Ze względu na szczególne właściwości, jakie ma gaz, jego sprzedaż i dystrybucja musi odbywać się na warunkach zapewniających bezpieczeństwo odbiorców. Ma to także wpływ na ukształtowanie ich uprawnień i obowiązków, które muszą być respektowane przez obie strony zawieranych umów.

Czy wstrzymanie dostaw było nieuzasadnione

W czasie kontroli okazało się, że w pewnym miejscu instalacja gazowa jest nieszczelna. Przeprowadzali ją prawnicy firmy współpracującej z gazownią. Nie zajęli się w ogóle usunięciem tej usterki. Za to przedsiębiorstwo gazownicze podjęło szybką decyzję o odcięciu dostępu do gazu. Czy można to traktować jak nieuzasadnione wstrzymanie dostaw?
Nie
Pracownicy firmy współpracującej z przedsiębiorstwem gazowniczym z pewnością zajmują się tym profesjonalnie. Można zatem zakładać, że mieli wiedzę i doświadczenie pozwalające na ustalenie charakteru usterki. Prawdopodobnie nie w pełni sprawna instalacja stwarzała możliwość zaistnienia wybuchu gazu. Doprowadzenie wewnętrznej instalacji gazowej do stanu technicznego, który wykluczałby potencjalną możliwość takiej awarii, należy do obowiązków współwłaścicieli nieruchomości, w której się znajduje. Ze względu na brak technicznej sprawności wewnętrznej instalacji gazowej, za pośrednictwem której gaz mógłby być rozprowadzany do poszczególnych lokali, zaistniała sytuacja zbliżona do niemożności świadczenia zwalniająca przedsiębiorstwo gazownicze od odpowiedzialności. W takim przypadku mają bowiem zastosowanie zasady określone w przepisach kodeksu cywilnego. Wynika z nich m.in., że w przypadku gdy świadczenie stało się niemożliwe na skutek okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, zobowiązanie wygasa. Można więc stwierdzić, że brak szczelności wewnętrznej instalacji gazowej nie może być podstawą odpowiedzialności przedsiębiorstwa energetycznego z tytułu nieuzasadnionego wstrzymania dostawy gazu. Dostęp do niego z pewnością będzie przywrócony przez przedsiębiorstwo gazownicze po usunięciu nieszczelności istalacji przez osobę mającą odpowiednie uprawnienia techniczne oraz po przekazaniu pozytywnych w tym zakresie wyników.
Podstawa prawna
• Art. 475 par. 1 ustawy z 16 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 ze zm.).

Czy wystarczy umowa najmu

Podpisałem umowę dotyczącą wynajęcia budynku mieszkalno-usługowego. Właściciel rozwiązał umowę z gazownią. Stwierdził, że jeśli chcę korzystać z gazu, to muszę sam podpisać umowę. Czy mam podstawy do zawarcia takiej umowy?
Tak
Przedsiębiorstwa zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją gazu są zobowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie, umowy sprzedaży paliw z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, jeśli tylko istnieją techniczne i ekonomiczne warunki dostarczania, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru oraz posiada tytuł prawny do korzystania z obiektu, do którego paliwa gazowe mają być dostarczone.
W świetle obowiązujących przepisów, tytuł prawny daje nie tylko akt własności, ale także inne umowy uprawniające do zajmowania i korzystania np. z budynku. Zalicza się do nich także umowę najmu. Z przedstawionych przez czytelnika informacji wynika, że podpisał z właścicielem nieruchomości właśnie taką umowę. Daje ona podstawy do zgłoszenia się do gazowni i podpisania z nią umowy dotyczącej dostarczania paliwa gazowego.
Poza tym warto zauważyć, że także osoby, niemające tytułu prawnego do korzystania z obiektu przyłączanego do tej sieci, mogą wystąpić do przedsiębiorstwa gazowniczego o przedstawienie możliwości przyłączenia. Przedsiębiorstwo gazownicze udziela odpowiedzi o istniejących możliwościach przyłączenia w terminie 21 dni od dnia wpływu wystąpienia.
Podstawa prawna
• Par. 5 ust. 3 i 4 rozporządzenia ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej z 6 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci gazowych, ruchu i eksploatacji tych sieci (Dz.U. nr 105, poz. 1113).
• Art. 7 ustawy z 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 89, poz. 625 z późn. zm.).

Czy odbiorca odpowiada za stan gazomierza

Jestem właścicielem budynku, do którego jest dostarczany gaz. Licznik jego zużycia jest umieszczony w miejscu narażonym na uszkodzenie. Czy grozi mi ponoszenie odpowiedzialności za jego zniszczenie?
Tak
To odbiorca paliwa gazowego jest odpowiedzialny za zabezpieczenie gazomierza przed zniszczeniem i uszkodzeniem. Jest też zobowiązany do pokrywania w pełnej wysokości strat wynikających z uszkodzenia, zniszczenia lub utraty gazomierza, chyba że uszkodzenie nastąpiło wskutek naturalnego zużycia. W związku z tym odbiorca gazu powinien dbać o zachowania w stanie nienaruszonym plomb na gazomierzu. Nie może też dokonywać bez wiedzy i zgody dostawcy zmian i regulacji w gazomierzach. Ma również obowiązek niezwłocznego informowania dostawcy o zauważonych wadach lub usterkach w układzie pomiarowym.
Co więcej, odbiorcy gazu muszą liczyć się z tym, że za zniszczenie lub uszkodzenie gazomierza albo innego urządzenia pomiarowego trzeba wnieść opłatę w wysokości odpowiadającej jego dwukrotnej wartości. Z kolei za zerwanie lub uszkodzenie plomb na jakiejkolwiek części urządzenia odbiorczego wewnętrznej instalacji gazowej lub na gazomierzu należy zapłacić 50 zł. Jeszcze wyższa opłata jest nakładana w przypadku zerwania lub naruszenia plomb legalizacyjnych na urządzeniu pomiarowym, założonych przez Główny Urząd Miar. W takich sytuacjach wynosi ona 100 zł. W przypadku powiadomienia dostawcy gazu o zerwaniu lub uszkodzeniu plomb, te opłaty ulegają obniżeniu o 50 proc.
Podstawa prawna
• Par. 4 rozporządzenia ministra finansów z 31 sierpnia 1998 r. w sprawie ustalenia zakresu i wysokości opłat za nielegalny pobór paliw gazowych (Dz.U. nr 118, poz. 761).

Czy można domagać się wykonania badań

Od roku jestem klientem pewnej gazowni. W moim odczuciu dostarczane przez nią paliwo gazowe nie jest dobrej jakości. Kiedy rozmawiałem z jej pracownikami, zapewniali, że wszystko jest w porządku. Czy mogę domagać się wykonania badań przez niezależnych ekspertów?
Tak
Czytelnikowi, tak jak każdemu odbiorcy paliwa gazowego, przysługuje tego rodzaju uprawnienie. W razie zastrzeżeń dotyczących jakości dostarczanych paliw gazowych odbiorca może zażądać wykonania badania ich jakości w niezależnym laboratorium badawczym posiadającym akredytację jednostki certyfikującej, uzyskaną na zasadach i w trybie określonym w ustawie z 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności.
W przypadku gdy po wykonaniu badań okaże się, że jakość paliwa gazowego nie odpowiada przyjętym normom, przedsiębiorstwo gazownicze pokrywa koszty tych badań oraz wypłaca odbiorcy odszkodowania w wysokości ustalonej w taryfie lub umowie.
Podstawa prawna
• Par. 22, par. 23, par. 24 pkt 7 rozporządzenia ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej z 6 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci gazowych, ruchu i eksploatacji tych sieci (Dz.U. nr 105, poz. 1113).

Czy można się odwoływać

Popadłem w konflikt z gazownią, która wstrzymała mi dostawy gazu. Wniosłem na nią skargę do prezesa URE. Czy w przypadku gdy jego decyzja będzie dla mnie niekorzystna, będę mógł się od niej gdzieś odwoływać. Jeśli tak, to gdzie i w jaki sposób?
Tak
Od decyzji prezesa Urzędu Regulacji Energetyki przysługuje odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie jako sądu ochrony konkurencji i konsumentów. Wnosi się je w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji, za pośrednictwem prezesa URE (nie można przekroczyć tego terminu - jeśli nie zostanie zachowany, sąd ochrony konkurencji i konsumentów odrzuci odwołanie). Prezes URE przekazuje niezwłocznie odwołanie wraz z aktami sprawy do sądu. Jeżeli prezes URE uzna odwołanie za słuszne, może - nieprzekazując akt sądowi - uchylić albo zmienić swoją decyzję w całości lub w części, o czym bezzwłocznie powiadamia stronę, przesyłając jej nową decyzję, od której stronie służy odwołanie.
Odwołanie od decyzji prezesa URE powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonej decyzji i wartości przedmiotu sporu. Oprócz tego należy w nim przytoczyć zarzuty i ich uzasadnienie. Trzeba też wskazać dowody. Odwołanie powinno także zawierać wniosek o uchylenie albo zmianę decyzji w całości lub w części.
Podstawa prawna
• Art. 47946-49 ustawy z 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. nr 43, poz. 296 z późn. zm.).

Czy można zmienić grupę taryfową

W ubiegłym roku miałem bardzo duże zużycie gazu (znacznie większe niż w latach poprzednich). W związku z tym gazownia przekwalifikowała mnie z grupy taryfowej W-2 do W-3. Czy miała do tego prawo?
Tak
Przekroczenie ilości paliwa gazowego przewidzianego dla grupy taryfowej W-2 mogło uzasadniać przekwalifikowanie do grupy W-3.
Podział odbiorców na grupy taryfowe jest dokonywany według kilku kryteriów. Należy do nich rodzaj pobieranego paliwa gazowego, wielkość i charakterystyka odbioru paliwa gazowego, a także system rozliczeń. Poza tym bierze się pod uwagę miejsce dostarczania lub odbioru paliwa gazowego oraz zakres świadczonych usług.
Zasady kwalifikacji odbiorców do grup taryfowych są precyzyjnie określone w taryfach spółek gazownictwa oraz w umowie sprzedaży paliw gazowych. Każdy dystrybutor gazu może inaczej określać te zasady. Niemniej jednak można stwierdzić, że znaczne przekroczenie ilości paliwa gazowego przewidzianego np. dla grupy taryfowej W-2 może być powodem przeniesienia odbiorcy do grupy W-3.
Podstawa prawna
• Par. 5 ust. 1 pkt 1, par. 8 rozporządzenia ministra gospodarki i pracy z 15 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi (Dz.U. nr 277, poz. 2750).