Na opracowany przez WEI Wskaźnik Bogactwa Narodów (WBN) składa się suma poziomu wydatków prywatnych w gospodarce oraz wydatków publicznych ocenianych pod kątem jakości, a nie wartości nominalnej.
Ekonomiści zakładają, że konsumenci wydają pieniądze optymalnie, na najlepszy z ich punktu widzenia koszyk dóbr i usług. Dlatego wydatki prywatne liczone są tak samo, jak przy tradycyjnej kalkulacji PKB i są wliczane do WBN proporcjonalnie do swojej wielkości per capita, a następnie korygowane o różnice w sile nabywczej między krajami. Z kolei wydatki rządowe są oceniane przez pryzmat ich efektów, czyli tego jak dobre są usługi publiczne, na które przeznaczono pieniądze.