Przedsiębiorcy mogą rejestrować znaki towarowe nie tylko na podstawie polskich przepisów. Mogą również wystąpić o ochronę prawa z rejestracji znaku towarowego na terytorium wszystkich państw członkowskich UE.

JUSTYNA WĄCHAŁA

prawnik w Kancelarii Prawnej GLN

Podstawą prawną funkcjonowania wspólnotowego znaku towarowego jest rozporządzenie Rady WE 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. Zgodnie z art. 4 rozporządzenia, jako wspólnotowy znak towarowy może być zarejestrowane każde oznaczenie, które można przedstawić w formie graficznej, pod warunkiem że oznaczenie takie nadaje się do odróżniania towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw. Znak wspólnotowy ma charakter jednolity, tzn. wywołuje ten sam skutek w całej Wspólnocie. Zrzeczenie się, wygaśnięcie i unieważnienie prawa z rejestracji również dotyczy terytorium całej Unii Europejskiej. Jednolita dla całej Wspólnoty jest także procedura rejestracyjna znaków wspólnotowych. Rejestracji dokonuje Urząd ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Hiszpanii (ang. Office for Harmonization in the Internal Market – w skrócie OHIM), jednak samo zgłoszenie znaku może nastąpić za pośrednictwem Urzędu Patentowego kraju członkowskiego. Ochrona znaku trwa dziesięć lat od daty zgłoszenia i może być przedłużona na kolejne okresy dziesięcioletnie. Uprawnionym z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego może być właściwie każdy podmiot, niezależnie od obywatelstwa, miejsca zamieszkania czy siedziby. Rejestracja wspólnotowego znaku towarowego może być utrzymana w mocy ze skutkiem do wszystkich krajów członkowskich przez fakt rzeczywistego używania znaku jedynie w jednym państwie członkowskim. Każdy przedsiębiorca, nawet jeśli nie zamierza używać znaku w całej Unii, może uzyskać rejestrację wspólnotowego znaku bez obaw, że zostanie przeciwko niemu wszczęte postępowanie o stwierdzenie wygaśnięcia prawa z rejestracji z powodu nieużywania znaku towarowego. Podmiotowi, który zarejestruje wspólnotowy znak, przysługują wyłączne prawa do tego znaku. Oznacza to, iż jest on uprawniony do zakazania osobom trzecim, które nie posiadają jego zgody, używania w obrocie oznaczenia identycznego z zarejestrowanym znakiem dla towarów lub usług identycznych z tymi, dla których wspólnotowy znak towarowy jest zarejestrowany. Wyłączność uprawnionego podlega jednak ograniczeniom. Uprawniony nie może zakazać osobom trzecim używania nazwiska lub adresu, oznaczeń rodzajowych, jakościowych, ilościowych, wskazujących na cel, wartość, oznaczenie geograficzne, czas produkcji towaru lub świadczenia usług, innych cech towarów bądź usług, a także, jeśli jest to niezbędne, do wskazania przeznaczenia towaru bądź usługi, pod warunkiem stosowania tego oznaczenia z uczciwymi praktykami w przemyśle i handlu. Wspólnotowy znak nie uprawnia podmiotu uprawnionego do zakazania jego używania w odniesieniu do towarów, które zostały wprowadzone do obrotu we Wspólnocie pod tym znakiem towarowym przez właściciela lub za jego zgodą, chyba że istnieją uzasadnione przyczyny sprzeciwu wobec dalszego obrotu towarami, w szczególności jeżeli stan towarów uległ zmianie lub pogorszeniu po ich wprowadzeniu do obrotu. Do rozpatrywania spraw o naruszenie praw z rejestracji wspólnotowego znaku właściwe są sądy znaków wspólnotowych. W Polsce jedyny taki sąd działa w Warszawie (XXII Wydział Sądu Okręgowego). Powództwo o naruszenie można wnieść w kraju siedziby pozwanego lub w kraju, w którym nastąpiło naruszenie.