Kolejny terminal LNG umocni pozycję Polski

Gdy Zachód czekał na kolejną nitkę Nord Stream 2, który miał dostarczać do Europy rosyjski gaz, Polska kontynuowała inwestycje w rozbudowę infrastruktury, aby uniezależnić się od surowca rosyjskiego. Dziś krajowy rynek energetyczny jest bezpieczny, dostawy zostały zdywersyfikowane , co więcej, podejmowane są kolejne inwestycje mające zabezpieczyć nie tylko kraj, ale i państwa regionu. Wkrótce powstanie pływający terminal LNG w Zatoce Gdańskiej

Polska dysponuje już lądowym terminalem LNG w Świnoujściu. Jego zdolności regazyfikacyjne są obecnie rozbudowywane i w przyszłym roku zwiększą się z 6,2 do 8,3 mld m sześc. rocznie. Dzięki prowadzonym pracom do gazoportu będzie mogło zawijać więcej statków ze skroplonym gazem ziemnym. Budowa terminalu zasadniczo zmieniła pozycję Polski, umożliwiając zakup i sprowadzanie gazu od nowych dostawców oraz z zupełnie innych kierunków niż dotychczas.

Kolejne inwestycje w toku

Polska prowadzi kolejne działania mające na celu zwiększanie bezpieczeństwa energetycznego zarówno kraju, jak i regionu. W tym celu planuje zrealizować w Zatoce Gdańskiej nowy terminal pływający przystosowany do odbioru i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, tzw. FSRU (ang. Floating Storage Regasification Unit). Inwestycję będzie realizować państwowa spółka GAZ-SYSTEM, odpowiedzialna za transport gazu ziemnego. Zarządza ona siecią ponad 12 tys. km gazociągów, 15 tłoczniami gazu, transgranicznymi połączeniami gazowymi oraz terminalem LNG w Świnoujściu.

Zalety skroplonego gazu ziemnego

Technologia LNG ma już swoją historię. Na czym konkretnie ona polega? LNG jest produkowany z gazu ziemnego w procesie skraplania. Zmiana stanu skupienia następuje w wyniku działania odpowiedniego ciśnienia i niskiej temperatury. O ile gaz w formie lotnej jest transportowany wyłącznie gazociągami, o tyle w formie ciekłej – a taką jest LNG – może być przewożony na duże odległości, również drogą morską. Po dotarciu do miejsca docelowego, w terminalu poddawany jest ponownej zmianie stanu skupienia do postaci gazowej. Z terminalu siecią gazociągową może być rozsyłany do odbiorców.

Europa przejrzała na oczy

Technologia LNG jest popularna od dłuższego czasu, ale wybuch wojny w Ukrainie i odwrót od surowców rosyjskich sprawiły, że gwałtownie wzrosło zainteresowanie importem gazu skroplonego, który dociera do Europy m.in. ze Stanów Zjednoczonych, Kataru i Afryki.

Wojna za naszą wschodnią granicą skłoniła kraje europejskie do rozbudowy infrastruktury LNG. Część tych inwestycji jest traktowana jako projekty leżące w interesie całej Unii, co uprawnia do stosowania uproszczonych procedur oraz wnioskowania o finansowanie wspólnotowe. Status „projektu wspólnego zainteresowania Unii Europejskiej” przyznano m.in. właśnie projektowi budowy terminalu FSRU w Zatoce Gdańskiej.

Bez ingerencji w otoczenie

Terminal w Zatoce Gdańskiej ma być gotowy w perspektywie 2027/2028 r. Jego zdolności regazyfikacyjne wyniosą 6,1 mld m sześc. rocznie. Całość tych zdolności została już zarezerwowana na polskie potrzeby. Umowę w tej sprawie podpisano w sierpniu tego roku. W zależności od rozwoju rynku i zapotrzebowania na gaz w Polsce i w regionie GAZ-SYSTEM będzie mógł w przyszłości dostawić kolejną tego typu jednostkę. Jej moce regazyfikacyjne mogą wynieść nawet 4,5 mld m sześc. w skali roku. Obecnie trwa procedura mająca potwierdzić poziom wiążącego zapotrzebowania rynkowego. Jeśli zostanie ono potwierdzone, to łączna zdolność regazyfikacji obu pływających jednostek FSRU może osiągnąć 10,6 mld m sześc. gazu ziemnego.

Pierwszy terminal pływający będzie zacumowany na stałe, w znacznym oddaleniu od linii brzegu. Zostanie połączony podmorskim gazociągiem o długości ok. 3 km z siecią przesyłową na lądzie. Dzięki wykorzystaniu bezwykopowej metody mikrotunelowania na etapie budowy i następnie eksploatacji gazociąg nie będzie ingerował w krajobraz plaż czy terenów nadmorskich. Budowa gazociągu – według planów GAZ-SYSTEM – ma się rozpocząć w 2025 r. Aby rozprowadzać gaz z Zatoki Gdańskiej, konieczna będzie ponadto rozbudowa krajowego systemu przesyłowego o ok. 250 km. Prace będą realizowane na trzech odcinkach: Kolnik–Gdańsk (ok. 35 km), Gardeja–Kolnik (ok. 86 km) i Gustorzyn–Gardeja (ok. 128 km).

Seria strategicznych projektów

Transformacja energetyki w obszarze rynku gazu była możliwa dzięki zrealizowanym już licznym inwestycjom w infrastrukturę na terenie kraju i poza nim oraz na granicach z państwami sąsiadującymi. Polska odrobiła pracę domową na wiele lat przed wybuchem wojny w Ukrainie. Jesienią ubiegłego roku oddano do użytku Baltic Pipe – gazociąg łączący złoża na szelfie norweskim przez Danię z polskim systemem przesyłowym, którego przepustowość sięga ok. 10 mld m sześc. rocznie. W 2022 r. zostało uruchomione nowe połączenie gazowe z Litwą, dzięki któremu możliwe jest sprowadzanie gazu również z terminalu LNG w Kłajpedzie. W sierpniu zeszłego roku GAZ-SYSTEM zakończył także budowę nowego połączenia gazowego ze Słowacją, które pozwala na sprowadzanie gazu z kierunku południowego.

Regionalny hub gazowy

Budowa terminalu FSRU na polskim wybrzeżu niesie same korzyści. Gaz to dobra alternatywa w okresie przejściowym do osiągniecia w pełni zeroemisyjnej gospodarki, zapewniająca jej zrównoważony rozwój. Dodatkowo terminal pozwoli odpowiedzieć na rosnące zapotrzebowanie rynku na alternatywne do rosyjskich źródła dostaw i umożliwi zainteresowanym krajom regionu Europy Środkowo-Wschodniej dostawy surowca z dowolnego miejsca na świecie. To również szansa dla gmin, na których terenie realizowane będą inwestycje. Projekty zapewnią im dodatkowe wpływy do budżetów, między innymi z tytułu podatku od nieruchomości.

Partner: