Możliwość utworzenia punktu aptecznego jest ustawowo ograniczona tylko do terenu wiejskiego, pod warunkiem że nie jest tam prowadzona apteka ogólnodostępna.
W rozumieniu art. 70 ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz.U. nr 45, poz. 271 z późn. zm.) punkt apteczny może prowadzić osoba fizyczna, osoba prawna, a także niemająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego. Osobą odpowiedzialną za prowadzenie punktu jest kierownik, którym powinien być farmaceuta z rocznym stażem lub technik farmaceutyczny, posiadający trzyletni staż pracy w aptekach ogólnodostępnych.

Niższe koszty

Sama nazwa punkt apteczny to pojecie węższe niż apteka. Konieczność ich istnienia jest spowodowana między innymi względami ekonomicznymi. Apteka ogólnodostępna w większości przypadków nie miałaby bowiem ekonomicznej racji bytu na obszarze wiejskim, a samo utworzenie i prowadzenie punktu aptecznego to niewątpliwie znacznie mniejsze koszty. Należy dodać, że przepisy prawa farmaceutycznego nie regulują wprost pojęcia teren wiejski. Jego określenie jest możliwe na podstawie przepisów innych aktów prawnych.

Zezwolenie

Do wydania decyzji, która jest zezwoleniem na prowadzenie punktu aptecznego, stosuje się odpowiednio przepisy, które dotyczą wydawania zezwoleń na prowadzenie apteki. W związku z tym udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana, cofnięcie lub stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie punktu aptecznego należy do wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego. Podobnie przepisy dotyczące aptek stosuje się m.in. w zakresie przechowywania i prowadzenia dokumentacji zakupywanych i sprzedawanych produktów leczniczych oraz sposobu i trybu przeprowadzania kontroli. Warto dodać, że właściwy miejscowo wojewódzki inspektor farmaceutyczny prowadzi rejestry zezwoleń na prowadzenie punktów aptecznych. Za udzielenie zezwolenia na prowadzenie punktu aptecznego oraz za jego zmianę pobierane są opłaty, które stanowią dochód budżetu państwa.
Rozporządzenie ministra zdrowia z 2 lutego 2009 r. w sprawie kryteriów klasyfikacji produktów leczniczych, które mogą być dopuszczone do obrotu w placówkach obrotu pozaaptecznego oraz punktach aptecznych (Dz.U. z 13 lutego 2009 r. nr 24, poz. 151), znowelizowało wymagania dla produktów leczniczych, które mogą być sprzedawane w punktach aptecznych. Do obrotu w nich dopuszczone są zatem produkty lecznicze wydawane z przepisu lekarza, ale z uwzględnieniem kryteriów klasyfikacji określonych w załączniku nr 1 do aktualnie obowiązującego rozporządzenia. W punktach całkowicie dozwolona jest także sprzedaż produktów leczniczych wydawanych bez recepty lekarskiej (OTC) i prowadzenie wysyłkowej sprzedaży tych produktów. Ponadto, podobnie jak w przypadku aptek, nadzór nad obrotem produktami leczniczymi w punktach aptecznych sprawuje Państwowa Inspekcja Farmaceutyczna.

Rola społeczna

Punkty apteczne pełnią na terenach wiejskich niezwykle ważną rolę społeczną. Zapewnienie szybkiego dostępu do produktów leczniczych i częsta współpraca z lokalnymi ośrodkami zdrowia umożliwia lekarzom prowadzenie długofalowej profilaktyki zdrowotnej i skutecznego leczenia chorób.