Strony kontraktów inwestycyjnych przywiązują coraz większą wagę do zabezpieczenia poufności oferowanych sposobów realizacji inwestycji, rozwiązań organizacyjnych i technicznych. W przypadku zadań inwestycyjnych o większych rozmiarach stało się już regułą, że albo strony zawierają równolegle z kontraktem budowlanym umowy o zachowanie poufności albo wprowadzają do treści kontraktu tzw. klauzule poufności.
Najczęściej klauzule o zachowaniu poufności zobowiązują strony umowy do zachowania w tajemnicy czy też traktowania jako poufne (bez wyjaśnienia, czym różnią się od siebie te dwa określenia) wszelkich informacji, jakie strony uzyskały w trakcie negocjacji oraz realizacji kontraktu, przy czym często strony nie posiadają należytej orientacji co do istniejącego już w tej materii ustawodawstwa.

Informacje poufne

Zgodnie z ustawą o ochronie informacji niejawnych – informacje można zakwalifikować jako poufne, gdy ich nieuprawnione ujawnienie spowodowałoby szkodę dla interesu państwa, interesu publicznego lub prawnie chronionego interesu obywateli. Strony typowych umów o roboty budowlane stykają się zazwyczaj z informacjami zastrzeżonymi, których nieuprawnione ujawnienie zgodnie z powołaną ustawą mogłoby spowodować szkodę dla prawnie chronionych interesów obywateli albo jednostki organizacyjnej. Powyższe dwa rodzaje informacji poufnych powołana ustawa określa jako tajemnicę służbową, którą różnić należy od tajemnicy państwowej (klauzule: tajne i ściśle tajne) nieomówionej w niniejszym opracowaniu, z uwagi na rzadkie jej występowanie w typowych kontraktach budowlanych.
To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w Tygodniku Prawa Gospodarczego.