Zakup środka trwałego o wartości przekraczającej 3,5 tys. zł można zaliczyć w koszty przez długotrwałą amortyzację. Zrealizowanie tego samego celu poprzez leasing pozwala ten proces skrócić co najmniej o połowę.
Przy kompletowaniu narzędzi, mających służyć długoterminowemu finansowaniu potrzeb przedsiębiorstwa, trzeba brać pod uwagę leasing. I to z kilku ważnych przyczyn. Przede wszystkim korzystanie z leasingu nie ogranicza ani w niczym nie pomniejsza zdolności kredytowych przedsiębiorcy. Wynika stąd prosty wniosek, że można część celów, np. wieloletniego inwestowania w określone przedsięwzięcie, finansować z kredytu, a np. potrzeby inwestycyjne w krótszym horyzoncie czasu zaspokoić poprzez umowy leasingowe. Pozwolą one bowiem poszerzyć możliwości finansowe firmy.
Ze względu na specyfikę kosztów zarówno co do ich wysokości, jak i możliwości rozkładania w czasie przy finansowaniu długoterminowym możemy brać pod uwagę leasing we wszelkich dziedzinach. Leasing będzie dobrze służył przy finansowaniu nieruchomości, najmniej spektakularnie wypadną korzyści z niego, gdy przedmiotem finansowania mają być wartości dające się szybko amortyzować, np. sprzęt komputerowy lub oprogramowanie.
Leasing zyskał popularność, zwłaszcza w Polsce, przede wszystkim dzięki walorom podatkowym. Wynika to z prawa podatkowego, które pozwala wliczać w koszty czynsz leasingowy, jeśli tylko umowa leasingu nie jest krótsza niż 40 proc. normatywnego okresu amortyzacji. Oznacza to, że w warunkach standardowych amortyzacja nowego samochodu trwać musi 60 miesięcy, ale proces rozliczania takiej inwestycji w koszty z wykorzystaniem leasingu można skrócić nawet do 24 miesięcy.
Umowa leasingu operacyjnego (zwanego też bieżącym) polega na czasowym przekazaniu w użytkowanie dobra inwestycyjnego. Podstawową cechą identyfikującą ten rodzaj leasingu jest fakt, iż przedmiot umowy leasingu w okresie trwania umowy przez cały czas zaliczany jest do składników majątku finansującego. To on ma prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Umowa leasingu operacyjnego zawierana jest na okres krótszy niż okres zużycia leasingowanej rzeczy (odwrotnie niż w przypadku leasingu kapitałowego). Czynsze leasingowe stanowią przychód finansującego i jednocześnie koszt uzyskania przychodu u korzystającego.
W leasingu finansowym (zwanym też kapitałowym) czas trwania umowy jest zbliżony do okresu zużycia rzeczy, a przedmiot leasingu zaliczany jest do składników majątku korzystającego. Przez okres trwania umowy to on dokonuje odpisów amortyzacyjnych, które są dla niego kosztem. Kosztem dla niego są raty leasingowe w części odsetkowej (czyli stanowiącej koszt korzystania z cudzego kapitału). Ta część czynszów leasingowych stanowi przychód finansującego.
Część kapitałowa raty nie jest kosztem dla korzystającego ani przychodem dla finansującego. Po upływie oznaczonego w umowie terminu i spłaceniu wszystkich rat leasingowych umowa wygasa, a leasingowany przedmiot staje się własnością korzystającego. W leasingu finansowym przedmiot leasingu zaliczany jest do składników majątku korzystającego, w związku z tym to jemu, a nie finansującemu, przysługuje prawo odpisów amortyzacyjnych.