Przedsiębiorca, który wyleasingował samochód na okres oznaczony w umowie leasingu, ma prawo w tym czasie używać go, a nawet pobierać pożytki. W zamian zobowiązuje się płacić finansującemu wynagrodzenie w uzgodnionych ratach.
Umowa leasingu samochodu polega na tym, że finansujący (czyli firma leasingowa) zobowiązuje się nabyć pojazd od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w umowie, a następnie oddać go korzystającemu do używania albo do używania i pobierania pożytków przez oznaczony czas. Korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, którego wysokość powinna odpowiadać co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Umowa na piśmie

Umowa leasingu samochodu musi być sporządzona na piśmie pod rygorem nieważności. Rygor ten nie wystąpi w razie zawarcia umowy w formie aktu notarialnego.
Aby na korzystnych warunkach wyleasingować pojazd, korzystający musi dopilnować precyzyjnego uregulowania w umowie swoich obowiązków oraz finansującego. Zanim firma leasingowa odda rzecz w leasing, musi ją nabyć od oznaczonego zbywcy. Jeżeli sama nie zajmuje się udzielaniem kredytów, to zawiera z bankiem umowę kredytową, aby uzyskać środki na sfinansowanie tej transakcji. Dlatego w umowie leasingu należy oznaczyć zbywcę, od którego finansujący nabędzie pojazd będący przedmiotem leasingu, a także warunki, na jakich ta transakcja zostanie zrealizowana.

Wydanie pojazdu

W ustalonym przez strony terminie wyleasingowany pojazd musi zostać wydany leasingobiorcy. Gdyby do tego nie doszło na skutek okoliczności, za które tylko on ponosi odpowiedzialność, wtedy musi on płacić raty leasingowe w umówionych terminach. Korzystający ponosi też odpowiedzialność za działania i zaniechania swoich pomocników, wykonawców oraz przedstawicieli ustanowionych. Jednak w takim przypadku finansujący musi udowodnić, że za niewydanie rzeczy odpowiada korzystający.
Gdyby zaś zwłoki w wydaniu pojazdu dopuściła się firma leasingowa, to leasingobiorca może domagać się wykonania zobowiązania, naprawienia szkody, a nawet odstąpić od umowy leasingu.
Samochód musi zostać wydany leasingobiorcy w takim stanie, w jakim otrzymał go leasingodawca od zbywcy. Dołączyć też należy odpisy umowy ze zbywcą oraz innych dokumentów, które dotyczą umowy m.in. gwarancji co do jakości rzeczy, którą dostał od zbywcy albo producenta. Leasingobiorca musi dopilnować, aby te dokumenty mu wydano. Szczególnie istotny jest odpis umowy ze zbywcą, ponieważ z chwilą zawarcia tej umowy przez finansującego i zbywcę, na korzystającego przechodzą uprawnienia z tytułu wady rzeczy. Chodzi nie tylko o wady, które istniały w chwili wydania rzeczy, lecz również powstały później, pod warunkiem że nie spowodował ich sam korzystający. Są to zarówno wady fizyczne, jak i prawne. Są to te wszystkie uprawnienia, które przysługiwałyby finansującemu od zbywcy. Nie przechodzi jedynie prawo odstąpienia przez finansującego od umowy ze zbywcą. Z powodu niektórych wad korzystający może nawet domagać się, aby z tytułu rękojmi finansujący odstąpił od umowy ze zbywcą.
Istotny jest także odpis dokumentu gwarancji co do jakości rzeczy. Gdyby był wystawiony na okaziciela, to na leasingobiorcę przechodzą wszystkie uprawnienia z tego tytułu już w momencie wydania dokumentu. Przy gwarancji imiennej przeniesienie uprawnień następuje na podstawie umowy cesji, sporządzonej na piśmie.



Leasingobiorca właścicielem

W umowie leasingu finansujący może zobowiązać się do przeniesienia własności rzeczy na korzystającego bez dodatkowego świadczenia. Nastąpiłoby to po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu. Gdyby jednak leasingodawca nie wywiązał się ze swoich zobowiązań związanych z przeniesieniem własności rzeczy, leasingobiorca ma prawo wystąpić z takim żądaniem w ciągu miesiąca od upływu oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu. W umowie strony mogą przewidzieć inny termin na wystąpienie z roszczeniami.
Jeśli własność rzeczy nie zostanie przeniesiona, a korzystający nie wystąpi z żądaniem wskazanym w umowie, to jego uprawnienie wygaśnie.
Po wystąpieniu z żądaniem przeniesienia własności rzeczy strony muszą zawrzeć umowę rozporządzającą, dotyczącą tego przeniesienia. W przypadku odmowy zawarcia takiej umowy przez finansującego, korzystający powinien wnieść do sądu pozew o nakazanie złożenia oznaczonego oświadczenia woli. Wyrok sądu po uprawomocnieniu się zastąpi oświadczenie finansującego.
Umowa leasingu może być wypowiedziana przez finansującego ze skutkiem natychmiastowym.

Wypowiedzenie umowy

Natychmiastowe wypowiedzenie umowy jest możliwe, jeżeli leasingobiorca narusza swoje obowiązki, np. nie utrzymuje wyleasingowanego samochodu w należytym stanie, nie konserwuje go i nie naprawia, a także nie prowadzi innych prac w celu zachowania go w niepogorszonym stanie bądź nie ponosi ciężarów związanych z własnością lub posiadaniem rzeczy albo bez zgody wynajmującego dokonał zmian, które nie wynikały z przeznaczenia rzeczy. Wypowiedzenie umowy jest także możliwe w razie oddania rzeczy do używania osobie trzeciej przez leasingobiorcę bez zgody leasingodawcy. W takich przypadkach zamiast ze skutkiem natychmiastowym umowa leasingu może zostać rozwiązana w terminie uzgodnionym wcześniej przez strony.
W razie wypowiedzenia umowy przez finansującego, może on domagać się, aby korzystający natychmiast zapłacił przewidziane w umowie raty, których do tej pory nie uiścił. Należną z tego tytułu kwotę pomniejsza się o korzyści, które finansujący uzyskał wskutek zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązania umowy leasingu.
Ważne
Leasingobiorca musi otrzymać samochód w takim stanie, w jakim został przekazany leasingodawcy przez zbywcę



Umowa, strony i przedmiot leasingu
Stronami i przedmiotem leasingu są:
● finansujący (leasingodawca) – profesjonalny przedsiębiorca, który wykonuje czynności leasingowe w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa; oprócz działalności leasingowej może prowadzić jeszcze innego rodzaju działalność,
● korzystający (leasingobiorca) – każdy podmiot, który ma zdolność prawną,
● przedmiot umowy leasingu – świadczenie finansującego, mogą nim być tylko rzeczy.
Transakcja leasingowa polega na wykonaniu umowy leasingu zarówno w obrocie profesjonalnym, jak i konsumenckim.
W umowie należy oznaczyć:
● strony umowy, czyli finansującego i korzystającego
● przedmiot umowy leasingu, czyli oznaczenie wyleasingowanej rzeczy,
● obowiązki finansującego (nabycie rzeczy od oznaczonego zbywcy na określonych warunkach i oddanie jej korzystającemu do używania i pobierania pożytków przez oznaczony czas),
● czas trwania stosunku leasingowego,
● wysokość i sposób uiszczenia zapłaty w ratach,
● uprawnienia korzystającego do używania albo używania i pobierania pożytków przez oznaczony czas z przedmiotu leasingu,
● ewentualnie zobowiązanie do przeniesienia własności wyleasingowanej rzeczy na korzystającego po zakończeniu umowy.
Podstawa prawna
Art. 709 1–709 18 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).