Kredyt bankowy to najpopularniejszy sposób sfinansowania inwestycji ze środków zewnętrznych. Są jednak i inne, na przykład leasing, pod warunkiem że prowadzi do przeniesienia własności leasingowanych środków trwałych na korzystającego – beneficjenta, z wykluczeniem leasingu zwrotnego.

Karolina Sadowska

konsultant Faber Consulting, Europejska Perspektywa

Z finansowania inwestycji na drodze leasingu wynikają dla beneficjenta dodatkowe obowiązki – identycznie jak przy kredycie – na etapie składania wniosku o dofinansowanie, realizacji inwestycji i w końcu również na etapie rozliczenia projektu. Do wniosku o dofinansowanie projektu realizowanego na drodze leasingu beneficjent zobowiązany był dołączyć kopię promesy zawarcia umowy leasingu oraz oświadczenie o kwalifikowalności rat kapitałowych. Aby promesa leasingowa mogła zostać zaakceptowana, zawierać musiała tzw. opcję przeniesienia własności potwierdzającą, że finansujący zobowiązuje się do: • przeniesienia na korzystającego po zakończeniu okresu trwania umowy leasingu własności środków trwałych stanowiących przedmiot umowy, bez dodatkowego świadczenia albo • sprzedaży korzystającemu środków trwałych stanowiących przedmiot umowy po zakończeniu okresu trwania umowy leasingu, na warunkach określonych w umowie w terminie nie dłuższym niż 90 dni od zakończenia spłaty rat kapitałowych. Na etapie realizacji inwestycji obowiązki beneficjentów korzystających z kredytu i z leasingu są podobne. W terminie 14 dni od podpisania właściwej umowy (kredytowej lub leasingowej) i jednocześnie nie później niż w terminie 90 dni od dnia zawarcia umowy o dofinansowanie, beneficjent przedkłada we właściwej dla niego Regionalnej Instytucji Finansującej potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopię umowy leasingu. Jedyna różnica w stosunku do korzystających z kredytu bankowego dotyczy tych beneficjentów, którzy już na etapie składania wniosku o dofinansowanie dysponowali podpisaną umową kredytową. W ich przypadku obowiązek późniejszego dostarczania umowy kredytowej (stanowiącej załącznik do wniosku o dofinansowanie) nie powstawał. W przypadku leasingu sytuacja taka nie mogła mieć miejsca, ponieważ zawarcie umowy leasingowej pomiędzy korzystającym a finansującym, oznaczające rozpoczęcie realizacji projektu, mogło nastąpić nie wcześniej niż po dniu złożenia wniosku o dofinansowanie w RIF. Niemożliwe jest wobec tego, aby umowa leasingu stanowiła załącznik do wniosku o dofinansowanie. Podobnie jest również w sytuacji, w której ze względu na odsunięty w czasie termin realizacji inwestycji wnioskodawca podpisuje umowę leasingową później niż w 90 dni od podpisania umowy o dofinansowanie. W tym przypadku, identycznie jak przy kredycie, wnioskodawca zobowiązany jest do wystąpienia do RIF z wnioskiem o aneksowanie umowy dofinansowania, bo z konieczności dostarczenie umowy leasingowej zaraz po jej podpisaniu nastąpi później niż w wymaganym 90-dniowym terminie od podpisania umowy wsparcia. Należałoby także – aby uniknąć problemów z rozliczeniem – przestrzegać zasady informowania RIF o konieczności wprowadzenia zmian w projekcie nie później niż w ciągu 14 dni od zaistnienia przyczyn, które te zmiany powodują. Nie ma różnicy w sposobie dokonywania wyboru dostawcy środka trwałego stanowiącego przedmiot inwestycji. Zarówno przy posiłkowaniu się kredytem, jak i w przypadku leasingu, uproszczona procedura wyboru dotyczy jedynie środków zakupywanych w ramach projektu. Nie ma określonych procedur wyboru firm leasingowych, tak jak nie ma procedury wyboru instytucji kredytujących.