Płatności kartą płatniczą traktuje się jak pozostałe formy bezgotówkowe regulowania zobowiązań, takie jak polecenie przelewu, polecenie zapłaty czy czek rozrachunkowy.
Dokonując transakcji handlowych, przedsiębiorcy coraz częściej wykorzystują nowoczesne formy płatności bezgotówkowej. Doceniając prostotę, bezpieczeństwo i szybkość dokonywania płatności kartą kredytową czy obciążeniową, najczęściej dokonują zapłaty za paliwo, pokrywają wydatki reprezentacyjne czy inne wydatki w trakcie podróży służbowych. Doceniają też kartę jako formę niedrogiego kredytu czy odroczenia płatności bądź też jako narzędzie kontroli wydatków pracowników.

Zalety kart płatniczych

Karta obciążeniowa to karta z odroczonym terminem płatności. Klient wykonuje nią transakcje w ramach przyznanego mu przez bank limitu wydatków. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego klient musi w ciągu kilku dni dokonać spłaty całego zadłużenia, co następuje najczęściej z prowadzonego w tym samym banku rachunku. Karty kredytowe działają na takiej samej zasadzie, z tą tylko różnicą, że w przypadku kart kredytowych klient ma jeszcze kilka lub kilkanaście dni na dokonanie spłaty i nie musi posiadać konta firmowego w tym właśnie banku.
Zaletą obu kart, kredytowej i obciążeniowej, jest również możliwość korzystania z nich, nawet gdy na firmowym rachunku nie ma żadnych środków. W ten sposób karta taka stabilizuje sytuację finansową przedsiębiorcy i pozwala na zakupy na kredyt. To, czy konkretny zakup zostanie uznany za koszt uzyskania przychodu, nie zależy od sposobu realizacji przez przedsiębiorcę zapłaty.

Zaliczanie do kosztów

Płatności regulowane za pomocą karty płatniczej traktuje się jak pozostałe formy bezgotówkowe regulowania zobowiązań, takie jak polecenie przelewu, polecenie zapłaty czy czek rozrachunkowy. Wydatek może być uznany za koszt, o ile zostaną spełnione warunki określone w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Zgodnie z powyższym przepisem kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu bądź też w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Artykuł 23 zawiera zamknięty katalog wydatków, których nie można zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności.
Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Powyższy przepis obowiązuje wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów bez względu na wybraną metodę jej prowadzenia. Biorąc pod uwagę postanowienia wskazanych przepisów, nie ma więc znaczenia, w jaki sposób zostanie sfinansowany wydatek poniesiony przez przedsiębiorcę. Przesunięcie terminu faktycznej zapłaty, a z taką sytuacją mamy do czynienie w przypadku korzystania z kart płatniczych, pozostaje bez wpływu na rozpoznanie kosztów uzyskania przychodów.
Warto pamiętać, że o tym, w jakim czasie należy rozliczyć poniesiony koszt, decyduje z jednej strony wybrana przez przedsiębiorcę metodą - kasowa lub memoriałowa, a z drugiej strony to, czy wydatek jest bezpośrednio związany z uzyskanym przychodem czy tylko pośrednio.