Upoważniony organ, legislator – po dokonaniu wstępnych analiz programu jądrowego – powinien zacząć przygotować projekt nowelizacji prawa atomowego, a więc przede wszystkim – podjąć decyzję, w jakiej formie będzie nowa ustawa.
Biorąc pod uwagę dotychczasową praktykę państw europejskich, nie ma jednego rozwiązania w tej kwestii. Niektóre z państw zdecydowały się na stworzenie ustawy kompleksowo regulującej problem energetyki jądrowej, uzupełnioną o wiele rozporządzeń wykonawczych. Inne państwa natomiast wolały przyjąć kilka odrębnych ustaw dla różnych dziedzin powiązanych z przedmiotową materią.
Ujęcie kompleksowe
Polska powinna zdecydować się na jednolite, kompleksowo ujęte prawo atomowe wraz z towarzyszącymi mu rozporządzeniami wykonawczymi. Warto zauważyć, że niektóre regulacje dotyczące na przykład unieszkodliwiania odpadów mogą zostać uregulowane jako oddzielne przepisy w rozporządzeniu.
Przy tworzeniu ustawodawstwa jądrowego legislator musi uwzględnić krajowe wymogi prawne z pozostałych dziedzin prawa (np. w przypadku regulacji budowy instalacji jądrowych – minimalny wykaz związanych z nią ustaw obejmuje prawa m.in. odnoszące się do gruntów, ochrony środowiska, ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników, ogólnych procedur administracyjnych organów rządowych oraz do podatków).
Wszystkie kwestie związane z każdym etapem uruchamiania elektrowni jądrowej powinny zostać dogłębnie przeanalizowane w celu uniknięcia powielania krajowych ram prawnych. Jeżeli dany problem jest uregulowany w sposób właściwy w obowiązujących przepisach prawnych, może on wymagać jedynie rozszerzenia celem dopasowania do nowych uwarunkowań zamiast tworzenia oddzielnych podobnych przepisów w nowej ustawie.



Międzynarodowe wytyczne
Przy opracowywaniu przepisów należałoby wykorzystać także konwencje, traktaty w zakresie energetyki jądrowej oraz wymagania Międzynarodowej Agencji Atomowej, European Utility Requirements (EUR) oraz Western European Nuclear Regulator's Association (WENRA).
Zgodnie z art. 4 Konwencji bezpieczeństwa jądrowego: każda z umawiających się stron podejmie w ramach jej prawa wewnętrznego działania prawne, nadzorcze i administracyjne oraz inne kroki konieczne do wypełnienia zobowiązań przyjętych zgodnie z niniejszą konwencją.
Polska musi zatem podjąć niezbędne kroki w celu ich zatwierdzenia lub ratyfikowania do swojego systemu prawa, co ułatwiłoby także współpracę z innymi państwami-stronami przy realizacji projektów jądrowych. Nie będzie to łatwe, ponieważ może pojawić się wiele problemów. Po pierwsze, trzeba sprawdzić, czy międzynarodowe wymagania będą pasowały do polskiego systemu prawnego. Drugim problemem jest trudność wynikająca z faktu, że wymagania międzynarodowe mogą ulec zmianie. Wówczas państwo, które ma włączyć te zmiany do swojego ustawodawstwa, musi podjąć decyzję, w jaki sposób je uregulować.
Grupa ekspertów
Sam proces legislacyjny może być długotrwały i skomplikowany. W jego trakcie wszystkie istotne dokumenty oraz informacje na temat technologii jądrowych powinny być na bieżąco dostępne dla legislatorów. Należy pamiętać, iż prawnicy, którzy będą się zajmować legislacją, nie są specjalistami w dziedzinie energii jądrowej. Dlatego też należy rozważyć ścisłą współpracę pomiędzy nimi a kadrą naukową.
Najważniejsze to zebrać właściwą grupę ekspertów z różnych dziedzin, którzy będą się uzupełniali w swojej wiedzy i doświadczeniu. Należałoby też pomyśleć o pomocy specjalistów z innych krajów UE.
CO POWINIEN ZAWIERAĆ PROJEKT PRAWA ATOMOWEGO
● określać kluczowe pojęcia energetyki jądrowej, które wymagają precyzyjnych definicji;
● regulować odpowiedzialność instytucjonalną dla każdej z regulowanych działalności w projekcie, w celu uniknięcia nieporozumień;
● zawierać jasne przepisy dotyczące postępowania w zakresie sporów i naruszeń przepisów ustawy;
● regulować gospodarkę finansową dotyczącą m.in. opłat za uzyskanie pozwolenia lub kar finansowych za naruszenie przepisów;
● umożliwiać zaangażowanie w proces regulacyjny zainteresowanych stron, w tym społeczności lokalnych;
● zawierać przepisy umożliwiające elastyczność, niezbędną w celu dostosowania się do postępu technologicznego, społecznego i zmian gospodarczych.