Farmy wiatrowe powstające na dzierżawionych gruntach powinny zabiegać o wpisanie umowy do księgi wieczystej. Takie rozwiązanie chroni inwestora, a właścicielowi umożliwi sprzedaż gruntu także przed rozwiązaniem umowy.
Do różnego rodzaju organizacji rolniczych wpływają skargi rolników, którzy zawarli z różnymi firmami umowy na dzierżawę gruntów pod budowę komercyjnych farm wiatrowych. Wiele z tych umów jest zawartych bez wskazania terminu. To błąd. Z punktu widzenia inwestora najważniejszą funkcją umowy dzierżawy jest skuteczne zabezpieczenie jego prawa do niezakłóconego korzystania z gruntu na możliwie najdłuższy okres czasu.

Umowa czasowa

Umowa dzierżawy powinna zostać zawarta na czas oznaczony, obejmujący cały okres przewidywanej komercyjnej eksploatacji farmy wiatrowej. Zawarcie terminowej umowy dzierżawy umożliwia ograniczenie możliwości jej wypowiedzenia przed upływem okresu, na który została zawarta, do wypadków wskazanych enumeratywnie w umowie. W interesie obu stron leży, aby umowa precyzyjnie wymieniała przypadki rażących jej naruszeń, w których strony są uprawnione do jej wypowiedzenia. Takie sformułowanie umowy da inwestorowi gwarancję, że umowa może ulec rozwiązaniu wyłącznie w razie jego nielojalnego zachowania wobec właściciela gruntu. Właściciel gruntu zyskuje natomiast gwarancję, że inwestor będzie przestrzegać umowy, by nie narazić się na ryzyko jej wypowiedzenia.

Wpis do hipoteki

Umowa dzierżawy powinna zostać zawarta przez notariusza. W takiej sytuacji zbycie dzierżawionej nieruchomości przez jej właściciela nie ma wpływu na prawa inwestora do dzierżawionego gruntu. Nabywca gruntu wstąpi w stosunek dzierżawy na miejsce zbywcy i będzie mógł wypowiedzieć umowę wyłącznie w sytuacjach wskazanych w umowie. Niedochowanie warunków niesie natomiast ryzyko, że nabywca gruntu będzie mógł zawsze wypowiedzieć umowę z zachowaniem ustawowych terminów wypowiedzenia, a inwestor w trakcie realizacji inwestycji pozostanie bez prawa do gruntu. Sporządzenie umowy przez notariusza chroni prawa inwestora z umowy dzierżawy w sytuacji, gdy przeciwko właścicielowi gruntu prowadzona jest egzekucja. Nabywca nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym wstąpi wówczas w prawa wydzierżawiającego, bez możliwości wcześniejszego wypowiedzenia umowy.



Ujawnienie dzierżawy

Zawarcie notarialnej umowy dzierżawy umożliwia ujawnienie praw z umowy dzierżawy w księdze wieczystej nieruchomości. Poprzez wpisanie prawa dzierżawy do księgi wieczystej danej nieruchomości prawo to uzyskuje pierwszeństwo przed prawami niewpisanymi. W konsekwencji każdy kolejny właściciel dzierżawionego gruntu zobligowany jest kontynuować dzierżawę zawartą na czas określony, i to na dotychczasowych warunkach. Ten skutek ujawnienia umowy dzierżawy w księdze wieczystej znacząco wzmacnia pewność umowy dzierżawy.
Dochowanie takiego wymogu zabezpiecza w pełni inwestora na wypadek zbycia nieruchomości przez jej właściciela w trakcie trwania umowy i czyni zapisy ograniczające prawa właściciela w rozporządzaniu nieruchomością zbędnymi. W takiej sytuacji nie ma prawnego uzasadnienia wprowadzenia w umowie ograniczeń właściciela w rozporządzaniu nieruchomością. Pojawiające się często w umowach dzierżawy zapisy o obowiązku uzyskania zgody inwestora na zbycie nieruchomości lub przyznania inwestorowi prawa pierwokupu na wypadek zbycia nieruchomości nie są wówczas potrzebne, a nierzadko stanowią element zniechęcający właściciela do zawarcia umowy.
W interesie właściciela leży nadto, by przedmiot dzierżawy został ograniczony do minimum i dotyczył wyłącznie niezbędnie koniecznej powierzchni do postawienia elektrowni wiatrowej. Ograniczenie przedmiotu dzierżawy do minimum niesie ze sobą wiele korzyści dla właściciela nieruchomości, nie wpływa przy tym na wysokość czynszu dzierżawnego, która zależy od liczby postawionych elektrowni, a nie od wielkości dzierżawionej powierzchni. Zatem im mniejszy jest to teren, tym korzystniej dla właściciela, który pozostałą częścią nieruchomości może dowolnie gospodarować.