Aby otrzymać uprawnienia instruktorskie, trzeba ukończyć kurs, odwiedzić lekarza, psychologa i zdać państwowy egzamin. Trzeba liczyć się też z wydatkiem ponad 3 tys. zł.
Do otwarcia szkoły nauki jazdy lub doszkalania nie trzeba mieć specjalnych uprawnień instruktorskich – muszą je mieć zatrudnieni pracownicy. To rozwiązanie podnosi koszty, warto się więc zastanowić nad zdobyciem patentu.
By zostać instruktorem, trzeba wydać w sumie 3–4 tys. zł. To, jakie wymagania musi spełnić kandydat, określają przepisy. Należy mieć co najmniej średnie wykształcenie, uprawnienie do kierowania pojazdami rodzaju objętego szkoleniem (przez minimum trzy lata), orzeczenie lekarskie o braku przeciwskazań zdrowotnych, a także potwierdzenie wymaganych predyspozycji psychicznych (orzeczenie psychologa) oraz zaświadczenie o niekaralności za wykroczenia lub przestępstwa w ruchu drogowym. Złożenie tych dokumentów upoważnia do przystąpienia do obowiązkowego kursu kwalifikacyjnego, w jednostce upoważnionej przez wojewodę. Szkolenie obejmuje 128 godzin zajęć teoretycznych (psychologia, metodyka nauczania, prawo o ruchu drogowym, technika kierowania i obsługa pojazdu, bezpieczeństwo ruchu drogowego oraz zasady prowadzenia ośrodka szkolenia i praktyka instruktorska) oraz 50 godzin praktycznych. Zazwyczaj trwa ono więc od dwóch do czterech miesięcy. Ukończenie kursu z wynikiem pozytywnym pozwala przystąpić do egzaminu państwowego na instruktora. Wcześniej jednak należy złożyć wniosek o wpis do ewidencji instruktorów wraz z fotografią (o wymiarach 3,5 x 4,5) oraz ww. dokumenty potwierdzające wykształcenie czy stan zdrowia, a także kopię posiadanego prawa jazdy oraz dowód uiszczenia opłaty egzaminacyjnej.
Egzamin zaczyna się od części teoretycznej i pokazu przeprowadzania zajęć teoretycznych. Potem kandydaci kierowani są na część praktyczną. Osoby, które zdadzą, mogą zgłaszać się do starosty właściwego ze względu na miejsce zamieszkania po odbiór legitymacji instruktora.
KIM SĄ KLIENCI
Z oferty ośrodków doszkalających korzystają przede wszystkim:
● osoby, które mają problem ze zdaniem egzaminu państwowego
● osoby, które miały dłuższą przerwę w jeździe, ale posiadają już prawo jazdy
● osoby pragnące podnosić swoje umiejętności (jazda rajdowa, bezpieczna jazda zimą itp.)
ZE STRONY PRAWA
● Ustawa z 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908 z późn. zm.).
● Rozporządzenie ministra infrastruktury z 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz.U. nr 217, poz. 1834 z późn. zm.).