Przepisy ustawy Prawo własności przemysłowej wskazują przyczyny, które uniemożliwiają udzielenie praw wyłącznych na dane oznaczenia. I tak w art. 131 wyliczone zostały tzw. przeszkody bezwzględne, tj. takie, których wystąpienie powoduje generalne wyłączenie znaku spod rejestracji, niezależnie od towaru, dla którego są przeznaczone.

Ewa Nowińska profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, adwokat Warto zawrócić uwagę na przeszkodę wskazaną w art. 131 ust. 1 pkt 2 ustawy, w postaci sprzeczności z porządkiem publicznym. Pojęcie porządku publicznego zostało przejęte z rozwiązań unijnych i oznacza niezgodność (tu: znaku towarowego) z podstawowymi zasadami prawnymi lub społecznymi, w tym w szczególności wynikającymi z konstytucji. Trudności interpretacyjne powstają także w zakresie kolejnego pojęcia nieostrego, zawartego we wskazanym przepisie, tj. dobrych obyczajów. Dość szeroko i od dawna jest ono stosowane w prawie, od lat też wywołuje dyskusje, które zmierzają do ustalenia, czy jest to zwrot odwołujący się do pozaprawnych norm społecznych czy też raczej należy go rozumieć w kategoriach rynkowych. W odniesieniu do znaków towarowych zwrot ten oznacza, iż nie będą rejestrowane oznaczenia zawierające np. treści wulgarne czy sięgające po obraźliwe formy wyrazu. W omawianym przepisie nie znajdujemy żadnych wskazówek; należy więc wziąć pod uwagę rozumienie tego pojęcia, zarówno rynkowe, jak i społeczne. Kolejna przesłanka, która może rodzić trudności, to mylący charakter znaku (nie udziela się praw ochronnych na znaki, które ze swej istotu mogą wprowadzić w błąd – pkt 3 ust. 1 art. 131). Należy podkreślić, iż podlega tu badaniu relacja znak – towar, z uwzględnieniem wyobrażeń kupującego. Nie bada się elementów towarzyszących znakom, np. objaśnień. Kolejna przeszkoda udzielenia praw ochronnych to zgłoszenie dokonane w złej wierze. W złej wierze działa ten, kto wie lub powinien wiedzieć, że prawo do zgłoszenia znaku mu nie przysługuje, zaś zgłoszenie dokonane zostało w innym celu aniżeli nabycie prawa, służącego do odróżnienia własnych towarów. W takim przypadku zgłoszenie ma na celu np. zablokowanie innemu przedsiębiorcy możliwości otrzymania należnej mu ochrony. Inna przeszkoda udzielania praw wyłącznych tkwi w ustaleniu przypadków, w których nie jest dozwolone używanie w charakterze znaku towarowego m.in. symboli organizacji międzynarodowych. Zakaz ten dotyczy m.in. symboliki właściwej dla Unii Europejskiej. Tak więc ani flaga Unii, ani inne oficjalne, charakterystyczne symbole nie mogą stać się przedmiotem ochrony jako znak towarowy. Negatywna przesłanka zawarta w punkcie 5 ust. 2 art. 131 ustawy przesądza, że nie uzyska się praw ochronnych na oznaczenia zawierające elementy będące symbolami, w szczególności o charakterze religijnym, patriotycznym lub kulturowym w zakresie, w jakim obrażałoby to uczucia religijne, patriotyczne lub tradycję narodową, np. figury świętych, znak Polska Walczy (AK) i inne. Kolejny punkt 6 ust. 2 art. 131 ustawy ogranicza możliwość zmonopolizowania określonych właściwości produktu, które przynależą do każdego producenta, w szczególności ze względu na naturę towaru, np. wizerunek buta dla butów. W ustępach 3 i 4 art. 131 ustawy wskazano przypadki, w których ze względu na możliwość wprowadzania w błąd co do geograficznego pochodzenia towaru nie jest możliwe uzyskanie praw wyłącznych nawet w przypadku, gdy producent chciałby uzyskać prawa do znaku Paryż, w której to miejscowości położonej w Polsce ma siedzibę.