Beneficjenci funduszy unijnych przy realizacji inwestycji często korzystają z kredytów bankowych. Muszą wówczas przedstawiać na etapie rozliczenia projektów dokumenty potwierdzające faktyczne wykorzystanie kredytu. W praktyce kredyt uruchamiany był przed dokonaniem płatności w ramach projektu nawet wówczas, gdy nie było takiej potrzeby, albowiem beneficjent dysponował wystarczającymi środkami własnymi.

Karolina Sadowska

konsultant, prezes Faber Consulting – europejska perspektywa

Bardziej skomplikowana i budząca większe wątpliwości wydaje się sytuacja, w której beneficjent korzysta z kredytu złotówkowego, a płatności w ramach projektu reguluje w walucie obcej. Konieczne jest wówczas zachowanie właściwej kolejności operacji: • uruchomienie kredytu, • przewalutowanie, • przelew na rachunek dewizowy, • regulacja płatności w ramach projektu z rachunku dewizowego. Niedopuszczalne jest, aby przedsiębiorca – dysponujący wystarczającymi środkami własnymi na rachunku dewizowym – uruchomił kredyt złotówkowy przed dokonaniem płatności, ale – chcąc uniknąć strat z tytułu różnic kursowych – dokonał płatności z rachunku dewizowego, czyli faktycznie ze środków własnych. Taka sytuacja oznaczałaby, że kredyt nie został wykorzystany. Podpisana przez wnioskodawcę umowa kredytowa staje się załącznikiem do umowy o dofinansowanie, a więc zmiana jej zapisów powoduje zmianę tej ostatniej i może się odbyć jedynie za zgodą obu stron umowy (Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości i beneficjenta). Oznacza to, że jeżeli warunki kredytowania zawarte w umowie kredytowej są zmieniane, to informacja taka musi zostać przekazana PARP do akceptacji. Wprowadzenie takich zaakceptowanych przez PARP zmian, będzie wiązać się najprawdopodobniej z koniecznością aneksowania umowy dofinansowania. Wypada przypomnieć, że obowiązek sfinansowania inwestycji w części stanowiącej co najmniej 25 proc. kwoty dofinansowania – o ile przekraczała ona 125 tys. zł – środkami zewnętrznymi, nie wygasa na etapie przygotowywania wniosku o dofinansowanie i ubiegania się o promesę kredytową. Zmiana warunków kredytowania polegająca na obniżeniu kwoty kredytu do poziomu poniżej 25 proc. wnioskowanego wsparcia będzie niedopuszczalna i nie ma co liczyć w takim przypadku na zgodę PARP i aneksowanie umowy. Aneks wymagany i dopuszczalny jest natomiast w sytuacji, w której ze względu na odsunięty w czasie termin realizacji inwestycji wnioskodawca podpisuje umowę kredytową później niż w 90 dni od podpisania umowy o dofinansowanie. Dostarczenie umowy kredytowej do RIF zaraz po jej podpisaniu nastąpi wobec tego później niż w wymaganym 90-dniowym terminie. Wnioskodawca powinien przewidzieć taką sytuację i odpowiednio szybciej wystąpić do RIF z wnioskiem o aneks. Aby uniknąć problemów z rozliczeniem, należy trzymać się zasady informowania RIF o konieczności wprowadzenia zmian w projekcie nie później niż w ciągu 14 dni od zaistnienia przyczyn, które te zmiany powodują. W przypadku wielu zmian liczyć można na uproszczony (krótszy) tryb aneksowania przez upoważnionego przez PARP przedstawiciela RIF. Aneks przygotowywany jest wtedy na poziomie regionu, a akceptacja PARP nie jest wymagana. Zdarzają się jednak zmiany, w przypadku których decyzja nie może zostać podjęta przez sam RIF, a akceptacja bądź odrzucenie wniosku o dokonanie zmian w projekcie następuje na poziomie PARP. Nawet w takim przypadku procedura aneksowania nie powinna trwać dłużej niż 35 dni od dnia złożenia w RIF kompletnego wniosku o zmianę umowy.