią i Luksemburgiem opowiedziało się 79 senatorów, dwóch się wstrzymało.
Wypowiedzenie zawartej 4 czerwca 1992 roku umowy z Cyprem poparło 80 senatorów, wstrzymało się dwóch.
Za wypowiedzeniem umowy z Holandią, zawartej 7 września 1992 roku, głosowało 79 senatorów, wstrzymało się czterech.
Jak głosi jednobrzmiące uzasadnienie tych ustaw, umowy były kwestionowane przez Komisję Europejską, z uwagi na niezgodność z prawem UE, "podobnie jak kwestionowane jest obowiązywanie wszystkich pozostałych umów o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji zawartych pomiędzy państwami członkowskimi UE". Dwie z tych umów zawarto jeszcze w czasach PRL, a dwie kolejne już w III RP.
"W odniesieniu do RP Komisja Europejska zakończyła w listopadzie 2016 r. nieformalne postępowanie (tzw. EU Pilot) rozpoczęte w czerwcu 2015 r. i rozważa wszczęcie formalnego postępowania ws. niezgodności m.in. tej Umowy z prawem UE" - czytamy w uzasadnieniu. Takie formalne postępowania Komisji Europejskiej toczą się też przeciwko kilku innym krajom UE - wynika z dokumentu.
W myśl konstytucji umowy międzynarodowe wypowiada prezydent.