Obywatel kraju należącego do Unii Europejskiej może bez ograniczeń – poza pewnymi wyjątkami – nabyć nieruchomość w innym państwie członkowskim. W każdym z tych krajów obowiązują jednak inne procedury przy zakupie nieruchomości i inne są koszty takiej transakcji.
Na obszarze Unii Europejskiej istnieje swoboda nabywania nieruchomości, niezależnie od obywatelstwa przyszłego właściciela. Reguła ta wynika z art. 12 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE), który wprowadził zakaz dyskryminacji ze względu na obywatelstwo. Należy jednak pamiętać o art. 295 TWE, który stanowi, że Traktat nie przesądza w niczym o zasadach własności w państwach członkowskich. Ponadto niektóre państwa, podpisując Traktat Akcesyjny, wynegocjowały okres przejściowy dla przepisów, które nakazują równe traktowanie obywateli wszystkich państw UE, którzy chcą nabyć nieruchomość w innym kraju członkowskim. Jako przykłady można podać Rumunię i Bułgarię.
W Portugalii bezproblemowo
Odkąd nasz kraj został przyjęty do UE, Polacy mogą nabywać nieruchomość w Portugalii na identycznych zasadach, jak obywatele tego kraju. Tak stanowi zarówno konstytucja tego kraju, jak i zobowiązania międzynarodowe związane z jego członkowstwem w Unii Europejskiej. Ponadto prawo nie stawia dodatkowych wymagań dla kupujących ziemię rolną w Portugalii. Tak więc zarówno cudzoziemcy, jak i Portugalczycy, którzy nabywają grunty rolne, nie są sprawdzani pod kątem odpowiednich kwalifikacji zawodowych, przynależności organizacyjnej lub miejsca zamieszkania. Kwestię zakupu nieruchomości w Portugalii reguluje dekret z mocą ustawy nr 321/95 z 28 listopada 1995 r. Ministerstwa Handlu i Turystyki. Zgodnie z nim kupno nieruchomości przez cudzoziemca – bez względu na jej przeznaczenie – uznawane jest zawsze za inwestycję zagraniczną. Osoba, która chce nabyć nieruchomość w Portugalii, musi wylegitymować się paszportem lub dowodem osobistym. Istnieje także obowiązek posiadania numeru NIP (tzw. numero contribuinte), który uzyskać można w Urzędzie Finansowym (Repartiçao de Finanças). Przy transakcji należy ponadto okazać dokumenty nabywanej nieruchomości. Akt kupna-sprzedaży ziemi musi być sporządzony przez notariusza, a następnie zostać zarejestrowany w Urzędzie Rejestru Nieruchomości.
Prawo portugalskie nakazuje dokonać zgłoszenia inwestycji zagranicznej w okresie jednego miesiąca po jej realizacji. Konieczny jest dokument potwierdzający legalność dokonanej operacji walutowej. Zgodnie z kolejnym dekretem z mocą ustawy ministra finansów nr 176/91 z 14 maja 1991 roku, zakup nieruchomości w Portugalii przez osoby fizyczne dla użytku własnego musi zostać zweryfikowany przez Banco de Portugal pod względem charakteru i wiarygodności operacji kapitałowych.
W tym celu należy przekazać bankowi niezbędne informacje dotyczące dokonanej transakcji, a wśród nich:
● dane osobowe obu stron (kupującego i sprzedającego),
● ocenę prawną i ekonomiczną dokonywanej operacji,
● wartość operacji, termin dokonania operacji.
Kupując nieruchomość w Portugali, należy uiścić podatek od aktu przekazania prawa własności nieruchomości. Ponadto cudzoziemiec będzie zobowiązany do uiszczenia podatku od wartości nieruchomości w przypadku zawarcia umowy najmu powyżej 30 lat. Aktualnie obowiązuje ujednolicona stawka tego podatku w wysokości 8 procent. W prawie portugalskim istnieje jednak kilka wyjątków od zastosowania tej stawki. O zredukowanie jej do czterech proc. możemy się ubiegać, jeżeli nabywamy działkę lub budynek w celach przemysłowych, ważnych z punktu widzenia rozwoju Portugalii. Natomiast całkowite zwolnienie od podatku nastąpi, jeżeli dodatkowo nieruchomość jest usytuowana w regionie o niższym poziomie rozwoju gospodarczego.
To jest tylko część artykułu, w pełnej wersji przeczytasz o m.in.:
