Ruszył proces wyłączania naziemnych analogowych nadajników telewizyjnych. Zakończy się w lipcu 2013 r.
7 listopada wyłączono pierwsze nadajniki telewizji analogowej, kolejne wyłączone zostaną 28 listopada i tak partiami do końca lipca 2013 r. nadawanie cyfrowe zostanie włączone w całym kraju. Dla posiadaczy kablówki czy anten satelitarnych nic się nie zmieni. Zmiana dotyczy jedynie tych, którzy odbierają telewizję z nadajników naziemnych. A to w skali kraju blisko jedna trzecia odbiorców. Choć przygotowania do przejścia z nadawania analogowego na cyfrowe trwały od ponad dwóch lat, to jak wynika z badania przeprowadzonego na zlecenie Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji, jedynie 45 proc. Polaków wskazało, że wiedzą już wszystko na temat procesu cyfryzacji telewizji naziemnej i nie potrzebują żadnych dodatkowych informacji.
I nic dziwnego. Wprawdzie proces przechodzenia z nadawania analogowego na cyfrowe nie jest wcale trudny do zrozumienia, to cały czas przy mówieniu o nim pojawia się trudne techniczne słownictwo.
Oto słownik, który pomoże rozjaśnić, o co chodzi z tą całą cyfryzacją:
Cyfryzacja – to proces przetworzenia elektrycznego sygnału analogowego na ciąg cyfr. W przypadku telewizji termin ten oznacza globalne, ogólnoświatowe przedsięwzięcie zmiany sposobu nadawania telewizji, tak by poprawić jakość dźwięku, obrazu i bardziej efektywne wykorzystanie częstotliwości, aby nawet w pasmach naziemnych było dostępnych więcej różnych kanałów.
DVB (Digital Video Broadcasting) – to specjalny system kodowania sygnału telewizyjnego. W polskim przypadku szczególnie ważny jest termin DVB-T, czyli standard systemu telewizji cyfrowej przeznaczony do stosowania do emisji naziemnych.
HDTV (High Definition Television) – telewizja o wysokiej rozdzielczości obrazu, o polepszonej jakości dźwięku. Dekodery i telewizory, które wybieramy, powinny mieć już ten standard, bo z SDTV, czyli standardu podstawowego, prędzej czy później kanały telewizyjne będą rezygnować.
iDTV – odbiornik telewizyjny przystosowany do bezpośredniego odbioru sygnałów DVB.
MPEG 4 (Motion Pictures Expert Group) – to najnowocześniejszy standard kompresji (redukcji ilości danych) obrazu. Dzięki niemu możliwe jest przesyłanie nawet 7 różnych kanałów telewizyjnych w paśmie, które do tej pory wystarczało tylko dla jednego kanału. Na to oznaczenie też trzeba zwracać uwagę, kupując nowy sprzęt.
Multipleks – oficjalnie to zespolony strumień danych cyfrowych. Praktycznie to pojedynczy dawny kanał telewizyjny, w którym dzięki kompresji umieszczono zestaw kilku oddzielnych telewizyjnych programów.
Platforma cyfrowa – potoczna nazwa zestawu satelitarnych programów cyfrowych.
Pay-per-view (PPV), czyli płać za to, co oglądasz. To system umożliwiający telewidzom oglądanie wybranych audycji telewizyjnych po uiszczeniu opłaty lub wprowadzeniu zamówienia drogą kablową lub telefoniczną. Popularny np. w przypadku transmisji sportowych. Jedna z nowych możliwości dostępna powszechnie dzięki nadawaniu cyfrowemu.
Set-top-box (STB) – oddzielny dekoder, specjalne urządzenie mające postać przystawki do telewizora. Umożliwia ono odbiór programów telewizji cyfrowej przy użyciu odbiornika telewizyjnego starego typu, który nie ma możliwości samodzielnego odbioru sygnału cyfrowego.
VoD – Video-on-Demand (program na żądanie) – rodzaj cyfrowej wypożyczalni wideo, kolejna nowa usługa cyfrowa polegająca na udostępnieniu użytkownikowi możliwości obejrzenia danego programu, filmu, audycji znajdujących się w ofercie nadawcy na określony czas, zazwyczaj jest dodatkowo płatna.