Prawo bankowe, choć generalnie lakoniczne w treściach odnoszących się do zasad sporządzania umowy kredytowej, zawiera jednak pewne regulacje fundamentalne. W konsekwencji nawet we wzorze umowy narzucanej klientowi przez bank nie wolno mu uregulować ich w sposób mniej korzystny dla klienta. A gdy tak się stanie, to ów zapis umowy będzie z mocy prawa nieważny. W konsekwencji kwestie, które są jednoznacznie w prawie bankowym unormowane, w umowie mogą nie występować. W takim bowiem przypadku stosuje się tu wyłącznie zasady zapisane w ustawie.
Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie. Prawo wskazuje przy tym, jakie kwestie w umowie powinny być uregulowane w szczególności, ale brak takiego uregulowania na piśmie nie dyskwalifikuje umowy. Jednak potencjalny kredytobiorca powinien szczególną uwagę zwrócić na te kwestie, które w prawie bankowym są pominięte lub omówione bardzo ogólnie.

Kwestie do negocjacji

Prawo bankowe nie odnosi się wprost do następujących kwestii, które zawierać powinna umowa kredytowa: strony umowy, kwota i waluta kredytu, cel, na który kredyt został udzielony, zasady i termin spłaty kredytu, terminy i sposób postawienia do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych, wysokość prowizji, jeżeli umowa ją przewiduje.
Aby nie narazić się na dowolność postępowania banku w kwestii wysokości prowizji - w tym zwłaszcza w okresie już po zawarciu umowy - czy uniknąć nieporozumień w sytuacji, gdy zechcemy skrócić okres spłaty kredytu, zmienić jego walutę itp., warto zadbać, by kwestie te zostały w umowie kredytu uregulowane. Mało tego, uregulowane w sposób możliwie użyteczny, czyli dostosowany do sytuacji, które możemy przewidzieć lub które w przyszłości mogą się wydarzyć.

Ustalanie zdolności kredytowej

Obszernie uregulowane są w prawie bankowym zasady ustalania zdolności kredytowej , wysokość oprocentowania kredytu i warunki jego zmiany, sposób zabezpieczenia spłaty kredytu, zakres uprawnień banku związanych z kontrolą wykorzystania i spłaty kredytu oraz warunki dokonywania zmian i rozwiązania umowy.
Nie oznacza to jednak, że te kwestie umowne kredytobiorca może przy zawieraniu umowy zbagatelizować. Warto w tym miejscu od razu zaznaczyć, że wiele z nich jest w związku z tym w umowie pomijanych, konsekwencją czego jest to, że wielu kredytobiorców - nie znając prawa bankowego - nie ma świadomości działania takich reguł w umowie nieokreślonych.
Jak wiadomo, np. bank uzależnia przyznanie kredytu od zdolności kredytowej kredytobiorcy. Przez zdolność kredytową rozumie się zdolność do spłaty zaciągniętego kredytu wraz z odsetkami w terminach określonych w umowie.
Kredytobiorca jest obowiązany przedłożyć na żądanie banku dokumenty i informacje niezbędne do dokonania oceny tej zdolności. Ta kwestia jest na ogół znana, bo poprzedza zawarcie umowy. Natomiast wielu kredytobiorców nie ma świadomości obowiązywania reguł dotyczących zdolności kredytowej w trakcie trwania umowy, jeśli w samej umowie nie zostały one zapisane.
UMOWA KREDYTOWEJ
Umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i określać w szczególności:
• strony umowy,
• kwotę i walutę kredytu,
• cel, na który kredyt został udzielony,
• zasady i termin spłaty kredytu,
• wysokość oprocentowania kredytu i warunki jego zmiany,
• sposób zabezpieczenia spłaty kredytu,
• zakres uprawnień banku związanych z kontrolą wykorzystania i spłaty kredytu,
• terminy i sposób postawienia do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych,
• wysokość prowizji, jeżeli umowa ją przewiduje,
• warunki dokonywania zmian i rozwiązania umowy.