Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
AKCYZA
I miejsce
Krzysztof Rutkowski (KDCP)
Doradca podatkowy, radca prawny, partner w Kancelarii KDCP. Specjalizuje się w akcyzie, opłacie paliwowej i doradztwie prawnym dla branż akcyzowych.
Uzasadnienie wyboru
Kapituła redakcyjna wzięła pod uwagę jego osiągnięcia w zakresie doradztwa dotyczącego akcyzy m.in. dla branży produktów naftowych. Ze względu na tajemnice technologiczne nie możemy przedstawić szczegółów sporu. Był to jednak jeden z największych kwotowo sporów akcyzowych ostatnich lat (ponad 100 mln zł), a zakończył się wydaniem korzystnych decyzji dla podatnika.
Krzysztof Rutkowski reprezentował też podatników w sporach z urzędami i izbami celnymi w sprawach o wydanie wiążących informacji akcyzowych. Tutaj również ze względu na tajemnice handlowe nie jest możliwe podanie szczegółów najważniejszych spośród prowadzonych spraw. Prowadził też ciekawe sprawy dotyczące opodatkowania akcyzą tłuszczów zwierzęcych. W przypadku każdego sukcesu podatnicy oszczędzali znaczne kwoty akcyzy, liczone w milionach złotych.
Uwagę zwraca również uczestnictwo Krzysztofa Rutkowskiego w procesie legislacyjnym na rzecz branży paliwowej (zmiany wprowadzone w pakiecie paliwowym, energetycznym i przewozowym). Reprezentował największych krajowych producentów i traderów paliw ciekłych, gazu LPG, jak również organizacje branżowe oraz firmy sektora chemicznego.
II miejsce ex aequo Zbigniew Liptak (EY)
Szymon Parulski (Parulski i Wspólnicy)
Jacek Matarewicz (Ożóg Tomczykowski)
Bez III miejsca
CENY TRANSFEROWE
I miejsce
Aneta Błażejewska-Gaczyńska (EY)
Doradca podatkowy, lider zespołu cen transferowych, partner w EY.
Uzasadnienie wyboru
W 2016 r. prowadziła kilkaset spraw o łącznej wartości ponad 10 mld zł w obszarze cen transferowych. Spośród kilkuset kontroli w zakresie cen transferowych wszczętych w 2016 r., w aż przeszło 50 przypadkach podatnicy byli reprezentowani przez Anetę Błażejewską-Gaczyńską. Wspierała firmy zarówno w przygotowaniu statutowej dokumentacji cen transferowych, przeprowadzaniu skomplikowanych analiz porównawczych dla różnego rodzaju firm, jak i przy opracowaniu polityki ustalania cen w transakcjach wewnątrzgrupowych oraz dyskusjach z kontrolującymi i Ministerstwem Finansów.
Świadczyła też usługi doradcze przy projekcie restrukturyzacji struktury oraz finansowania jednej z czołowych grup w kraju. Prace obejmowały opracowanie polityki cen transferowych w odniesieniu do transakcji finansowych, przeprowadzenie serii analiz dotyczących rynkowego charakteru zmian w strukturze kapitałowej i strukturze finansowania w grupie klienta oraz rozwój zautomatyzowanego narzędzia służącego wycenie wewnątrzgrupowych transakcji finansowych.
Zespół kierowany przez doradcę wprowadził też na rynek serię zautomatyzowanych narzędzi, służących jakościowej i ilościowej ocenie poziomu ryzyka oraz rynkowego charakteru rozliczeń w grupach kapitałowych. Zakres produktów to zarówno tanie, szybkie i standardowe rozwiązania, jak i rozbudowane modele, dostosowane do szczególnych uwarunkowań realiów biznesowych danej firmy. Przykładowo narzędzie przygotowane w toku jednej z restrukturyzacji pozwala klientowi w ciągu kilku minut uzyskać stawkę oprocentowania wyliczoną w oparciu o aktualne dane rynkowe, pochodzące z baz danych, do których ma dostęp, a obliczenia poparte są automatycznie generowanymi raportami.
Trudność w realizowanych projektach polegała dodatkowo na zapewnieniu spójności wniosków wypracowanych lokalnie z regulacjami obowiązującymi w kilku innych krajach.
II miejsce ex aequo
Ewelina Stamblewska-Urbaniak ( Crido Taxand)
Jacek Bajger ( KPMG)
III miejsce Ewelina Nowakowska ( HLB M2 AUDYT)
SPORY SĄDOWE
I miejsce
Dorota Szubielska (Radzikowski, Szubielska i Wspólnicy)
Radca prawny i doradca podatkowy, senior partner w kancelarii Radzikowski, Szubielska i Wspólnicy
Uzasadnienie wyboru
Kapituła redakcyjna doceniła jej wygraną przed Trybunałem Konstytucyjnym (wyrok z 28 czerwca 2016 r., sygn. akt SK 31/14). Mec. Szubielska reprezentowała spółkę Fabryka Samochodów Osobowych w sprawie rozstrzygniętej na korzyść podatnika przez TK. Wyrok dotyczył kosztów egzekucyjnych. Trybunał uznał, że przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, które nie określają górnej granicy opłat egzekucyjnych i manipulacyjnych, są niezgodne z konstytucją.
W sprawie FSO toczyło się postępowanie egzekucyjne, gdyż spółka była w bardzo trudnej sytuacji finansowej i zalegała z zapłatą milionów złotych CIT. Fiskus postanowił ściągnąć tę kwotę w drodze egzekucji. Działania urzędników ograniczyły się jednak do napisania zawiadomienia o zabezpieczeniu należności oraz zajęciu udziałów w innych firmach należących do spółki. Przenosząc udziały i akcje na rzecz Skarbu Państwa, spółka uregulowała zaległości podatkowe. Problem polegał na tym, że fiskus w dalszym ciągu żądał zapłaty ok. 35 mln zł kosztów egzekucyjnych. Spółka skarżyła decyzje fiskusa do sądów administracyjnych, ale bezskutecznie. W efekcie zaskarżyła przepisy, które nie określają górnej granicy opłat egzekucyjnych i manipulacyjnych (art. 64 par. 1 pkt 4 i par. 6 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji). Spółka kwestionowała też to, że opłata egzekucyjna w pełnej wysokości może zostać pobrana mimo niewyegzekwowania należności przez organ egzekucyjny. Do skargi dołączył się rzecznik praw obywatelskich. Domagał się stwierdzenia niekonstytucyjności przepisów ustawy o egzekucji administracyjnej, nie tylko tych zaskarżonych przez Fabrykę, ale też innych, które nie przewidują górnej granicy opłat egzekucyjnych.
Trybunał orzekł, że przepisy, które nie określają górnej granicy opłat egzekucyjnych i manipulacyjnych, są niezgodne z konstytucją. Orzekł tak w stosunku do art. 64 par. 1 pkt 4 i par. 6 oraz art. 64 par. 8 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Ten ostatni nie przewiduje możliwości obniżenia opłat w razie umorzenia postępowania, gdy zobowiązany dobrowolnie zapłaci należności po wszczęciu postępowania egzekucyjnego.
Trybunał podzielił stanowisko spółki oraz RPO o konieczności określenia górnej granicy tych opłat. Celem egzekucji nie jest bowiem represja, ale doprowadzenie do stanu wymaganego przepisami. Skutkiem wyroku TK powinna być nowelizacja ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, uwzględniająca wskazania TK.
